182

บทที่ 182 ก้าวหน้า

การกระทำของเผยอี้ช่างดูอบอุ่นเหลือเกิน ตอนแรกหลินซีเหวินนึกว่าที่เขายอมลงทุนขนาดนี้ก็เพราะว่าชอบเท่านั้น แต่ที่ไหนได้ พอดูอีกทีแล้วคงไม่ใช่แค่ชอบเฉยๆ เพราะดูประคบประหงมกันราวกับไข่มุกเลอค่าแบบนี้

“เซ่อเซ่อ หนาวมากหรือเปล่า?”

เขารวบตัวเจียงเซ่อมาไว้ในอ้อมกอด เสื้อกันหนาวเองก็ยังมีไออุ่นของเขาอยู่ ทำให้เจียงเซ่อรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกดีไม่น้อย

“ช้าๆ หน่อย”

ตอนที่ถ่ายหนังก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไร พอตอนที่เดินลงมาแล้วเจียงเซ่อถึงเพิ่งรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ตอนนี้เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย อากาศของเดือนกุมภาพันธ์ในมณฑลซีหนานค่อนข้างหนาวเย็นมากที่เดียว และความหนาวมันก็หนาวไม่เหมือนในตี้ตูด้วย พอตกดึกก็จะเริ่มมีฝนพรำๆ ตอนนี้เจียงเซ่อรู้สึกว่าแขนขาของตัวเองมันไม่ขยับตามที่ตัวเองคิดเสียแล้ว ขยับทีก็เหมือนมีเข็มพันๆ เล่มมาทิ่มไปทั่วร่างกาย