ตอนที่ 109 ตกอยู่ในความเงียบแห่งความลึกลับ
ฉินหร่านเดินมาทางนี้ช้า ๆ
ดวงอาทิตย์ที่ย่างเดือนสิบเอ็ดยังคงแรงเหมือนเดิม แต่ไม่ได้ร้อน
ชุดนักเรียนตัวโคร่งทำให้เธอดูผอมมาก มีความรู้สึกหนาวแปลก ๆ
“พวกคุณมาหาฉันที่นี่ทำไม” ฉินหร่านผลักประตูเข้ามา ก็เห็นผู้บัญชาการห่าวเฉิงมู่ทั้งสองคนมองตัวเองอยู่ เธอเลิกคิ้ว
“เปล่า” เฉิงมู่ชักสายตากลับ แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
แปลกมาก
ฉินหร่านไม่ได้สนใจเขา เพียงเปิดประตูกระจกด้านในแล้วเดินเข้าไป
“คุณหนูฉิน คุณไม่ต้องเข้าเรียนเหรอ” คิดไปพักหนึ่ง เฉิงมู่เงยหน้ามองเธอ เอ่ยเสียงเบา
“ไม่มี ลาแล้ว” ฉินหร่านยังเอามือค้ำไว้ที่ประตู พูดอย่างไร้อารมณ์
เฉิงมู่ก้มศีรษะ ส่งเสียง “อืม” ไม่ได้มองฉินหร่านอีก ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร
การกระทำของเขาเป็นไปอย่างเชื่องช้า ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แล้วก็ไม่ได้รินชาให้ฉินหร่าน ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ฉินหร่านไม่ได้สนใจเขา
ห้องพยาบาลของโรงเรียนแบ่งออกเป็นด้านนอกและด้านใน
ด้านนอกเป็นห้องตรวจของลู่จ้าวอิ่ง
ด้านในเป็นโซฟา แล้วก็ยังมีโต๊ะทำงาน เก้าอี้เข้ามุม กั้นด้านนอกด้วยประตูกระจกเก็บเสียง
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com