บทที่ 350 วางหวันหวั่นไว้ตรงไหน

บทที่ 350 วางหวันหวั่นไว้ตรงไหน?

เหมยจิ่งโจวขมวดคิ้วย่น ใบหน้าเผยความสับสนงุนงน “ผมไม่รู้ว่าคนที่คุณหนูเยี่ยพูดถึงคือใคร”

มองไม่เห็นพิรุธบนใบหน้าของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย เยี่ยหวันหวั่นมึนไปหมด เธอมั่นใจมากว่าตัวเองเป็นไปไม่ได้ และไม่มีโอกาสที่จะรู้จักบุคคลสำคัญอย่างเหมยจิ่งโจวได้แน่นอน

นึกไม่ถึงเลยว่าปรมาจารย์ท่านนี้จะแสดงละครดีเยี่ยม วิชาการแสดงนี้เก่งเกินไปแล้วมั้ง?

ช่างเถอะ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมรับ เธอถามต่อไปก็ไร้ประโยชน์

เยี่ยหวันหวั่นทำได้เพียงละทิ้งความพยายามที่จะซักถามต่อ เดินกลับไปอยู่กับพ่อแม่ทางโน้น

จากเหตุการณ์เมื่อครู่กู้เยว่เจ๋อก็ได้แต่มองตามทิศทางของเยี่ยหวันหวั่นมาโดยตลอด เห็นคนทั้งสองพูดคุยกันอย่างมีความสุข สีหน้าของเขาก็ยิ่งแย่ลงไป

ผลงานปะติมากรรมชิ้นนั้นยังพอถูไถไปได้ แต่ว่าต่อให้เยี่ยหวันหวั่นจะมีความสามารถแค่ไหน ก็ไม่สามารถไปเชิญบุคคลสำคัญอย่างเหมยจิ่งโจวด้วยตัวเอง เพื่อให้มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดส่วนตัวแบบนี้ได้อย่างแน่นอน

เกรงว่าคนที่จะเชิญเหมยจิ่งโจวมาได้ ทั่วทั้งเมืองหลวงคงจะมีแต่...

พอคิดถึงคนคนนั้น สีหน้าของกู้เยว่เจ๋อพลันหมองหม่นลงไปอีก