CHAPTER 23- GOTHROG

THIRD PERSON'S P●V

They have reached the most deadliest part of it. Huge water falls and sharp rocks at the bottom. They're fighting against those current that keeps pulling them; the boat is out of control. They unsheathed their sword as 𝑟𝑎𝑢𝑘𝑜 attacked them. They are on guard and it prevented them from being eaten alive and they had successfully finished them.

Nagawa naman nilang makaligtas sa isang waterfall at maging sa mga kalaban nila. Ngunit napako sila sa namataan nila ang nag didilimang kabundukan.

Dusty winds blows and mist killed everything its covered. Di sinisikatan ng araw ang bawat parte nito, Maitim na ulap at mga kulog at kidlat nalang ang tanging nabubuhay sa natanging lugar na tinatawag na Dark Realm. Dark realm was exist before the existence of haeannon. This place is the the gateway to hell. A place that incinerate everything it touch; That can end everything but the most deadliest place of all was inside the nest of the 𝐺𝑜𝑡ℎ𝑟𝑜𝑔'𝑠 cave

➖➖➖

They entered the cave with any qualm. And the light slowly eaten by the void. The place is deadly silence no mere soul was seen. Didnt knew that silence quite this loud. Never knowing that they're getting closer to their doom.

"Ajenta? Ajenta!"-tawag ni yumie while reaching her hands in the dark. She can't even see her own hands. " Ajenta?"But Ajenta didn't replied and this cause a lot of anxious feelings.

"Leo? Mark, Yano! Guys ano ba sumagot kayo"-natataranta nitong sigaw and she her foots and arms to guide her in a dark path. She can feel the beat of her heart in such fear pero hindi nya naririnig ang bawat pintig nito dahil sa mahika na nababalot sa kweba ng gothrog

Tumakbo sya ng mabilis at di na inisip kung ano man ang maapakan nya at dahil dun may nasilayan syang kaunting liwanag sa kanyang harapan sa di kalayuan kaya tinakbo nya ito pero mas pa itong lalong lumalayo. May mga boses na gumambala sa kanya. Hindi nya alam kung saan nanggagaling ang mga ito.

Fear now is her enemy. The voices is getting louder and louder even if she close her ears she can still hear them, it echoes. Those voices are from the people who face the wrath of death.

Nasa unang pagsubok sila ng kweba. Kung sino ang mananatiling matatag at labanan ang mga pagsubok nato. Ay mabubuhay. Marami nang dumaan sa pagsubok pero niisa wala pang nakaabot sa pinakamalim na parte ng bundok.

••••

Habang si Mark naman ay binabangungot ng madugong digmaan ng nakaraan. He can't stand those memories that he had done many years ago. He killed thousand of innocent good monster with his own sword. Blood shed and stained in guilt. He was force to killed them all but even he knew it wasn't his intention but the cried of those innocent monster are calling and wants their lives back from him..

➖➖➖

The two failed to face their greatest fear; but still trying to break that curse that morns them

Habang nasa loob sila ng kapangyarihan ng mahika wala silang matatakasan. Naghihintay na ang kanilang kamatayan.

On the other hand, Metrille's senses something strange. In all of her years. This trespasser did gave her uneasy feeling.

"𝐵𝑎𝑤! 𝑀𝑎𝑛𝑘 𝑛𝑎𝑎 𝑡𝑎𝑛𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑡'!! How can she survive the curse. She broke my barrier..with her own bare hand. But fear not for I, Will have her bone crashed to pieces!"-

Wala kahit sino man ang nagpapabigay ng takot sa kanya bukod sa presensya ni Ajienta. Umalingawngaw ang boses sa buong kweba na nakagawa ng paggalaw ng lupa isang paalala ng nagkakatuwaan demonyo sa pinakailalim ng mundo.

A J E N T A

Where the hell am I? Nasan na ba sila bat ako nalang naiwan mag isa dito!! Putakte! I don't wanna face that monster all by myself! Guys naman wag nyo akong iwan mag isa lalo na pag sa dilim.

"G-guys!!! Hello san kayo!!"

Tumakbo nalang ako para mapabilis ko ang paghanap ng labasan. May konteng ilaw sa di kalayuan at lumitaw sa labi ko ang ngiti. Yes! Finally i'm out of this hell hole dark place. Baka andun na sila naghihintay sakin.

Natulala ako sa nakita ko. Sina yumie kinakain nila ang sarili nila flesh. Pinukaw ko sila agad at bumalik sila sa realidad. I saw those fear in their eyes.

"Ajienta! Ajienta!"-sigaw ni mark at pinukaw ko sya sa isang bangungot "S-si ajienta! Where am I--"-dinig kong panginginig ng boses nya

Si yumie at yung iba tila natatakot ano kaya ang ginawa sakanila ng kwebang to. Hingal na hingal parin sila at namumutla na ang kanilang katawan. Parang nasa ilalim sila ng nakakatakot na bangungot. Mabuting dumating ako kung hindi baka natuluyan na sila.

"What happen to all of guys?! Alam nyo ba na muntikan na kayong mamatay. You're eating your own flesh!"-galit kong saad at bigla lang nila akong pinagyayakap. I pushed them. I have a terrible feeling and it's coming faster..

"ano ba mamaya na ang thank you. Nasa panganib parin tay..." napahinto ako ng may nagsalita sa aking likuran.

A voice was heard. That voice makes my body collapse in a seconds. It's was deep and hollow; it echoed. Napalingon ako at hinigpitan ko ang paghawak sa aking espada. Ngayon lang ako nabaon sa sobrang takot. Di ako mapakali all my bodies are shaking.

"Nakakapagtaka!? Nalampasan nyo ang unang pagsubok. Kung sa gayon masisiyahan akong tapusin ang buhay nyo"- napaatras ako ng biglang lumitaw sa harap ko ang dambuhalang ahas. Ahas na may limang katawan ng tao at may mga kaliskis sya na kasing tigas ng balat ng dragon "Gusto nyo bang matulad sa kanila?"-turo pa nya at sabay naming tiningnan.

Yano gasped in disbelief" Mga 𝑁-𝑛𝑖𝑘𝑒𝑟𝑦𝑚 at 𝑂ℎ𝑡𝑎𝑟 ang mga iyon"-utal niyang tugon na may halong tindi ng takot.

Mga 𝑂ℎ𝑡𝑎𝑟 ang mga yun?! Kaya pala sinabi ni Mark dati na naubos nang namatay ang mga dating sumugod dito sa kweba. Mga soldier sa ibang kaharian. Lahat sila sawi. Kami nalang pala ang huling nakarating. Sa dami ng buto halos mamaluktot ako sa takot.  Kung ganon magiging bangkay din ako tulad nila.

Makakaya ba namin to? Sa dami ng mga buto sa paligid parang impossible nang makakalabas kame ng buhay lima lang kame at libo libo na pala ang namatay na kawal.

Mas lalo akong natakot sa aking natuklasan. I didn't even imagine na mahirap pala ang buhay na naharap kong ngayon. Lahat ng katawan ko nanginginig na parang maiihi na ako at ang kaba ng dibdib ko halos ramdam ko ang bawat pintig nito.

"Maghiwalay kayo! "- utos ni mark at bumalik ako sa realidad . Sinunod namin ang sinabi nya.

" 𝑀𝑎𝑙𝑙𝑒𝑛 𝑝𝑒𝑙𝑢 𝑒' 𝑛' 𝑎𝑙𝑎 𝑞𝑢𝑒𝑙 𝑒𝑛'𝑡𝑎!!!"-yano commanded at naghiwalay hiwalay sila, ganun din ang ginawa ko. Hindi pa ito ang oras na magrequip.I need to save my energy for that 𝐺𝑜𝑡ℎ𝑟𝑜𝑔 [circle around behind it ]

Lahat kame nagscattered nakapalibot kame sa ahas para mapabilis ang pagpatay. Inabot ko ang palaso ko sa aking likuran and aim it to it's eyes. But its too fast it can dodge my attacked I change place to find its blind spot at nahihirapan ako sa paghahamapas nito sa kanyang buntot.

"Shit My leg!" Natusok sa aking ang binti isang matulis na bato. Napasigaw ako sa sakit nagkakalat na ang mga dugo! I try to pull it out and i cried in pain and bit my wrist to stop myself. I can't pull it out alone, its crashing my bone.

"Ajenta get awa--!"-sigaw ni yumie at tumakbo papalapit samin but before she reach me. Her body slowly turn to stone and I saw how she was crushed to pieces. All of the memories was crash by that moment seeing her head roll to me. "Y--yumie no....!" my voice was trembling and all of my emotion mixed up.

Kahit ramdam kong nabalian ako ng buto pilit kong paring alisin ito sa'king binti . Halos malalagutan ako ng hininga sa pag alis nito. I quickly wrapped it up with a cloth. Ginamit ko ang lakas ng isa kong binti para ako makalakad. Kumuha ako ulit ng palaso habang nakatalikod ang kalaban sakin "Die. Bitch! Go to hell!!"- binitawan ko na ang palaso at eksaktong natama ito sa dibdib. Mabilis nang tinadtad  ni mark ang ahas.

Natunaw man ang ahas at naiwan nalang ay ang buto nito pero di ko na maiibabalik si yumie. Napasuntok ako sa lupa ng ilang beses. Di pwedeng maging ganito. Alam kong lalabas kame ng buhay! Tumutulo na ang luha ko at hinihila na ako ni leo kahit umiiyak din sya.

Nawala na ang bata ngayon si yumie na naman. "Ajenta. Wag kang umiyak marami pa tayong dadaanan na pagsubok"- leo "pagkatapos nito babalikan din natin si yumie, I promise"

Sinapo sapo ni yano ang likod ko. Pinahiran ko na ang aking luha at humigop ako ng malalim. Kailangan dito na namin tatapusin ang lahat. May apat na daanan at isa isa kaming pumasok. Kahit masakit ang sugat ko pero pinilit kong balewalain yun.

➖➖➖

Pareho kaming apat na lumabas. Nagkita kita ulit kame pero nasa harap na namin ang isang paniki. Inaamoy kami nito at kanina pa kaming inaantay.

" Matagal na panahon din akong di nakakain ng sariwang pagkain 𝑀𝑒𝑔𝑖𝑙𝑡𝑢𝑟𝑎, 𝑇𝑎𝑟𝑒𝑛 𝑒𝑑ℎ𝑒𝑙, 𝐹𝑒𝑟𝑒𝑑𝑖𝑟 𝑒𝑑𝑎𝑛. 𝑁𝑎𝑒 𝑠𝑎𝑖𝑎𝑛 𝑙𝑢𝑢𝑚𝑒. It's an honor to see you again..ajienta!!!! "- Masayang sambit nito at gumalaw Ang buong paligid dahil sa lakas ng kanyang boses. Lumalakad lakad ito sa taas. Ajienta sino? Ako ba ang tinutukoy niya? [Swordman, elf prince, human hunter. It has been to long]

"𝐼𝑙𝑎𝑛𝑤𝑎!! Hindi sya si ajienta!! Bobo ka pala e"-sigaw ni yano at humalakhak lang ito [Wrong]

"Hindi ba?... ang mukha ng babaeng yan di maiipagkailang sya si ajient...!"

Bigla nya ako tinangay at ibinagsak ako natama pa ang ng ulo sa bato mabuti mabilis akong masalo ni Mark pareho kaming bumagsak dahil sa lakas ng pagkatapon sakin.

"Guys. Ako na bahala dito. Mauna na kayo naghihintay na ang Inang reyna. This is the time to end her rien"-leo said at may nilabas syang isang silver na latigo.

No. Not again!

"Ajenta naman ano kaba, okay lang ako makakalabas din tayo dito. Ibabalik natin sa dati si yumie"-huling salita nya at nagnod ako.  Dinig ko sa malayo ang sigaw ni leo at sinapo sapo ko nalang ang dibdib ko. Bumalik ako sa realidad at pansin kong nawawala si mark at yano na kanina lang sabay pa kaming tatlo

"Guys? Guys!"-sigaw ko at bigla lang akong nahulog sa isang malaking bato.

Hindi to bato kundi Isang itlog! 𝑈𝑔ℎ! Its slimy. Teka nasan ang baby sa loob nito. Napadilat ako ng may marinig akong croaked sound behind me at tinusok ko ito gamit ang aking palaso sa ulo. Pansin kong ito ang mga 𝑟𝑎𝑢𝑘𝑜 na sumasalakay sa bawat nayon at yung pumatay kay Ian.

Napasinghap ako at binasag ko ang itlog para lumabas halos masusuka ako sa amoy. Amoy ng nabubulok na katawan ng tao. Nanlalaki ang mata ko dahil ang kinatatayuan ko ay mga nagtutumpukang mga itlog. Ang dami nila at napakalaki. This is enough to swallow the whole world.

I remember that ngayong gabi ay full moon na naman. IBalak ko pa sana basagin ang mga itlog ng may marinig akong malakas na boses na nagpangiwi sakin. Dahan dahan akong umatras ng mapansin kong parang may hangin na hinihipan ako. Nilingon ko ito, nasa harap ko ang napakalaking aswang. Wala akong magawa kundi matulala nalang. Basehan sa itlog sya na nga ang inang aswang. Sya si Aanirtha!!

Tumayo ito at nakadiing nakatitig sakin. Sa laki ng pangil nya. Kayang nitong mawasak ang buto ng anumang malalaking nilalang sa mundo. I walk back slowly nanginginig na lahat ng katawan ko kung isa lang tong panaginip sana may gumising sakin sa matinding bangungot nato.

Kumuha ako ng palaso at inisway ng aswang ang kanyang buntot at matilapon ako sa nagtutumpukan buto ng tao. Kahit masakit pero pilit ko pang tumayo. Shit may sugat pala ako sa binti. Napasuka ako ng dugo dahil diko napansin na natamaan ako ng kuko sa aking katawan.

Bumagsak na ako sa kinatatayuan ko at hinahabol ko ang aking hininga. I don't want to end up like this, if i die today parang sinayang kolang ang oras at yung ibang mga ohtar na nagbuwis ng kanilang buhay. Hindi, hindi pa ako dito mamamatay! Kinuha ko sa aking bulsa ang dyamante ng apakan ang kamay ko. Nadurog pati ang buto ng aking braso.

AAHHH!!!!!!

I'm gasping for air and my I couldn't feel my body. I shook the dizziness away and stand on my knees I felt a warm liquid from my shoulder and I can't feel that pain, but numb; I'm balancing myself and draw my sword. Napakawala kong kwenta dapat sana nag isip muna ako bago ako pumasok sa kweba nato. Mapapapikit na ako ramdam kong kinuha na ako ng inang aswang akmang kakainin na ang kalahati ng katawan ko.

Hindi pa. Hindi pa ako dito magtatapos.

May oras pa.

May oras pa

Lalakbayin ko pa ang mundong to

I don't wanna die this

Not here

Not now!

"Ajenta!!"-dinig kong sigaw ni fairy. I feel her little arms on my cheeks and the tiny drops of her tears. "Ajenta! Ajenta wake up!"

I found myself again at the same spot. Infallible, this is the five throne in my dreams. And now I saw three goddesses looking at me. I don't know but i bowed at them.

"It is not the right time"-a woman in the center speak. She gracefully stand and walk towards me. My height was just on her knees. She walk me through a garden and my heart felt those peace and serenity that I seems longing for years. Its so calm and there's no pain. No sorrow.

She sat down and I saw a lot of beautiful flower sparkling but there's one caught my attention, it still not blooming but it was the most beautiful of them all.

"Why isn't bloom?"-i ask and she pat my head

"Its you my little spider lily---"

"Me? Why does my flower doesn't want to bloom?"-she glide her fingers on the flower and sniff it and I saw her smile

"Soon you'll be--"

Napabuga ako bigla at naupo ako. My body is levitating on its own and I don't feel anything just absence and numb. A sudden light slowly enters my body at my body glowed.

Di ko alam na pano bumalik ang dati kong lakas at ang mga putol kong katawan bumalik din ito sa dati at ang  lakas ng enerhiya na dumaloy sa king mga katawan. This strength di ko mapagkakailang napakalakas. Nakuha ko pang hiwain ang bunganga ng aswang at nabitawan ako nito.

Biglang lumabas ng pakpak na nasa likuran ko at bukod sa puti. It's black. Now its my turn to strike back. I'll avenge them! I WON'T LET THEM RULE HAEANNON!!

☆