บทที่ 492 ขอเวลาสามเดือน
บทที่ 492 ขอเวลาสามเดือน
ตามหลังเสียงที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหันนี้ ทุกคนล้วนหันมองไปทางเยี่ยหวันหวั่น
ห้องประชุมที่มีเสียงพูดคุยพลันเงียบสงัด
ยัยผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว!
ดวงตาของซือหมิงหลี่ฉายวาบด้วยความมาดร้าย
ซือหมิงหรงกับผู้อาวุโสคนอื่นๆ เห็นเยี่ยหวันหวั่นพูดทะลุขึ้นกลางปล้องในเวลาแบบนี้ ต่างก็มีสีหน้าไม่พอใจอยู่บ้าง
แววตาลึกล้ำของซือเยี่ยหานวูบไหวเล็กน้อยทันทีที่หญิงสาวเอ่ยขึ้น สายตามองไปทางเยี่ยหวันหวั่น
เฝิงอี้ผิงใช้ฝาถ้วยปาดใบชา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจราวกับมีหมาแมวที่ไหนโผล่เข้ามา “เฮอะ เธอคัดค้านงั้นเหรอ? เธอมีสิทธิอะไรมาคัดค้าน!”
เยี่ยหวันหวั่นมองเฝิงอี้ผิงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เหมือนว่าประธานเฝิงจะขี้หลงขี้ลืมเหมือนลูกสาวเลยนะคะ นี่นับว่าเป็นโรคที่ถ่ายทอดตามกรรมพันธ์หรือเปล่า?”
“เธอ...” เดิมทีเฝิงอี้ผิงอยากจะต่อว่า แต่เมื่อเหลือบเห็นซือเยี่ยหานตรงตำแหน่งประธาน พลันไม่กล้าพูดอะไรอีก
ในเมื่อผู้หญิงคนนี้ยังมีฐานะเป็นว่าที่นายหญิงในอนาคต
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com