ตอนที่ 39 ไม่ใหญ่สักนิดเดียว
“ไอ้บ้าเอ้ย! คนพวกนี้คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน!” หนิงซีปล่อยหมัดออกไปทันทีอย่างมีอารมณ์ ถ้าหากไม่ใช่เพราะลู่ถิงเซียวมีความว่องไวอยู่แล้วล่ะก็ มีหวังคางหลุดเพราะหมัดนั้นแน่
“เป็นผู้หญิงไม่ควรพูดคำหยาบนะ” ลู่ถิงเซียวขมวดคิ้ว
ถึงเธอจะพูดคำหยาบแต่ก็ยังน่ารัก
หนิงซีเมามากแต่ก็ยังมีจิตใต้สำนึกอยู่ เธอรู้สึกได้ว่าคนที่กอดเธออยู่ตอนนี้ไม่ได้มีเจตนาร้าย แถมยังมีความอ่อนโยนอีกด้วย ดังนั้นจึงค่อยๆ ผ่อนคลายลง นั่งลงบนขาชายหนุ่ม พิงอยู่กับอกเขาไม่ต่อสู้ดิ้นรนอีกต่อไป พูดแบบคนเมาออกไปว่า “ฉันแค่ไม่ให้ราคาพวกเธอต่างหาก ไม่งั้น...ไม่งั้นก็จะอาศัยหน้าตาฉัน...ไปหาที่ใหญ่...หาขาใหญ่มาคุ้มครอง...พวกเธอคิดว่าจะกดขี่ฉันได้เหรอ...เดี๋ยวฉันไปหา...จะไปหาเดี๋ยวนี้แหล่ะ...”
ลู่ถิงเซียวได้ฟังก็เลิกคิ้วขึ้น มือสากหนานั้นกุมมือหญิงสาวมาวางบนขาเขา “ขาใหญ่ที่สุดในเมืองจิงเฉิงก็อยู่นี่แล้วไง เธอยังจะไปหาที่ไหนอีก?”
หนิงซีลูบคลำกล้ามเนื้อขาแข็งแรงนั้นไปทั่ว จากนั้นก็พูดอย่างโมโหว่า “ไม่ใหญ่! ไม่ใหญ่เลยสักนิดเดียว!”
“...” ลู่ถิงเซียวพูดอะไรไม่ออก
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com