573 กลับมาแล้ว
บทที่ 573 กลับมาแล้ว
เหมียวอี้ที่เลือดไหลตรงมุมปากหันกลับไปมองข้างหลังนานมาก มองต้นมะพร้าวเล็กๆ ในทะเลทรายสีเหลืองที่ค่อยๆ ไกลออกไป
ที่นี่เป็นที่ที่เขาอยู่นานที่สุดตั้งแต่ก้าวเข้ามาในแดนฝึกตน และเป็นที่ที่เขาคิดว่างดงามที่สุดเช่นกัน สถานที่ที่เขาอาลัยรักที่สุด ตอนจากประสาทดำเนินจันทร์ไปปราสาทดำเนินธารา เขาก็ไม่ได้มีความรู้สึกแบบนี้เลย
อยากจะพานางไปด้วย นางจะอยู่ที่แดนเซียนไหวหรือเปล่านะ? ทางปราชญ์เต๋าเองก็ต้องโมโหมากแน่นอน ไม่มีทางยอมรับความอัปยศอดสูใหญ่หลวงแบบนี้ได้หรอก
เวลาหนึ่งพันปี! พูดแล้วเหมือนง่าย เขาพอจะมีความมั่นใจอยู่บ้าง แต่จะทำได้จริงๆ เหรอ?
"รีบรักษาตัวให้ทันเวลาเถอะ!" ช่างไม้หันกลับมาเตือน
เขาตั้งใจคุ้มกันส่งเหมียวอี้ให้กลับถึงจวนเมฆธาราอย่างปลอดภัย ไม่อยากให้เกิดเหตุไม่คาดคิดกับเหมียวอี้ระหว่างทาง ไม่อย่างนั้นถ้ากลับไปจะอธิบายกับเถ้าแก่เนี้ยไม่ได้
เหมียวอี้จึงหยิบสมุนไพรเซียนซิงหัวออกมาต้นหนึ่ง แล้วอ้าปากดูดซับประกายดาวเข้าไป...
ณ สมาคมร้านค้าแดนเซียนสาขาทะเลทรายม่านเมฆา อู๋เจินและอู๋หมิงที่เหาะลงมาในลานบ้านพร้อมกันรีบสาวเท้าเดินเข้าไปในสมาคมร้านค้า
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com