420

ตอนที่ 420 แท้จริงแล้ว คือหวั่นไหวสินะ （10）

จี้อี้ลงออกมาจากรถพร้อมกับขานขอบคุณว่า “ขอบคุณค่ะ”

รอจนกระทั่งจี้อี้ยืนเรียบร้อย คนขับรถก็ชี้ไปที่เก้าอี้ยาวที่อยู่ไม่ไกล “คุณจี้ คุณเฮ่อบอกว่าให้คุณนั่งรออยู่ตรงนี้สักครู่ครับ”มืดค่ำขนาดนี้ เฮ่อจี้เฉินนัดเธอออกมากลางภูเขาที่ว่างเปล่าทำไมนะ？

ในใจของจี้อี้เกิดความสงสัย แต่ก็ยังคงยิ้มไปให้คนขับรถเล็กน้อยพร้อมเอ่ย “รบกวนคุณแล้ว ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

คนขับรถ “งั้นคุณจี้ คุณนั่งก่อน ผมจะไปรอคุณที่ด้านล่างก่อนนะครับ”

“โอเคค่ะ” จี้อี้พยักหน้า

คนขับรถโค้งคำนับให้จี้อี้อย่างสุภาพพร้อมกับพูดทิ้งประโยคอย่างเกรงใจว่า “แล้วเจอกันครับ” แล้วหันหลังขึ้นรถไป

ขณะที่รถได้เคลื่อนตัวออกไปนั้น ไฟสว่างจากรถก็ได้ส่องกลางภูเขานี้ให้สว่างวาบขึ้นมา

วิวภูเขาของภูเขาในฤดูร้อนนั้นสวยงามมาก ต้นไม้เขียวชอุ่ม มีดอกไม้ป่านับไม่ถ้วนที่กำลังผลิบานอย่างสวยสดงดงาม

ไม่นาน รถก็ได้เคลื่อนตัวไปข้างหน้าไม่ไกลเพื่อกลับรถ และได้ขับลงไปเหมือนกับเส้นทางตอนที่ขึ้นมา