บทที่ 400 เสียงที่พลันปรากฎออกมา

บทที่ 400 เสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน

เจสันโจ๊กเกอร์คนนั้นและพันธมิตรเลือดคนอื่นๆ กลับยืนพักผ่อนอยู่กันตรงนั้นพอดี ต่างพากันหัวเราะลั่นอย่างมีความสุขแปลกๆ ยิ่งทำให้รู้สึกไม่สบายใจขึ้นไปทุกทีๆ ...

เห็นคนทั้งสองสู้กันพัลวัน โจ๊กเกอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเห็นใจ “จุ๊ๆ ช่างไร้เดียงสานัก...คิดจะหาจุดอ่อนของยูจีนจริงเหรอ...”

ช่วงเวลาเพียงพริบตา ซ่งจิ้งและยูจีนสู้กันไปร้อยกระบวนท่าแล้ว

ถัดมา พวกหลิวอิ่งไม่มีความรู้สึกยินดีเลยสักนิด ตรงกันข้ามใบหน้ากลับยิ่งซีดขาว

ตั้งแต่ต้นถึงตอนท้ายไอ้โรคจิตนั่นกำลังแกล้งซ่งจิ้งเล่นเหมือนแมวหยอกหนู กรงเล็บแหลมคมดั่งเหล็กกล้าทิ้งรอยแผลไว้บนกายของซ่งจิ้งในทุกระบวนท่า

ทุกรอยแผลนั้นแทบจะกรีดทะลุเนื้อไปในทันที ปักทะลุเข้าปอดไม่ถึงกับเสียชีวิต ทว่าสร้างความเจ็บปวดเป็นหมื่นส่วน เจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็น...

ภายในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่นาที ซ่งจิ้งแทบจะกลายเป็นมนุษย์เลือดไปเสียแล้ว!

ด้วยเสื้อผ้าชุดดำจึงทำให้มองคราบเลือดไม่ออก แต่ที่ใต้ฝ่าเท้าของเขาในทุกย่างก้าวนองไปด้วยรอยเลือด...