บทที่ 154 โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
บทที่ 154 โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
สายตาแบบนี้ใช้ได้ผลกับซ่งจื่อหางที่สุด คุยโวต่อไปเรื่อยไม่รู้จบ “อย่าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นเลย เอาเขามาเทียบกับเธอได้อย่างไร! เมิ่งฉี ฉันเป็นลูกชายคนเดียวของคุณพ่อ ในอนาคตฉันต้องได้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลซ่งแน่นอน ถึงเวลานั้น ฉันจะต้องมอบสิ่งที่ดีที่สุดของโลกใบนี้ให้เธอ!”
“จื่อหาง...” เฉินเมิ่งฉีใบหน้าซาบซึ้ง “ฉันไม่สนใจของพวกนั้นหรอก ขอเพียงได้อยู่กับนายก็เพียงพอแล้ว!”
ขณะที่คนทั้งสองกำลังคุยกันกระหนุงกระหนิง โทรศัทพ์ของซ่งจื่อหางก็ดังขึ้น
เห็นหมายเลขที่โทรเข้ามา ซ่งจื่อหางพลันมีสีหน้าดีใจ “คุณพ่อโทรมาน่ะ ต้องโทรมาบอกข่าวดีแน่เลย!”
เฉินเมิ่งฉีได้ยินก็ตื่นเต้นมาก
“ฮัลโหล พ่อครับ?” ซ่งจื่อหางรีบรับสาย
“จื่อหาง แกรีบกลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้!” ปลายสายเป็นเสียงเคร่งขรึมของคุณพ่อซ่ง
ซ่งจื่อหางยังจมอยู่ในภวังค์ความตื่นเต้นที่ได้สาวงามมาครอบครอง จึงไม่ทันสังเกตว่าน้ำเสียงของพ่อผิดแปลกไป “ครับ ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้!”
วางสายแล้ว ซ่งจื่อหางก็พูดกับเฉินเมิ่งฉี “เมิ่งฉี คุณพ่อให้ฉันกลับไปหา เดาว่าคงจะเรียกให้ฉันไปร่วมงานฉลองความสำเร็จ!”
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com