ตอนที่ 8
ตอนที่ 8 คุณไม่ได้ชอบผู้ชายหรอกเหรอ?
หนิงซีมองชายหนุ่มผู้เฉยเมยไร้ความรู้สึกประหนึ่งภูเขาน้ำแข็งที่อยู่เบื้องหน้า ทว่าคำพูดของเขานั้นกลับทำให้เธอตะลึงงัน อารมณ์ตอนนี้เหมือนกำลังอยู่ในห้วงจินตนาการอย่างไรอย่างนั้น เธอเอามือแตะหน้าผาก
“หมอ... หมออยู่ที่ไหน? ฉันต้องล้มจนสมองได้รับการกระทบกระเทือนแน่ๆ นี่มันภาพหลอนชัดๆ”
ลู่จิงหลี่ที่อยู่ข้างๆ ทำหน้าไร้เดียงสา “ถึงฉันจะไม่ได้หกล้ม สมองก็ยังกระทบกระเทือนหรือนี่?”
ณ เวลานี้ หนิงซีที่ต่อให้ผ่านการถูกรังแกมามากมายจนจิตใจเข้มแข็งขึ้นขนาดไหน ก็ยังไม่สามารถยอมรับความจริงตรงหน้านี้ได้
หล่อนช่วยซาลาเปาน้อยเอาไว้ พ่อของซาลาเปาน้อยเลยคิดจะใช้ตัวของเขาเพื่อตอบแทน?
ถ้าเป็นคนอื่นก็แล้วไป ขอแค่หล่อสักหน่อยเธอก็จะถือเสียว่ามันเป็นการผจญภัย
แต่คนคนนี้เป็นถึงลู่ถิงเซียว ลู่ถิงเซียวเลยนะ!
ถ้าดูจากรูปลักษณ์ภายนอก เธอก็นับว่าหน้าตาไม่เลว แต่ลู่ถิงเซียวคือใคร! มีสาวงามหยาดฟ้าคนไหนบ้างที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน
หากแค่รู้สึกชอบใจเธอ เธอก็คงไม่รู้สึกตกอกตกใจขนาดนี้ หากลู่ถิงเซียวแค่ชอบและอยากเล่นสนุกกับเธอ เธอก็พอทำความเข้าใจได้ แต่ที่เขาพูดคือ ‘แต่งงานกับฉัน’ มันฟังแล้วชวนระทึกขวัญ
ที่สำคัญที่สุดก็คือ...
“คุณไม่ได้ชอบผู้ชายหรอกเหรอ?” หนิงซีเอ่ยออกไป
“วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” ลู่จิงหลี่ขำกลิ้ง หัวเราะออกมา
ลู่ถิงเซียวตอนนี้หน้าดำจนเหมือนก้นหม้อ ทั้งห้องพักคนไข้เหมือนถูกปกคลุมด้วยก้อนเมฆสีดำไปชั่วขณะ
ผ่านไปตั้งนาน กว่าลู่จิงหลี่จะกลั้นหัวเราะได้ “ถ้าพี่ชายฉันเป็นพวกชายรักชาย งั้นเสียวเป่าจะมาจากไหนล่ะ”
“เอ่อ อุ้มบุญ ผสมเทียม?”
“ถ้าพี่ชายฉันชอบผู้ชาย แล้วทำไมเขาถึงใช้ตัวเองเพื่อตอบแทนเธอล่ะ!”
“เพื่อปกปิดรสนิยมทางเพศที่แท้จริง?”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พี่ใหญ่ ผมช่วยพี่ไม่ไหวแล้วนะ...”
“ฉันยังได้ยิน... ได้ยินมาอีกว่าพวกคุณสองพี่น้องเป็นคู่...” หนิงซีมองสองพี่น้องไปมาด้วยสายตาลึกซึ้ง
“แค่กแค่กแค่ก...” ลู่จิงหลี่ตกใจจนสำลัก “...พูดแบบนี้ก็เกินไปหน่อยนะ! ถึงคุณชายอย่างฉันจะเกิดมารูปงามใครเห็นใครรัก...”
เวลานี้ คนที่เหมือนกำลังอยู่ท่ามกลางพายุ ได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก้าวขายาวๆ เดินเข้าไปหาหนิงซี
“จิงหลี่ พาเสียวเป่าออกไปก่อน”
“เอ๋? พี่ใหญ่ พี่คิดจะทำอะไร?”
ลู่ถิงเซียวพับแขนเสื้ออย่างช้าๆ “พิสูจน์ให้คุณผู้หญิงได้เห็นถึงรสนิยมทางเพศของฉันไงล่ะ”
เมื่อเห็นใบหน้าขมึงทึงน่ากลัวของเขา ไหนจะสายตาที่เหมือนกับอยากจะกลืนเธอลงไปในท้องนั่นอีก หนิงซีกลัวลนลานจนแทบตกจากเตียง รีบหลบไปอยู่หลังเสียวเป่า แทบจะมุดลงไปใต้เตียงก็ว่าได้
“คุณลู่คะ นี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนะคะ คนข้างนอกเขาลือกันมาแบบนี้! ไม่มีไฟย่อมไม่มีควัน แล้ว... อันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องมาขอบคุณฉันเลยสักนิด ถ้าคุณต้องการ... ต้องการให้ฉันเรียกร้องจริงๆ ถ้าเช่นนั้นข้อเรียกร้องของฉันก็คือ ได้โปรดอย่าให้... อย่าให้ฉันขออะไรอีกเลย... เอ่อ ขอโทษค่ะ อีกประเดี๋ยวฉันมีงานออดิชั่นที่สำคัญมากรออยู่ ต้องไปแล้ว! หากมีวาสนาค่อยพบกันใหม่นะคะ~”
หนิงซีพูดจบอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบเผ่น
ผลปรากฏว่า วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีน้ำเสียงเย็นยะเยือกลอยมาจากด้านหลัง “ฉันอนุญาตให้เธอไปได้แล้วเหรอ?”
หนิงซีตกใจ เบรกจนตัวงอ
ตายแน่แล้วเรา!
ไม่กี่วินาทีให้หลัง ลู่ถิงเซียวยื่นกระดาษหนึ่งแผ่นพร้อมปากกาให้ ท่ามกลางแววตาเหมือนคนใกล้ตายของหนิงซี
“รบกวนคุณผู้หญิง ช่วยเขียนโน้ตไว้ให้เสียวเป่าด้วย เผื่อเขาตื่นขึ้นมาไม่เจอคุณแล้วจะเป็นห่วง”
แค่... แค่นี้เอง?
เหมือนตายแล้วเกิดใหม่!
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา จะให้ฉันเขียนจดหมายสักพันตัวอักษรก็ไม่มีปัญหา!”
พอเขียนเสร็จกลัวว่าเขาจะหาเรื่องอะไรให้อีก หล่อนจึงรีบเผ่นออกไปอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มมองตามหลังหญิงสาวที่จากไป สายตาลึกซึ้ง ประหนึ่งมองสัตว์ที่เพิ่งถูกเขาล่ามโซ่ก็ไม่ปาน
พอหนิงซีจากไปแล้ว ลู่จิงหลี่ก็เข้ามากระโดดโลดเต้นอยู่ข้างกายพี่ชาย
“พี่ใหญ่ นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่รึเปล่า? พี่ชอบหนิงซีจริงๆ เหรอ ตั้ง 32 ปีแล้วสินะ ถ้าฝนทั่งก็คงกลายเป็นเข็มไปแล้ว ที่ผ่านมาผมไม่เห็นว่าพี่จะเคยชอบผู้หญิงคนไหนเลย แม้แต่น้องชายแท้ๆ อย่างผม ก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าพี่จะเป็นพวกเบี่ยง...”
พอคำว่าเบี่ยงพูดหลุดออกมาเท่านั้น ก็ถูกพี่ชายสั่ง “หุบปาก”
“อื้อ” ลู่จิงหลี่รีบปิดปาก
เก็บความสงสัยไว้เต็มท้อง จะถามอะไรก็ไม่ได้ ทรมานจะตายอยู่แล้ว!