1016 หนิวโหย่วเต๋อ หนิวโหย่วไฉ หนิวโหย่วโส้ว
บทที่ 1016 หนิวโหย่วเต๋อ หนิวโหย่วไฉ หนิวโหย่วโส้ว
ในความเงียบงัน ดอกไม้ใบหญ้าประหลาดส่งกลิ่นหอมมีเอกลักษณ์อยู่ในพื้นที่ว่างใต้ดิน
ฮวาหูเตี๋ยสวมกระโปรงยาวเดินเนิบนาบเพียงลำพัง เมื่อเดินมาถึงทางเดินตรงลานบ้านด้านหลัง นางก็นั่งพิงรั้วและวางแขนข้างหนึ่งพาดบนรั้ว ใช้นิ้วทั้งห้าเคาะตีรั้วเบาๆ ขณะกำลังครุ่นคิด บนใบหน้าก็เริ่มเผยรอยยิ้มบางๆ พร้อมพึมพำว่า "อาศัยวรยุทธ์บงกชทองขั้นหนึ่ง มายังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ยังไม่รู้แม้แต่รายละเอียดของสถานการณ์ ก็กล้าพาตัวเองเข้ามาเสี่ยงอันตรายแล้ว ใช้คำพูดสองสามคำปั่นชีวิตคนเล่นในฝ่ามือ ช่างมีความสามารถจริงๆ ช่างมีจิตวิญญาณที่กล้าหาญ! เดิมทีนึกว่าเป็นพวกหลับหูหลับตาวิ่งมาทำงาน นึกไม่ถึงว่าจะมีตัวละครที่ได้มาตรฐานแบบนี้ คนคนนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ! ได้ยินว่าเจ้าตุ้งติ้งไม่ค่อยได้รับความสำคัญจากตระกูลโค่ว แต่กลับรับลูกน้องที่มีฝีมือแบบนี้เอาไว้ ถึงได้ปล่อยออกมาทำงานรับใช้อย่างสุดชีวิต สงสัยการทกสอบครั้งนี้จะควรค่าแก่การรอคอย..."
ส่วนบทสรุปในการเจรจาของปานเยว่กงและภรรยาก็เป็นตามที่เหมียวอี้คาดไว้ เมื่อมีทางออกก็ไม่มีใครปฏิเสธ แต่กลับมีเงื่อนไขอีกข้อ
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com