237 ฉินเวยเวยอยากเป็นสหาย

บทที่ 237 ฉินเวยเวยอยากเป็นสหาย

เมื่อเห็นคำสั่งของเขาเจิ้นไห่ เหมียวอี้ก็ครุ่นคิดเล็กน้อย และตัดสินใจจะแวะไปสักรอบ

ที่สำคัญคือจะไม่ไปก็ไม่ได้ นี่คือคำประกาศิตของเขาเจิ้นไห่ ระบุชื่อว่าต้องการให้เขาไปที่เขาเจิ้นไห่

ตามหลักการแล้วทำแบบนั้นไม่ได้ ข้าเหมียวอี้เป็นเพียงคนเลี้ยงม้า แต่เมื่อเบื้องบนออกคำประกาศิตกับคนเลี้ยงม้าของจวนถ้ำเล็กๆ เจ้ากล้าไม่เชื่อฟังเหรอ?

เหมียวอี้ไปหาเยารั่วเซียน การไปครั้งนี้ไม่อาจล่วงรู้อนาคต อยากจะขอตั๊กแตนน้อยติดตัวไปด้วยสักครึ่งหนึ่งเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดคิด

แต่หลังจากเยารั่วเซียนรู้ว่าเจ้าตัวเล็กกลั่นผงสกัดบริสุทธิ์จากเหรียญผลึกได้ ก็เหมือนจะมองพวกมันเป็นสมบัติล้ำค่า ไม่ยอมให้เหมียวอี้สักตัวเดียว ทั้งยังจำได้มาตลอดว่ามีสิบห้าตัวที่ตายในมือหยวนไคซานที่ทะเลดาวนักษัตร และด่าว่าเหมียวอี้ล้างผลาญ

กลัวว่าเหมียวอี้จะทำตายอีกจึงไม่ให้ ไม่รู้ว่าที่เขาปรนนิบัติตั๊กแตนน้อยราวกับบรรพบุรุษนั้นมีเจตนาอะไร?

เหมียวอี้ไม่ได้บอกเยารั่วเซียนว่าตัวเองจะเดินทางไกล