ตอนที่ 192

ตอนที่ 192 ศัตรูคู่อาฆาต 

เย่หนิงยังอารมณ์ไม่ดี " การกระทำของพวกนายนี่มันฉลาดเสียจริง! ถามก็ไม่ถามฉันสักคำ แล้วก็ไม่ถามคนในบ้านของฉันด้วย ก็เข้ามาหาเอง! รู้ไหมว่านี่เรียกว่าอะไร การบุกรุกเข้าบ้านคนอื่นไงล่ะ ถ้าเป็นคุณลุงคงให้ตำรวจมาจับนายแล้ว!"  

เฝิ่งเยี่ยนฮวายไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือจะหัวเราะดี " ได้ อาหนิง คุณเลิกประชดประชันผมได้แล้ว! ผมยอมรับว่าเรื่องนี้ พวกเราก็ประมาทเลินเล่อไป ความจริงแล้วผมควรบอกกับคุณก่อน แต่คุณก็รู้ เพราะเรื่องครั้งก่อน..." 

" เรื่องครั้งก่อนทำไม" พูดถึงเรื่องครั้งก่อน เย่หนิงก็อารมณ์เดือดขึ้นมา " เจิ้งชวน เจ้าหมอนั่้น ก็ทำเหมือนกับคนทั้งโลกเป็นศัตรูกับเขาเลย ฉันพูดไปไม่กี่ประโยค เขาก็โมโหขนาดนั้น กระทั่ง โกรธกระทั่ง พูดเหมือนกับว่าฉันเป็นศัตรูของเขา ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนี้!"  

เฝิ่งเยี่ยนฮวายส่ายหน้า แล้วพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ ว่า " อาหนิง ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยได้สัมผัสกับของพวกนี้  โดยปกติแล้วเธอถึงไม่รู้ว่าผีดิบพวกนั้นมันน่ากลัว แล้วก็น่ารังเกียจมากขนาดไหน! พวกมันไม่ละเว้นกระทั่งเด็กและผู้หญิง สำหรับของน่าเกลียดเช่นนี้ หรือว่าคุณคิดว่าคุณจำเป็นต้องใจดีด้วย ผมเข้าใจความหมายของคุณ คุณคิดว่าถึงแม้ว่าจะเป็นผีดิบ ก็สามารถแบ่งว่าใครดีใครเลวได้ นั่้นเป็นเรื่องปกติ คนก็เหมือนกัน ก็สามารถแบ่งดีแบ่งเลวได้ ! แต่อาหนิง คุณเคยคิดไหม ผีดิบพวกนั้นพึ่งอะไรถึงมีชีวิตอยู่ได้ ไม่พึ่งลมปราณชีวิตของมนุษย์ แล้วพวกมันจะมีชีวิตอยู่ได้งั้นเหรอ"

เย่หนิงอดขมวดคิ้วไม่ได้่ 

เฝิ่งเยี่ยนฮวายพูดขึ้นอีกครั้งว่า " อาหนิง หรือว่าคุณคิดว่าละครและหนังถ่ายมั่วๆ ไปงั้นๆ คุณคิดว่าผีดิบไม่มีความกระตือรือร้นอยากจะโจมตีคุณ ถ้าคุณคิดอย่างนี้ งั้นก็คิดผิดแล้วล่ะ! สัญชาตญาณของมัน! ก็เหมือนกับเสือที่ออกหาอาหารนั่นแหละ ผีดิบโจมตีมนุษย์ นั่้นเป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง เพราะพวกมันต้องพึ่งลมปราณของมนุษย์ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้! เจอเข้ากับเหตุการณ์แบบนี้ อาหนิง คุณคิดว่า พวกเรายังจะสามารถเลือกอะไรได้อีก ไม่มี! เพราะอย่างนี้ถึงต้องให้ตายกันไปข้างหนึ่งไงล่ะ!"

เย่หนิงเงียบ ไม่พูดอะไร 

เฝิ่งเยี่ยนฮวายหยุดฝีเท้า หันกลับมา มองเย่หนิง แล้วถามว่า " เย่หนิง คุณรู้มาก่อนใช่ไหมว่าเสิ่นอี้เป็นผีดิบ" 

เย่หนิงเงยหน้า มองเฝิ่งเยี่ยนฮวายแล้วพูดว่า " เขาเคยช่วยชีวิตฉัน นายคุณรู้ไหม" 

เฝิ่งเยี่ยนฮวายเงียบไป แล้วพูดว่า " นี่แทนที่อะไรไม่ได้! เขาช่วยชีวิตคุณหนึ่งครั้ง แล้วจะพิสูจน์อะไรได้!" 

เย่หนิงนิ่ง พูดอย่างไม่เต็มใจว่า " ฉันไม่ต้องพิสูจน์อะไรกับพวกนาย!"

" ใช่ ผมรู้ว่า คุณไม่ต้องพิสูจน์อะไรกับพวกผม!" 

เฝิงเยี่ยนฮวายถอนหายใจ แล้วพูดว่า " แต่อาหนิง คุณหลอกตัวเองอย่างนี้แล้ว จะมีความหมายอะไร คุณรู้อยู่ชัดๆ ว่าเขาเป็นผีดิบ แล้วคุณก็รู้อยู่ชัดๆ ว่าระหว่างคุณกับเขาไม่มีทางเป็นไปได้ ทำไมคุณถึงยังอยู่ด้วยกับเขา ถึงว่าเขาจะไม่ใช่คนผิด เป็นคนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา คุณก็ควรเข้าใจ ว่าระหว่างพวกคุณ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีจุดจบที่ดี!"

" ความรักข้ามสามพันธุ์ แต่ไหนแต่ไม่มีจุดจบที่ดีอะไรเลย! ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเหมือนคุณจริงๆ เป็นคนดี ไม่เคยทำร้ายผู้บริสุทธิ์ แต่แล้วยังไงล่ะ ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นคนปกติได้หรอก"  

เย่หนิงกัดฟัน แล้วพูดว่า " ฉันไม่อยากให้เขาเปลี่ยนเป็นคนปกติ" 

เฝิ่งเยี่ยนฮวายส่ายหัวอย่างจนปัญญา " อาหนิง ทำไมคุณถึงเป็นอย่างนี้!"

เย่หนิงหันหลัง แล้วพูดเสียงเย็นว่า " เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย"

" เขาเป็นผีดิบ!" เฝิ่งเยี่ยนฮวายพูดอย่างใจเย็นมากๆ " ทำไมถึงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผม!" 

เย่หนิงหันตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว ทั้งโกรธและรำคาญ น้ำเสียงพูดในเชิงตำหนิเป็นอย่างมาก " หรือว่า พวกนายคุณต้องการทำเช่นนี้จริงๆ อยากฆ่าผีดิบให้ตายทั้งหมดเลยรึไง"

เฝิ่งเยี่ยนฮวายถอนหายใจ " อาหนิง ผมพูดตั้งเยอะขนาดนี้ คุณยังฟังไม่เข้าใจอีกงั้นเหรอ ไม่ใช่ว่าผมอยากเขาให้ตาย แต่เผ่าพันธุ์มนุษย์และผีดิบ เดิมทีก็อยู่ด้วยกันไม่ได้อยู่แล้ว เพราะผีดิบต้องการลมปราณชีวิตของมนุษย์ จึงจะดำรงชีพอยู่ได้ ไม่อย่างนั้นงั้นคุณว่าพวกเขาพึ่งอะไรในการมีชีวิตอยู่ล่ะ นี่เลยเป็นเหตุผลเดียวกับที่แวมไพร์ต้องดูดเลือด! ผีดิบไม่ดูดเลือด แต่พวกเขาดูดพลังลมปราณชีวิต บรรดาคนที่ถูกผีดิบดูดพลังไป ก็จะกลายสภาพเป็นศพไงล่ะ!"

" อาหนิง หรือว่า คุณไร้เดียงสา คิดจริงๆ ว่าเขาจะไม่ทำเช่นนี้ ถ้าคุณคิดเช่นนี้จริงๆ งั้นอาหนิง ผมบอกคุณได้เลย คุณคิดผิดขนานใหญ่เลย! ถ้าเขาไม่ดูดลมปราณชีวิตของคน กระดูกของเขาก็จะทรุดโทรมเร็วขึ้น นั่้นก็เหมือนกับการเก็บรักษาเอาไว้ไม่ให้เสียหาย! ผิวของเขาจะยิ่งถูกรักษาเอาไว้ดี ก็ยิ่งยืนยันได้ว่าในมือของเขาเปื้อนเลือดคนไม่น้อยเลย ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่เป็นอย่างนี้ ! อาหนิง คุณต้องเชื่อผม อย่าให้เขาหลอกคุณได้"

เย่หนิงที่เงียบงันมาโดยตลอด เฝิ่งเยี่ยนฮวายจนปัญญาที่สุด " อาหนิง ทำไมผมพูดเยอะขนาดนี้แล้ว คุณยังไม่ยอมเชื่อผมอีก คุณเชื่อคำพูดของผีดิบตนนั้น แต่คุณกลับไม่ยอมเชื่อคนด้วยกัน หรือว่าคุณคิดว่าผมหลอกคุณ"  

หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเย่หนิงก็พูดออกมาอย่างช้าๆ ว่า " บางที่สิ่งที่นายพูดอาจ เป็นความจริง! แต่ปกติเรื่องทุกเรื่องมักมีข้อยกเว้นอยู่เสมอ ไม่ใช่เหรอ พวกนายคิดว่าต้องพึ่งลมปราณชีวิตของมนุษย์จึงจะมีชีวิตดำรงอยู่ได้ ถึงจะคงสภาพเอาไว้เช่นนี้ แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ นี่้ก็แค่ความคิดเห็นของพวกนายเท่านั้นเอง!" 

" ใช่ บางทีผีดิบส่วนใหญ่อาจจะทำแบบนี้ แต่พวกนายจะไปรู้ได้ยังไง ว่าผีดิบทุกตัวทำแบบนี้ พวกนายเองก็ไม่ใช่ผีดิบ จะไปรู้ได้ยังไง พวกเขาไม่มีวิธีอื่นมาทำให้มีชีวิตอยู่ได้งั้นเหรอ บางทีพวกเขาอาจไม่ต้องพึ่งพลังปราณชีวิตของมนุษย์ก็เป็นได้ และอีกอย่าง...ตั้งแต่รู้จักกันจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่เคยเห็นเขาทำร้ายคนใครอื่นเลยด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น เขาเคยช่วยฉัน! กระทั่งว่า ตอนที่พวกนายอยากฆ่าเขา เขายังไม่ลงมือเลย เขายังไม่อยากลงมือทำร้ายพวกนายเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่เหรอ"

เฝิ่งเยี่ยนฮวายยิ้ม นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเย้อหยันอย่างมาก " ดังนั้นนี่นี้ก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณเชื่อเขาใช่ไหม อาศัยแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ที่รู้จักกันไม่กี่เดือน คุณรู้จักเขามากเท่าไหร่กัน เชียว ทำไมคุณถึงรู้ว่าเขาไม่เคยทำร้ายคน คุณรู้ได้อย่างไรว่าไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดี ก่อนหน้านี้เขาเคยทำอะไรมาบ้าง คุณรู้หรือเปล่าล่ะ คุณไม่รู้อะไรสักอย่างใช่ไหม แค่พึ่งคำพูดไม่กี่ประโยคของเขา คุณก็เชื่อแล้วงั้นเหรอ!"

ความจริงเย่หนิงทนไม่ไหวแล้ว ก็เลยพูดว่า " ดูที่นายพูดสิ เขามีเหตุผลอะไรต้องมาโกหกฉัน ทำไมเขาต้องหลอกฉันด้วย"

" อาหนิง คุณคิดว่าเขาไม่มีเหตุผลอะไรจะหลอกคุณงั้นเหรอ คุณคิดว่าที่เขาเข้าใกล้คุณ ไม่มีจุดประสงค์อะไรแฝงอยู่เลยสักนิดงั้นเหรอ " เฝิ่งเยี่ยนฮวายส่ายหัว " แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น อาหนิง ผมคิดว่าเขาน่าสงสัยมาก เพราะว่าเขาไม่ใช่ผีดิบธรรมดา!"

เยหนิงไม่เข้าใจ " เฝิ่งเยี่ยนฮวาย ที่คุณพูดนี่้หมายความว่าอะไร" 

" ก็อย่างที่พูดนั่นแหละ! เขาไม่ใช่ผีดิบธรรมดา! คุณรู้ไหมเมื่อกี้กระบี่ที่เขาเพิ่งทำลายทิ้งคือกระบี่อะไร เป็นกระบี่ไม้่ท้ออายุหนึ่งร้อยกว่าปี! ขนาดกระบี่ไม้ท้อที่มีอายุขนาดนี้เขายังไม่กลัวเลย  แล้วยังลงมือได้อย่างง่ายดาย คุณว่าเขากลัวมากไหมล่ะ " เฝิ่งเยี่ยนฮวายสูดลมหายใจเข้าลึก " ถึงแม้ว่าผมจะลงมือพร้อมกับเจิ้งชวน ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา กลับไม่มีช่องโหว่ให้ต่อสู้เลย!"