บทที่ 454 เซนส์แรงจนน่ากลัว
หานเซี่ยนอวี่ได้ยินก็ตะลึงงัน “พูดถึง...คุณ...?”
เยี่ยหวันหวั่นพลันชะงักค้างไป ได้สติกลับมาว่าเมื่อครู่ตนพูดอะไรออกไปแล้ว แทบจะตบตัวเองให้ตายไปเลย
ยิ่งร้อนตัวยิ่งลนลาน ยิ่งลนลานยิ่งทำผิดได้ง่าย!
เยี่ยหวันหวั่นรีบแก้ตัว “ไม่ใช่...ความหมายฉันคือ...พูดถึงลูกบ้านที่พักที่เดียวกับพวกเรายังไง?”
หานเซี่ยนอวี่มองเยี่ยหวันหวั่นด้วยแววตาสงสัย ผ่านไปพักหนึ่งจึงเอ่ยว่า “ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าสรุปแล้วเป็นลูกบ้านที่พักอยู่ที่นี่กับเราหรือเปล่า...”
“อ้อ เอ่อ นายยังไม่ตอบคำถามฉันเลย กงซวี่พูดว่าไง? ไม่แน่ฉันอาจเคยเห็นก็ได้!” เยี่ยหวันหวั่นรีบเบี่ยงประเด็นสนทนา
หานเซี่ยนอวี่นั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก เปิดวีแชทในโทรศัพท์ จากนั้นยื่นโทรศัพท์ให้เธอ เอามือนวดสองขมบด้วยใบหน้าอ่อนเพลีย เอ่ยว่า “เมื่อคืนผมเกือบบ้าตายเพราะโดนหมอนั่นทรมาน คุณฟังเองเถอะ!”
เยี่ยหวันหวั่นรับโทรศัพท์ไป ก็เห็นประวัติสนทนาในช่องส่วนตัวระหว่างหานเซี่ยนอวี่กับกงซวี่ เขาส่งข้อความเสียงนับจำนวนไม่ถ้วนหาหานเซี่ยนอวี่ เช้าตรู่แล้วก็ยังส่งเรื่อยๆ ไม่หยุด
เยี่ยหวันหวั่นเปิดข้อความเสียงเหล่านั้น ได้ยินแต่...
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com