ตอนที่ 20

"ตกลงเป็นแฟนผมได้ยัง"

"ผม...ผมไม่รู้"

วสวัตหลุดคำตอบที่จริงที่สุดตามที่คิด คนบอกรักมองอย่างจริงจัง

"ทำไมล่ะ วัตไม่ชอบผมเลยเหรอ"

"ผม...ผมไม่แน่ใจ"

"ผมก็คิดว่า วัตชอบผมเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร แต่ผมคงไม่กล้ามาหาวัตแล้วล่ะ"

หน้าใส ๆ แกล้งทำเป็นเศร้า แม้จะรู้ว่า อีกฝ่ายเล่นลูกไม้ให้เห็นใจ อย่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์ แต่พอเห็นอีกฝ่ายที่ทำท่าจริงจังจะลุกออกไปก็อดดึงแขนไว้ไม่ได้

"ไม่ใช่"

"ไม่ใช่อะไร"

คนตัวบางพยายามตั้งสติแล้วตอบให้ตรงที่คิดที่สุด

"ถ้าผมไม่ชอบกานต์เลย ก็คงไม่ให้กานต์เข้าบ้านหรอก แต่ขอเวลาผมหน่อยได้ไหม ตอนนี้ผมสับสนไปหมด อยู่ดี ๆ กานต์ก็บอกแบบนี้ ผมไม่แน่ใจ ผมไม่รู้เลยว่า ตัวเองคิดยังไงกันแน่ ขอเวลาผมหน่อยนะ"

กานต์มองคนตัวบางที่ตอนนี้ตากลมโตเจือแววยินดีกังวลลังเลสับสนปนเปกันไปหมด

"ได้ ถ้าวัตยังไม่แน่ใจจผมรอได้ แค่ตอนนี้วัตรู้ว่า ผมชอบวัต ก็โอเคแล้ว แต่ผมว่า ยังไงวัตก็ต้องชอบผมเข้าสักวันแหละ ผมทั้งหล่อทั้งดีแบบนี้ วัตจะไม่ชอบได้ไง ตอนนี้มีโปรโมชั่นด้วยนะ ถ้าคุณตัดสินใจยอมเป็นแฟนผมภายในสิบนาที คุณจะได้รับจูบทั้งจูบอรุณสวัสดิ์ และ ราตรีสวัสดิ์ ทุกวัน"