267

บทที่ 267 ชื่นชม

ไม่มีการกู่ร้องจนเสียงแหบแห้ง ไม่มีการดิ้นรนสุดชีวิต แต่ผู้คนที่ได้มาเข้าร่วมงานหนังรอบปฐมทัศน์นั้นต่างก็รู้สึกและราวกับได้ยินเสียงความทะนงตนของโต้วโค่วมันแตกสลายลง

ความสิ้นหวังที่โผล่พ้นขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ มันเอ่อล้นออกมาจนแผ่กระจายไปถึงทุกๆ คน

เถาเถาขบริมฝีปากแน่น และเผลอหลับตาลงตามสัญชาตญาณของตัวเอง กับฉากหนึ่งที่แสนเจ็บปวดขนาดนี้ มันเป็นสัญชาตญาณที่อยากจะหนีออกไปจากตรงนี้ให้ได้

หล่อนรู้สึกได้ถึงดวงตาที่ร้อนผ่าว และหยดน้ำตาก็ค่อยๆ ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ หล่อนหลับตาลง ในวินาทีนี้หล่อนเหมือนรู้สึกว่าตัวเองได้เข้าใจโต้วโค่วแล้ว ถ้าเลือกได้ โต้วโต่วก็คงหวังว่าตัวเองจะสะอาดและบริสุทธิ์ และอยากจะเป็นแบบนั้นตลอดไป

อันจิ่วยวี่แพ้และโดนจับกุม และเป่ยผิงก็อยู่ในมือของเซียวจือแล้ว และสามารถทำลายพวกทหารญี่ปุ่นที่ใช้แผนเจ้าเล่ห์สกปรกได้สำเร็จ โต้วโค่วยังคงอยู่ในบ้านของอันจิ่วยวี่ และรอให้เซียวจือเข้ามา