070 ประมุขถ้ำคล้อยบูรพา(8)

บทที่ 70 ประมุขถ้ำคล้อยบูรพา (8)

นี่คือสิ่งที่ซ่งฝูและพวกอยากจะถามพอดี แต่โดนแย่งถามก่อนซะแล้ว ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่มีใครรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น จะไปตอบได้อย่างไรกัน

เหมียวอี้รีบไปยังจุดที่มีเสียงดังออกมาทันที โดยมีพวกเหยียนซิวตามไปด้วย

ซ่งฝูและคนอื่นๆ สบตากันแวบหนึ่ง และตามออกไปดูสาเหตุเช่นกัน

พอทุกคนมาถึงทางเข้าประตูใหญ่ เห็นเพียงแผ่นป้ายหินที่สลักอักษรว่า 'ถ้ำคล้อยบูรพา' แตกละเอียดอยู่บนพื้นภายใต้แสงจันทร์ พวกเขาพากันตกตะลึง คาดไม่ถึงว่าจะมีคนมาทำลายประตูใหญ่ของถ้ำคล้อยบูรพา

เหมียวอี้หันกลับไปจ้องซ่งฝูและพวกด้วยสีหน้าดุร้ายทันที ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด "ดีนี่! วันนี้ข้าเพิ่งจะมาถึง ท่าทางจะมีคนอดใจรอไม่ไหว อยากแสดงอำนาจให้ข้าเห็น! ดีมาก!"

ซ่งฝูและพวกอึ้งตะลึงไป พวกเขาเข้าใจดีถึงความหมายในคำพูดของเหมียวอี้ เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือพวกเขาแน่ เพราะเมื่อครู่นี้พวกเขาเพิ่งนั่งสุมหัวอยู่ด้วยกัน กำลังหารือกันว่าต่อไปจะสั่งสอนเหมียวอี้อย่างไรดี พอได้ยินเสียงดังผิดปกติจึงได้วิ่งออกมาดูเช่นกัน