454 รีบไล่ออกไป

บทที่ 454 รีบไล่ออกไป

ฝานจื่อฉางที่อยู่ตรงประตูโถงด้านข้างทนมองตรงๆ ไม่ไหวแล้ว เห็นเสิ่นเฟิงหัวโดนตีจนกลายเป็นหมูในชั่วพริบตาเดียว เขาอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจด้วยความหดหู่ไม่ได้ 'เสิ่นเฟิงหัวเจ้าจะไปหาเรื่องใครก็ไม่ไป ดันไปหาเรื่องน้องชายร่วมสาบานของประมุขตำหนัก'

เชียนเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อร์แค้นเสิ่นเฟิงหัวเข้ากระดูก วันนี้เรียกได้ว่าได้ระบายความแค้นยกใหญ่ไปแล้ว

เหยียนซิวแอบยิ้มเจื่อน พบว่าเหมียวอี้ไปมีเรื่องด้วยยากจริงๆ ขนาดระบายความแค้นก็ยังมาระบายถึงที่นี่แล้ว

เหมียวอี้เองก็พบความไม่ชอบมาพากล ที่เจ้าอ้วนเสิ่นอยู่มาได้จนทุกวันนี้เพราะมีกลวิธีจริงๆ ด้วย โหดร้ายกับตัวเองจริงๆ นอกจากจะไม่โต้ตอบกลับแล้ว ยังใช้ความเศร้าสลดและความน่าสงสารเพื่อแสดงถึงความจงรักภักดีต่อนายท่านประมุขตำหนักอย่างเห็นได้ชัด หรือไม่ก็กำลังขอความเห็นใจจากประมุขตำหนัก เหมียวอี้จะลงมือซ้อมสักยกก็ได้ แต่ถ้าจะฆ่าคนของของฮั่วหลิงเซียว เหมียวอี้ก็ไม่สะดวกจะทำหากไม่ได้รับอนุญาต

ปั้ง! จู่ๆ เหมียวอี้ก็ใช้เท้าข้างหนึ่งเตะเสิ่นเฟิงหัวกระเด็นออกไป

"ผุบ…" เสิ่นเฟิงหัวกระอักเลือดหนึ่งคำ กระเด็นไปตกกลางภูเขาจำลองที่อยู่ไกลๆ