บทที่ 86 จ้วงหยวนจากครอบครัวต่ำต้อย
ย่างเข้ายามราตรี จ้าวเหิงมาถึงตำบลเหลียนฮวา ร้านรวงส่วนใหญ่ต่างปิดกันไปแล้ว บนถนนว่างเปล่า มีคนเดินผ่านไปบ้างเป็นครั้งคราว
เขานั่งเกวียนของซวนจื่อมา
“ที่นี่หรือ?” ซวนจื่อเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“อืม” จ้าวเหิงพยักหน้า มิได้ใส่ใจต่อความเย็นชาของซวนจื่อ อย่างไรเสีย เมื่อผ่านวันนี้ไป คนทั้งหมู่บ้านเหลียนฮวาก็ต้องเป็นหนี้บุญคุณเขา
เขาลงจากเกวียน แล้วเดินไปยังหน้าประตูสีชาด
จวนแห่งนี้ เขาเพิ่งมาเมื่อวันปีใหม่ ไม่คิดว่าผ่านไปไม่กี่วันก็ได้มาอีก
เขาเป็นอาจารย์ของคุณชายคนเล็ก นายอำเภอก็นับว่าเกรงอกเกรงใจเขา เรื่องแม่น้ำ เขามั่นใจว่าจะเกลี้ยกล่อมนายอำเภอได้
เพียงแต่ว่า สิ่งเดียวที่นึกไม่ถึงเลยก็คือ นายอำเภอไม่อยู่
“เอ๋? เมื่อครู่ยังเห็นนายอำเภออยู่ในลานหลังบ้านเลยนี่ เหตุใดเพียงครู่เดียวก็หายไปแล้วเล่า” บ่าวชายเกาหัว เขามึนงงไปหมด ถามคนอื่น ก็ล้วนตอบแต่ว่าไม่เห็น
“นายอำเภอ...ออกไปข้างนอกหรือ?” จ้าวเหิงเอ่ยถามด้วยความผิดหวัง
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com