217

บทที่ 217 เพียงคนเดียวที่ไม่ลืมเธอ (7)

จี้อี้กดเปลือกตาลง มองปลายนิ้วของพนักงาน เมื่อเธอมองเห็นของที่อยู่ในฝ่ามือของพนักงาน ทันใดนั้นเธอก็เบิกตากว้าง

นั้นคือหยกเนไฟร์ทสีขาว ที่มีผิวโปร่งใส ราวกับแช่อยู่ในน้ำ ความมันเงาเสมือนกับจุ่มลงไปในน้ำจริงๆ แผ่ซ่านพลังที่คล้ายมีคล้ายไม่มีออกมา

หยกคงจะถูกพกติดตัวมาหลายปี จึงมีรูปทรงโค้งมน และให้ความรู้สึกหนาเมื่อได้สัมผัส

หยกรูปพระจันทร์เสี้ยว มีรอยแกะสลักลายมังกรอย่างประณีตและเสมือนจริง เป็นเหมือนที่พนักงานบอก เป็นหยกที่มีมูลค่ามากชิ้นนึงจริงๆ มีจุดจุดบกพร่องเล็กน้อยเพียงจุดเดียวคือ มุมล่างสุดของพระจันทร์เสี้ยวที่มีรอยบิ่นเล็กน้อย

จี้อี้คิด บางทีเจ้าของหยก อาจไม่ระวังจนเผลอทำหยกตกลงพื้น เลยแตกออกส่วนหนึ่ง ทว่ารูปร่างของชิ้นส่วนที่ขาดหายไปนั้น เธอกลับรู้สึกคุ้นเคย 

พนักงานเห็นจี้อี้จ้องหยกในมือของตนเองโดยไร้การตอบโต้ จึงเรียกเตือนสติอีกฝ่าย " คุณผู้หญิงคะ?"

สติของจี้อี้กลับมา เธอจ้องหยกอีกครั้ง แล้วจึงเงยศีรษะขึ้นพร้อมกับตอบพนักงานอย่างสุภาพและมีมารยาทว่า " ไม่ใช่ของฉัน แต่คงเป็นของเพื่อนฉัน เดี๋ยวฉันจะติดต่อถามเขาดู"