บทที่ 227 เขาไม่ได้อยากฟังเลยสักนิด

บทที่ 227 เขาไม่ได้อยากฟังเลยสักนิด

เมื่อเยี่ยหวันหวั่นรู้ว่าสามารถกลับไปได้แล้ว พละกำลังก็ฟื้นคืนขึ้นมาทันที

วัดไข้เสร็จแล้ว ก็มีชายชราเข้ามาจับชีพจรให้เธออีก หลังจากมั่นใจว่าเธอไม่เป็นอะไรแล้ว ซือเยี่ยหานก็สั่งให้สวี่อี้ขับรถไปส่งเธอกลับบ้านจริงๆ

น่าจะเป็นเพราะความคิดถึงบ้าน เพราะเป็นคนสองภพ ในที่สุดก็จะได้พบหน้าพ่อแม่ เธอจึงรู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากล้มละลาย พ่อกับแม่ก็ไปพึ่งพาน้าชาย ตอนนี้จึงอาศัยอยู่ที่บ้านของน้าชาย

น้าชายชื่อเหลียงเจียหาวเป็นคนธรรมดาไม่ได้มีความสามารถอะไร จบจากมหาวิทยาลัยธรรมดา ไม่มีความสามารถพิเศษ ไม่ได้มีความดีความชอบอะไร ตอนแรกแม้แต่เงินแต่งงานก็เป็นพ่อกับแม่ของเธอช่วยจัดการให้ ส่วนเรือนหอก็เป็นทรัพย์สินภายใต้ชื่อของพ่อกับแม่เธอ

ภายใต้ความช่วยเหลือของพ่อกับแม่ในช่วงหลายปีมานี้ ตอนนี้เขาได้กลายเป็นเจ้าของบริษัทแห่งหนึ่ง ใช้ชีวิตได้อย่างชุ่มชื่น น้าหญิงก็มาเป็นคุณนายแม่บ้านเต็มตัว ตั้งใจดูแลบ้านคอยรับส่งลูกสาวไปโรงเรียน

หากว่าเธอจำไม่ผิดละก็ เหลียงซือหานลูกพี่ลูกน้องผู้หญิงของเธอปีนี้น่าจะขึ้น ม.หก และสอบเอนทรานซ์พร้อมกับเธอในปีนี้