อยู่ต่อได้ไหม
“อืม…” ฉันครางออกมาเล็กน้อยระหว่างที่พยายามลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ รู้สึกว่าร่างกายหนักอึ้ง ฉันขยับตัวขึ้นนั่ง ภายในห้องมืดสนิด ตอนนี้มันคงดึกมากแล้ว ฉันคงหลับไปสักพักหลังจากที่ไรเนอร์พากลับมาที่ห้องนอน ฉันควรหามือถือก่อน คิดได้อย่างนั้นฉันก็เอื้อมมือคลำหาสวิทช์โคมไฟบนโต๊ะข้างเตียงจนเจอ
ทันทีที่แสงโทนอุ่นสีส้มส่องสว่างขึ้น ฉันจึงรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียว ไรเนอร์หลับอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียง ช่วงตัวและศีรษะของเขาพาดอยู่บนเตียงใกล้กับขาของฉัน ส่วนแขนข้างนึงจับขาฉันอยู่เพื่อให้แน่ใจว่าฉันจะไม่ลุกจากเตียง ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กน้อยที่กำลังหลับอยู่ซึ่งตรงกันข้ามกับบุคลิกและขนาดตัวที่ใหญ่โต ฉันเดาว่าเขาอยู่ที่นี่ตลอดเวลาหลังจากที่พาฉันมา ฉันไม่ได้สวมชุดตัวเก่าแต่ถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอน เขาน่าจะเป็นคนจัดการเช่นกัน ฉันหน้าแดงขณะที่คิดถึงเวลาที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เขาคงไม่ได้คิดอะไรหรอก แค่ทำหน้าที่บอดี้การ์ดกับพ่อบ้านเหมือนทุกครั้ง
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com