ตอนที่ 739-740

ตอนที่ 739 ไม่รู้สึกเร้าใจเหรอ?

สีหน้าจอมปีศาจยังคงโมโหมาก

หนิงซีตัดสินใจ นั่งคร่อมไปบนตัวเขา แล้วก็จูบไปที่ปากเขาอีกครั้ง “ที่รัก เราคบหากันกลับทำเหมือนลักขโมยของ ไม่รู้สึกเร้าใจเหรอคะ?”

ลู่ถิงเซียวแววตาพร่า กดศีรษะของเธอไว้ จูบไปอย่างแค้นเคือง

แม่คนนี้! มั่นใจในการควบคุมพลังของเขานักหรือไง?

หนิงซีด้านหนึ่งก็ถูกเสียงกริ่งประตูเร่งเร้าจนใจลนลาน อีกด้านก็ขยี้เส้นผมชายหนุ่ม ปลอบโยนอย่างอดกลั้น “อืม...พอแล้วๆ...ถ้าทำต่อฉันได้ความแตกแน่~ ไม่ได้ๆ~ ตรงนั้นไม่ได้~ กัดไม่ได้นะ~”

ชายหนุ่มหายใจหอบเล็กน้อย ฝืนอดกลั้นทิ้งร่องรอยแห่งความวู่วามไว้ที่ตัวเธอ

“มาแล้วๆ~” หนิงซีด้านหนึ่งส่งเสียงตอบรับด้านนอก อีกด้านประกบกับหูลู่ถิงเซียว พูดเสียงเบาขึ้นว่า “ไม่ดื้อน้า รอฉันกลับมาจะมาช่วยคุณ..."

ลู่ถิงเซียวหน้าแข็งทื่อขึ้นมาทันใด

แววตาของหนิงซีเหมือนสระน้ำใสที่สะท้อนแสงจันทรา มองเขาอย่างนิ่งสงบ “คำที่ฉันยังพูดไม่จบเมื่อกี้ก็คือ...บอสใหญ่ คุณไม่เหมือนกัน คุณเป็นคนพิเศษ!”

พูดจบ ก็ไม่สนว่าลู่ถิงเซียวภายในใจจะทะลักล้นเกิดคลื่นลมอย่างไรจากคำพูดนี้ของเธอ รีบวิ่งปรู๊ดไปห้องรับแขกเปิดประตูให้หลินจือจือ