0162 วิกฤตในช่วงสั้นๆ (1)

บทที่ 162 วิกฤตในช่วงสั้นๆ (1)

"ไม่อยู่หรือ?" เฉินเฟยอึ้งไป แล้วถามว่า "ไม่ทราบว่าน้องเหมียวจะกลับมาเมื่อใด?"

เหยียนซิวจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเหมียวอี้จะกลับมาเมื่อใด ออกไปเกือบจะปีหนึ่งแล้ว คาดว่าท่านประมุขถ้ำจะหลับยาวอยู่ที่ทะเลดาวนักษัตรตลอดไป ผู้อาวุโสคนนี้กลัวว่าเขาจะกลับมาไม่ได้แล้ว

กินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำถ่อไปถึงทะเลดาวนักษัตร ก็เป็นการไปรนหาที่ตายอยู่แล้ว เหยียนซิวไม่พอใจกับสิ่งนี้มาก ต้องโทษที่เหมียวอี้ทำโดยพลการไม่เชื่อฟังเขา

"หากว่าท่านสะดวก ทิ้งวิธีการติดต่อไว้ก็ได้ พอประมุขถ้ำกลับมาแล้วข้าจะบอกเขาให้"

ไม่เป็นการดีหากจะบอกชัดว่าเหมียวอี้ไปทะเลดาวนักษัตร ความหมายของคำพูดนี้คือกำลังบอกให้อีกฝ่ายไม่ต้องรอ ท่านกลับไปได้แล้ว เกรงว่าในระยะเวลาอันสั้นนี้ประมุขถ้ำจะกลับมาไม่ได้

“อือ”อ้อ' เฉินเฟยตอบรับ เขาเข้าใจแล้ว จากนั้นกวาดตามองสภาพแวดล้อมของถ้ำคล้อยบูรพา ไม่ได้มีเจตนาจะค้างคืน กุมหมัดคารวะเหยียนซิว "ลาก่อน!"

"เดินทางดีๆ ขออภัยที่ไม่ได้ไปส่ง!" เหยียนซิวคารวะตอบ และไม่ได้ขอให้อยู่ต่อ

เฉินเฟยพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเลี้ยวอาชามังกรวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว