ตอนที่ 260

ตอนที่ 260 อุณหภูมิลดลงแล้วดีมาก

เย่หนิงพูดว่า "แต่มู่หรงซีสงสัยคุณมาก่อนหน้านี้ไหมค่ะ เธอรู้ก่อนไหมว่าคุณจะไม่พยายามช่วยเหลือเธอ"

เสิ่นอี้ยิ้มแล้วพูดว่า "เธอไม่สงสัยผมน่ะสิถึงจะเป็นเรื่องแปลก! ผมไปจากราชาผีดิบนานมากแล้วและไม่อยากทำอะไรให้เขาอยู่แล้ว เป็นไปได้ยังไงว่าอยากจะไปช่วยเขาออกมา! ครั้งแรกที่ผมช่วยเขาเป็นเพราะความต้องการของพ่อผม พ่อของผมจงรักภักดีต่อท่านอ๋องเป็นอย่างมาก ความหวังของเขาหลังจากที่ท่านอ๋องเกิดเรื่องคืออยากให้ผมช่วยท่านอ๋องต่อไป ผมช่วยท่านอ๋องออกมา เรื่องนี้ ก่อนหน้านี้ผมก็เคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจทีท่านพ่อหวังอยากให้ทำแทนแล้ว ต่อมาก็ไม่มีความจำเป็น ไม่มีหน้าที่อะไรที่ต้องทำเพื่อท่านอ๋องคนนี้อีกต่อไปแล้ว"

หลังจากเงียบอยู่สักพัก เสิ่นอี้ก็พูดกระซิบอีกครั้งว่า "ถึงแม้ว่าเขาจะมีบุญคุณกับตระกูลเสิ่นของพวกเรา แต่สำหรับตระกูลเสิ่นของพวกเราแล้วก็เป็นเพราะเขาที่เคยสร้างเรื่องเอาไว้ไม่น้อย! ไม่ว่าก่อนหน้านี้จะเป็นหนี้เขามากขนาดไหน ก็คงจะหมดสิ้นต่อกันแล้ว!"

เย่หนิงซุกอยู่ในอ้อมอกของเขา แล้วถามเขาเสียงอ่อนว่า "หลังจากนั้นไม่ใช่ว่าตามหากระจกฟ้าดินเจอแล้วหรือไง ทำไมถึงไม่ให้พวกเขาล่ะ"

เสิ่นอี้ฉีกยิ้ม "ทั้งๆ ที่คุณรู้อยู่แล้วก็ยังจะแกล้งถามอีกงั้นเหรอ ทำไมนะเหรอครับ แน่นอนว่าเป็นเพราะคุณ ผมกลัวว่าคุณจะเสียใจ" 

"คนหลอกลวง" ใบหน้าของเย่หนิงแดงก่ำ

เสิ่นอี้กระซิบเสียงเบาว่า "จริงๆ แล้ว..." เขาพูดพลางจุมพิตที่หน้าผากของเย่หนิง แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า "เริ่มแรก ผมคิดไม่ถึงว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปเป็นอย่างนี้! แรกเริ่มที่ผมยอมตอบตกลงพวกเขาก็ไม่ใช่เพื่อปล่อยราชาผีดิบหรอก และอีกอย่างผมรู้สึกว่าไม่ว่ากระจกฟ้าดินจะอยู่ในเงื้อมมือของใคร ก็ไม่มีผลกระทบมากนัก เพราะใครๆ ต่างก็รู้ ตระกูลถังไม่มีผู้สืบทอด อาวุธวิเศษทั้งสี่ชิ้น ขาดไปหนึ่ง ถึงแม้จะมีกระจกฟ้าดินก็เปล่าประโยชน์ ไม่มีวิธีที่จะปล่อยราชาผีดิบออกมาเหมือนกัน! ใครจะไปรู้ล่ะ...ใครจะไปรู้ล่ะว่าเจ้าโง่จวงหมิงหาน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้สืบทอดของตระกูลถัง! เขาไม่ปรากฏตัวก็ดีอยู่แล้วเชียว"

เย่หนิงหัวเราะเหอะๆ "ถ้าไม่มีจวงหมิงหาน คุณจะขโมยกระจกฟ้าดินให้คนพวกนั้นใช่ไหม"

เสิ่นอี้ฉีกยิ้ม แล้วพูดอย่างรวดเร็วว่า "จะทำเพื่ออะไรครับ! ผมบอกไปแล้วว่าไม่อยากทำให้คุณเสียใจ! เสี่ยวหนิง ความจริงตอนนี้ ภายในใจของผม คุณก็คือสิ่งที่สำคัญที่สุด! ถ้า......" 

เสิ่นอี้ชะงักไป กระซิบบอกด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้น "ถ้าก่อนหน้านี้ผมจะรู้ว่าตนเองหลงรักคุณ ไม่ว่ายังไงผมก็จะไม่ยอมตกลงทำเรื่องนี้ให้พวกเขาเป็นอันขาด! ดังนั้นหลังจากนั้น ผมถึงเริ่มรู้สึกว่าตนเองคิดผิด ไม่อยากทำเรื่องนี้ให้พวกเขาอีกแล้ว” 

เย่หนิงซุกเข้าไปในอ้อมกอดของเสิ่นอี้ แล้วพูดเสียงเบาว่า "ฉันว่าแล้ว ทำไมผู้หญิงที่โหดเหี้ยมคนนั้นถึงได้เกลียดฉันขนาดนี้ เธอคงต้องรู้สึกว่าฉันเป็นคนเลวที่แย่งสามีของเธออย่างแน่ๆ เลย"

เสิ่นอี้ทั้งอารมณ์ดีและรู้สึกตลก "ยังจะพูดจาเหลวไหลอีก ผมไปเป็นสามีของเธอตอนไหนกันล่ะครับ! ขนาดผู้หญิงคนนี้ผมยังไม่รู้จักเลย" 

"ค่ะ ค่ะ" เย่หนิงพูดอ้อนวอน "เสิ่นอี้ ให้ฉันเล่นผมคุณบ้างสิ..." 

เสิ่นอี้...

เขาหมดคำที่จะพูดเป็นอย่างมาก!

ยัยเด็กน้อยนี้สมองกลับหรือยังไง!

เห็นได้ชัดว่ากำลังพูดเรื่องเครียด คาดไม่ถึงว่ายังจะเป็นห่วงเรื่องผมของเขาอีก 

"เล่นผมมีอะไรสนุก!" เสิ่นอี้แสดงที่ท่าไม่มีความสุข ทั้งยังปรากฏรอยยิ้มชั่วร้ายทันที "อย่างงั้น พวกเรามาเล่นอะไรสนุกๆ หน่อยก็แล้วกัน" 

"เอ่อ" เย่หนิงมองเสิ่นอี้อย่างตกตะลึง 

เสิ่นอี้ฉีกยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วพูดว่า "มันต้องสนุกมากๆ เลยนะครับ"

ภายในใจของเย่หนิงสั่นสะท้าน “ทำไมถึงรู้สึกว่าเสิ่นอี้กำลังคิดไม่ดีอยู่นะ" 

"เอ่อ...เอ่อฉันไม่เชื่อคุณ...คุณหลอกฉันตั้งหลายครั้ง..." 

เย่หนิงพูดยังไม่ทันจบ เสิ่นอี้จุมพิตที่ริมฝีปากของเธอ จูบนั้นทั้งร้อนแรงและดุดัน จูบของเขาแทบจะทำให้เธอหมดลมหายใจ ทำได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงคัดค้านเท่านั้นหลังจากนั้น มือก็เอื้อมไปคว้า...อือ คว้า เส้นผม ที่ทั้งลื่นและเย็นเยียบของเขา 

ผมของเขา เปลี่ยนเป็นยาวอีกแล้วเหรอ 

หลังจากนั้น ก็รู้สึกได้ว่าทั่วกายของเขาเย็น อากาศที่ร้อนเช่นนี้ พอได้กอดสิ่งที่เย็นขนาดนี้ พลอยทำให้เธอรู้สึกสบายเป็นอย่างมาก

เย่หนิงถึ้งชุดของเขาอย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด แนบกายชิดร่างของเขา ทำให้เสิ้นอี้รู้สึกว่าภายในใจวูบวาบ หลังจากนั้นก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่า 'ยัยเด็กนี้ ช่างยั่วเสียจริง เขาต้องจัดการเธอเสียจริงๆ แล้วล่ะ'

เขาไม่ใช่แค่คิดเท่านั้น ยังทำเช่นนั้นจริงๆ 

ถึงยังไงเย่หนิงก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ดี ทั้งยังไม่ใช่ผีดิบ ที่ไม่รู้ว่าความเหนื่อยล้าคืออะไร ดังนั้นทุกครั้งจึงเป็นเย่หนิงที่ต้องยอมจำนนก่อน แล้วอ้อนวอนด้วยหยาดน้ำตาที่หลั่งออกมาเป็นสาย พอเห็นท่าทางที่น่าสงสารเช่นนี้ของเธอ เสิ่นอี้กลับยิ่งอดทนไม่ไหวอยากทำต่อ แต่สุดท้ายพอเย่หนิงดิ้นรนรุนแรงขึ้น เขาจึงต้องพยายามอดกลั้น

ทั้งยังต้องห้ามใจบ้างเล็กน้อย 

เสิ่นอี้โอบร่างของเธอเขามาในอ้อมกอด ทอดถอนด้วยความสะเทือนใจ เจ้าเด็กนี้เอาแต่ซุกอยู่อ้อมกอดของเขาทั้งวัน รู้ไหมว่ามันทำให้สงบใจได้ยากมากเหลือเกิน!

"คุณทำอะไร" เสิ่นอี้เพียงแค่กอดเย่หนิงแน่น พยายามให้เธอเลิกทำ

"อืม คุณเย็นนี่น่า กอดคุณแล้วรู้สึกสบายชะมัดเลย!" 

"เหอะ ๆ หน้าหนาวคุณได้หนาวจนตายแน่!" เสิ่นอี้ฉีกยิ้ม

"ฤดูหนาว เหอะ ฤดูหนาวก็ไม่นอนกับคุณไงคะ!" 

"ไม่ได้นะครับ!" เสิ่นอี้กอดเย่หนิงไม่ปล่อย กระซิบพลางฉีกยิ้ม "ผมก็นอนกอดคุณไงครับ ถึงยังไงตัวคุณก็อุ่น เป็นเครื่องทำความร้อนชั้นดีเลยล่ะครับ"

"ฉันไม่ใช่เครื่องทำความร้อนของคุณนะ!" เย่หนิงคิดอยากผลักเสิ้นอี้ แต่แน่นอนว่าไร้ประโยชน์และเสียแรงเปล่า แรงอันน้อยนิดของเธอ เมื่ออยู่ต่อหน้าเสิ่นอี้แล้วไม่มีค่าใดๆ เลย

สุดท้ายเย่หนิงจึงล้มเลิกความพยายาม เป็นเด็กดีอยู่ในอ้อมกอดของเขานิ่ง 

ผ่านไปสักพัก คิดเรื่องที่จะเพิ่งพูดขึ้นมาได้ เย่หนิงถามเขาเสียงเบาอีกครั้ง "เสิ่นอี้คุณบอกว่า คุณและคนของตระกูลเย่วางแผนกันฆ่ามู่หรงชิง ราชาผีดิบรู้ไหมคะ"

"แน่นอนว่าเขาไม่มีทางรู้อยู่แล้ว! ตอนนั้นมู่หรงชิงไม่ได้อยู่ในกองทัพ เธออยู่กับผม เธอมาโน้มน้าวให้ผมกลับไป ขณะนั้นราชาผีดิบยังคิดอยู่เลยว่าเธอกำลังไปซุ่มโจมตีที่ไหนเสียอีก"

"แล้วคุณก็ลงมือเหรอคะ" 

"มู่หรงชิงไม่ใช่คนที่จัดการได้ง่ายขนาดนั้น เธอเก่งกาจมากๆ" 

"เอ่อ แล้วเธอไม่เกลียดคุณตายเลยหรอคะ" 

"เหรอครับ ไม่รู้สิ ถึงยังไงเธอก็ตายไปแล้ว" 

"เรื่องนี้ มีแค่คนของตระกูลเย่และคุณที่รู้เท่านั้นเหรอคะ"

"ก็ไม่เชิงหรอ..." เสิ่นอี้ลูบผมของเย่หนิง แล้วพูดเสียงเบาว่า "หลังจากนั้นผมก็บอกกับซีเหมินถิง" 

เย่หนิงถอนหายใจ "แล้วก่อนหน้านั้นซีเหมินถิงสงสัยไหมคะว่าซีซาน่าคนนั้นคือมู่หรงชิง เขาไม่รู้จักมู่หรงชิงหรอคะ" 

เสิ่นอี้คิดแล้วพูดว่า "มู่หรงซีและมู่หรงชิง สองสาวพี่น้องมีตรงไหนที่เหมือนกันบ้าง พอซีเหมินถิงเห็นเธอ ก็ไม่แปลกหรอกที่จะไม่คิดถึงมู่หรงชิง ผมคิดว่าครั้งนี้ที่เขาเจาะจงมาหาผม ก็คงเป็นเพราะเรื่องนี้แหละ เพราะเขาเจอกับมู่หรงซีแล้วรู้สึกมาโดยตลอดว่าผู้หญิงคนนี้และมู่หรงชิงมีอะไรที่เกี่ยวข้องกัน ถึงได้มาหาผมเพื่อที่จะพิสูจน์ แต่ผมกลับยืนยันอะไรกับเขาไม่ได้แน่นอนนัก มู่หรงชิงตายไปแล้วแน่ๆ ไม่มีทางมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรอก เพียงแต่พวกเราคิดไม่ถึงว่ามู่หรงชิงจะมีน้องสาว..."

เย่หนิงเล่นผมของเสิ่นอี้ แล้วพูดว่า "ใช่ค่ะ...แล้วอีกอย่างยังเป็นผู้หญิงที่จัดการไม่ได้ง่ายๆ ด้วย!"