บทที่ 99 รับผิดชอบจนถึงที่สุด

บทที่ 99 รับผิดชอบจนถึงที่สุด

“คนที่เลือกให้เล่นบทสโนว์ไวท์คือผม ผมจะรับผิดชอบถึงที่สุด” ซือเซี่ยพูด

สิ้นสุดคำพูดของซือเซี่ย ทั้งห้องประชุมเล็กก็เงียบกริบไร้เสียง ทุกคนต่างอึ้งไปเพราะเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงนี้

“ในเมื่อนักเรียนซือเซี่ยพูดมาแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็เป็นแบบนี้ชั่วคราวไปก่อน มีปัญหาอะไรสามารถมาหาครูได้ตลอดเวลา”

พูดอะไรเรื่องลงชื่อทั้งชั้น สุดท้ายเหลียงลี่ฮวาก็ย่อมถือความคิดเห็นของซือเซี่ยเป็นหลักอยู่แล้ว ดังนั้นเลยพูดด้วยความอ่อนโยนแล้วเดินจากไป

หลังเหลียงลี่ฮวาไปแล้ว เฉิงเสวี่ยก็ทนไม่ไหวตะโกนไปทางซือเซี่ย “ซือเซี่ย ทำไมคุณจะต้องช่วยพูดแทนยัยอัปลักษณ์นั่นด้วย!”

ซือเซี่ยไม่ตอบ อีกทั้งยังอาจไม่ได้ยินคำพูดของเฉิงเสวี่ยด้วยซ้ำ เวลานี้ สายตาเขาสนใจอยู่ที่เยี่ยหวั่นหวันทั้งหมด

สายตาที่ดูสนใจนั้น ดูมีความรู้สึกรักอ่อนโยนลึกซึ้งที่รอคอยมานานหลายปี...

สายตาแบบนี้ยิ่งจุดไฟโมโหของเฉิงเสวี่ยขึ้นมา เธอหันหลังเดินตรงไปทางเยี่ยหวั่นหวัน แล้วง้างมือขึ้นมา “เยี่ยหวั่นหวัน! เธอมันนางแพศยา เธอทำอะไรซือเซี่ยลงไป!”