0108 เจ้าตัวเล็กกินเหรียญผลึก (1)

บทที่ 108 เจ้าตัวเล็กกินเหรียญผลึก (1)

ที่นี่ไม่มีใครชื่นชมการแต่งกายของว่าพวกนางแต่งตัวอย่างไร ประมุขถ้ำเองก็ไม่สนใจพวกนางเช่นกัน เอาแต่ฝึกฝนไม่หยุด พวกนางดูแลเรื่องอาหารการกินของเหมียวอี้ เพื่อให้เขาฝึกฝนอย่างสบายงบใจ และตัวเองก็ค่อยๆ เข้าสู่สภาวะฝึกฝนเช่นกัน

สัตว์ป่าบนเกาะเที่ยววางอำนาจบาตรใหญ่ แต่กลับไม่กล้าเข้าใกล้บริเวณนี้ เฮยทั่นเหมือนกับสุนัขเฝ้ายาม ถ้ามีตัวอะไรกล้ามาหาเรื่องถึงที่ มันก็จะคึกคักจนรีบจ้ำอ้าวขึ้นมา ส่ายหางและดีดเท้าด้วยความดีอกดีใจ ก็เหมือนกับแมวจับหนู ไล่ตามอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเจ้าตัวเล็กร้อยตัวนั่นก็อยู่ในสภาวะปล่อยเลี้ยงแล้ว สัตว์ป่าที่พรวดพราดเข้ามาบริเวณนี้ ก็จะกลายเป็นอาหารของพวกมันได้ง่ายมาก

เฮยทั่นก็ไม่จำเป็นต้องให้คนดูแล เวลาอยากกินอะไร ก็ไม่ต้องทักทายใครทั้งนั้น ดึ่งลงทะเลเองครั้งแล้วครั้งเล่า พออิ่มแล้วก็วิ่งกลับมางีบ มันกลับชอบชีวิตที่มีทะเลล้อมรอบสี่ด้านและไร้คนรบกวนมาก เหมือนทักษะการว่ายน้ำของมันจะยิ่งดีขึ้นทุกวัน

พอมันกินอิ่มแล้ว บางครั้งก็ลากปลาตัวใหญ่ขึ้นมาจากทะเลด้วย ให้คนอื่นๆ ได้กินอาหารที่ดีขึ้นมาหน่อย