ตอนที่ 17 แสงสว่างกลับมาอีกครั้ง

พอเช้าวันรุ่งขึ้น ตำรวจพม่าทั้ง 2 ก็วิเคราะห์ข้อมูลใบหน้าทั้งแก๊งได้สำเร็จ แต่ด้วยว่ายังไม่ได้พักและต้องรอข้อมูลนายใหญ่จากหุ่นยนต์เก็บหลักฐานซึ่งจะกลับมาช่วงเย็นๆ สารวัตรพลเลยยังไม่เรียกประชุม ให้ทั้ง 2 คนไปพักในห้องพักคนไข้ก่อน

ได้เวลาช่วงเย็นที่หุ่นยนต์ทั้งหมดกลับมา ตุ๊ดตู่ก็เลิกเรียนวิ่งมาร่วมขบวนด้วย

"วันนี้แล้วสินะ จะได้รู้เรื่องราวทั้งหมด ดีใจจัง" ตุ๊ดตู่วิ่งพูดขณะเข้ามาในห้องประชุมและเห็นหุ่นยนต์เต็มไปหมด

"ใจเย็นตุ๊ดตู่ ต้องขอเวลาพี่หมอวิเคราะห์ข้อมูลก่อนอยู่ดีจ้า สารวัตรค่ะ ขอเวลาสักชั่วโมงนำข้อมูลมาวิเคราะห์ร่วมกับตำรวจพม่าไปทีเดียวเลย"

"ได้สิครับ คุณหมอของผม งั้นเดี๋ยวผมกับไอ้รวย ไอ้ณัฐ รวมกับตุ๊ดตู่ไปนั่งเล่นกันที่เพิง เพื่อคอยดูเพิงพี่ก๊อกแก๊กรอแล้วกันนะครับ"

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ ขอเวลานิดจะได้ข้อสรุปกันสักทีว่าเป็นแก๊งไหน"

พอหมอนิลลี่พูดจบพวกสารวัตร ณัฐ รวย และตุ๊ดตู่ก็ออกไปที่เพิง ปล่อยให้ดร.นิลลี่ มูมู่และตำรวจทั้ง 2 ทำงานกันตามลำพัง

"เป็นยังไงบ้างคะ เมื่อวานน่าจะได้อะไรบ้าง"

"เรารู้ตัวคนร้ายทั้งแก๊งเรียบร้อยแล้วครับ เหลือแต่ส่วนของหัวหน้าใหญ่ที่คาดการณ์ว่าน่าจะได้จากข้อมูลของวันนี้" โบ บอก

"มูมู่ เอาข้อมูลที่ได้ทั้งหมดของเมื่อวานมารวมกัน อะนาไลซ์รูปร่างหน้าตาก่อนซิว่าเป็นอย่างไร"

มูมู่นำข้อมูลทั้งหมดรวบรวมประมวลอยู่สัก 20 นาทีก็ได้ผลฉายออกมาให้ตำรวจทั้ง 2 คนดู

"เข้าข่ายหัวหน้าแก๊งไหนในระบบที่มีไหมว่ะ ไอ้โบ" อาชินถาม

"ใช่เลยหว่ะ เป็นอย่างที่พวกเราเดาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าน่าจะเป็นแก๊งไหน"

"ชัดแจ๋วขนาดนั้นเลยหรือคะ"

"ใช่ ครับ เป็นแก๊งใหญ่และจับกุมยากที่สุดของพม่าตอนนี้ครับ พวกเราหมายหัวหัวหน้ามันไว้ แต่ไม่เคยจับได้สักที คราวนี้ต้องลุ้นดูครับ" โบตอบ

"แสดงว่าตอนนี้ข้อมูลทั้งหมดพร้อมแล้วนะคะ จะได้ไปตามสารวัตรพลและพรรคพวกเข้ามาร่วมกันวางแผนต่อ"

"เดี๋ยวผมออกไปตามให้เองครับ" โบ บอก แล้วก็เดินออกไปตามทั้ง 4 คนให้เข้ามาพร้อมประชุม

"ข้อมูลพร้อมแล้วหรือครับ" เมื่อสารวัตรพลมาถึงก็เอ๋ยถามทางดร.นิลลี่กับตำรวจทั้ง 2 ทันที

"ใช่ค่ะ เดี่ยวให้โบ ผู้รวบรวมข้อมูล นำเสนอแล้วกันนะคะ เพราะเหมือนโบเขาจะรู้ข้อมูลทั้งหมดแล้ว"

"ว่าไงบ้าง โบ ตื่นเต้นอยากรู้แล้วว่าแก๊งไหน" สารวัตรอดใจไม่ไหว

"ใจเย็นไอ้พล รอโบเขาบอก"

"ตามข้อมูลที่ได้เมื่อคืนจริงๆ พอเดาออกอยู่แล้วว่าน่าจะเป็นใคร พอได้ข้อมูลเมื่อเย็นฟันธงเลยครับว่าเป็นแก๊งไหน จริงๆ จะถือว่าโชคดีก็ได้ครับ ดันเป็นแก๊งที่ทางการพม่าหมายหัวเป็นอันดับต้นๆ เลย แก๊งใหญ่ 1 ใน 3 ของพม่า ครับ เป็นพวก ของชาวชนกลุ่มน้อยหมู่บ้านตรงข้ามแม่น้ำนี่เอง ชื่อหัวหน้าแก๊งคือ ทีฮะ เป็นหัวหน้ากองกำลังของชนเผ่านี้ ซึ่งต้องการแยกออกเป็นรัฐอิสระ เราสู้รบกันมายาวนาน แม้จะรู้ว่ากองกำลังอยู่ที่ไหน แต่เราเองไม่เคยพบหัวหน้ากองกำลังเลย ไม่คิดว่าจะมาโผล่ที่ดอยมอมแมม"

"เห้ย งานเข้าแล้ว งานใหญ่เกินที่สถานีตำรวจเล็กๆ จะทำการจับกุมได้แล้ว แม้ขนาดตำรวจพม่ายังบอกว่าไม่เคยเจอตัว ดูแล้วคงต้องมีทหารมาร่วมด้วย" สารวัตรพลอุทานเสียงดังไม่น้อย

"ทางพม่าว่าไง" แล้วก็หันไปถามทางฝั่งตำรวจพม่าด้วย

"งานใหญ่จริงครับ ผมต้องกลับไปรายงานนายที่พม่าเช่นกันครับ"

"ทางนี้ก็เช่นกัน คงต้องเป็นนายใหญ่ของทั้ง 2 ฝั่งคุยกัน เกินความสามารถของพวกเราแล้ว"

"ขนาดนั้นเลยหรือว่ะ แล้วข้ากับไอ้รวยหล่ะ ต้องทำอะไรต่อไหมดูเหมือนพวกแกจะต้องไปรายงานนาย"

"รวยน่าจะกลับไปกลับข้าได้แล้ว เพราะข้อมูลการเข้าออกของนายใหญ่ให้ หุ่นยนต์เก็บก็น่าจะดีและปลอดภัยกว่า ส่วนเอ็งก็คอยไปตีซี้ไว้กับทางพี่ก๊อกแก๊กดูลาดเลาว่านายใหญ่ของแก๊งมาอีกเมื่อไหร่ ประมาณนั้น"

"ได้ครับนาย ผมกลับไปที่โรงพักกับนาย"

"ได้ได้ เดี๋ยวข้ากับแม่หมอจะทำเป็นไปเยี่ยมเยียนอาการเจ็บป่วยกับเพิงกับที่ไร่ฝิ่นบ่อยๆ เพื่อดูว่านายใหญ่มันเข้าออกทางไหน และบ่อยแค่ไหน ดูท่าทางแกลงไปคราวนี้คงหลายวันพอดูเพราะต้องคุยหลายต่อทั้งนายใหญ่ฝั่งนี้ ทั้งต้องรอประสานงานกับทางพม่าติดต่อนายใหญ่ แล้วอาจจะต้องคุยกับทหารทั้ง 2 ฝ่ายด้วย งานช้างเลย"

"ใช่ หว่ะ คงต้องลงไปเตรียมความพร้อมอย่างน้อยก็ 2 อาทิตย์ได้ แต่ไม่แน่เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีมันดีอาจจะคุยผ่านทางเทเลคอนเฟอเรนท์ ก็อาจจะไม่ต้องรอเดินทางไปมา"

"ส่วนพวกผม 2 คนพอลงจากดอย เข้ากรุงเทพแล้วก็จะใช้การติดต่อทางเทเลคอนเฟอเรนท์ เหมือนกันจะได้รีบวางแผนให้เสร็จ แก๊งนี้ทางพม่าหมายตาจะจับมานานแล้ว ถ้าจับได้คราวนี้ก็จะปิดคดีหลายๆ คดีได้ทีเดียวครับ"

"ตามนี้ ไปรวยรีบกลับลงไปข้างล่างกัน"

"ครับ"

"เนื่องจากสัญญาณโทรศัพท์บนนี้ไม่ดี แต่ทางบ้านริมน้ำของคุณหมอมีสัญญาณเน็ตเพราะมีอุปกรณ์พิเศษเอาอย่างนี้มีอะไรข้าจะติดต่อมาทางคุณหมอก่อนดีกว่า โดยใช้ทางเน็ตติดต่อกัน แล้วข้าจะรีบวางแผนแล้วติดต่อมา งานนี้ต้องอาศัยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของแม่หมอแล้วครับ"

"ยินดีมากเลยค่ะ อยู่ๆ ก็ได้ร่วมการทำงานโพรเจกต์จับคนร้ายข้ามชาติแถมเป็นหัวหน้าแก๊งดังและใหญ่ด้วย ดูน่าสนุกอยู่ค่ะ"

"ตามนี้เลยครับ เดี๋ยวผมลงไปคืนนี้เลยแล้วจะรีบติดต่อกลับมา ลาตรงนี้นะครับ คิดถึงกันบ้างครับ" สารวัตรแอบหยอดอีกตามเคย

"ข้าว่าวันนี้มันมืดแล้ว พักสักคืนแล้วกลับเช้าพรุ่งนี้ไม่ดีกว่าหรือ" ณัฐบอก

"ก็จริงของคุณณัฐนะครับ" รวยเสริม

"พวกผมยังไงก็ได้ครับ แล้วแต่ทางสารวัตรเลย" อาชินบอก

"ข้าก็ใจร้อนเกิน งั้นนอนก่อนแล้วพรุ่งนี้รุ่งสางข้าจะลงไปเลย"

แล้วทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปพัก มีแต่ตุ๊ดตู่ที่ถามกลับมาหลังจากนั่งฟังอยู่นานแล้ว

"แล้วผมช่วยอะไรได้บ้าง"

"ช่วยอยู่เฉยๆ และเงียบๆ พอ" สารวัตรบอก

"แล้ววันนี้ก็กลับบ้านได้แล้ว" เสียงหมอนิลลี่บอกอีกคน

"ก็ได้กลับก็ได้"

สุดท้ายตุ๊ดตู่ก็ต้องจำใจกลับไปทั้งที่อยากจะร่วมขบวนในการจับคนร้ายในครั้งนี้

พอรุ่งสาง หมอนิลลี่กับมูมู่ก็เดินมาส่งสารวัตร รวยและคุณตำรวจพม่าทั้ง 2 กลับลงไปที่โรงพัก

"ยังไงผมจะรีบประสานงานมาทางคุณหมอนะครับ" สารวัตรบอก

"ยินดีค่ะ"

"ข้าไปก่อนนะ แล้วจะรีบแจ้งมาว่าต้องการความช่วยเหลืออะไรบ้าง"

"ได้เลย ตามนั้น"

แล้วตำรวจทั้ง 4 นายก็เดินทางลงไปด้านล่างดอยมอมแมมและก็เข้ากรุงเทพทันทีในวันนั้น เมื่อถึงกรุงเทพ

"พวกผมกลับที่พักก่อน แล้วจะรีบรายงานไปทางพม่า แล้วเดี๋ยวเราประสานงานกันต่อครับ" อาชินกล่าวก่อนที่จะแยกจากไป

"ได้ครับ ยังไงทางนี้ก็ต้องคุยกับผู้ใหญ่เช่นกัน แล้วพบกัน"

สารวัตรกับรวยก็เข้าไปคุยกับนายเช่นกัน

ทางด้านหมอนิลลี่ที่ยังเข้าไปในหมู่บ้านไม่ได้ ก็ยังไม่ค่อยมีคนไข้ตามเคย ได้โอกาสชวนณัฐและตุ๊ดตู่เข้าไปที่เพิงของพี่ก๊อกแก๊ก เพื่อสอบถามอาการป่วยและแอบสังเกตการณ์ไปในตัวด้วย

"สวัสดีค่ะ พี่ก๊อกแก๊ก"

"สวัสดีครับ พี่ก๊อกแก๊ก"

"สวัสดีครับ น้าก๊อกแก๊ก"

เสียงทั้งสามกล่าวสวัสดีก๊อกแก๊กเมื่อมาถึงเพิง

"อ้าวแม่หมอกับลูกพ่อหลวงมาหรือครับ แม่นิ่มมารับแขกหน่อยสิ" พี่ก๊อกแก๊กก็กล่าวทักทายเช่นกัน แล้วหันไปเรียกแม่นิ่มที่กำลังทำอะไรอยู่ด้านหลังเพิงให้มาต้อนรับแขก

"สวัสดีค่ะ แม่หมอ คุณณัฐ อ้าวไอ้ตุ๊ดตู่มาด้วยหรือ"

"สวัสดีค่ะ เป็นยังไงกันบ้างค่ะ ทั้งพี่ก๊อกแก๊กและพี่นิ่ม"

"ชั้นหรือตั้งแต่ได้แม่หมอช่วยก็เดินเหินได้สะดวกช่วยตัวเองได้มากขึ้น" ก๊อกแก๊กบอก

"ชั้นผื่นก็หายหมดแล้วจ้า" แม่นิ่มตอบ

"งั้นขออนุญาตให้มูมู่ตรวจร่างกายและเจาะเลือดนะคะ เพื่อจะดูว่าหายขาดจากโรคเรื้อนหรือยัง และเพื่อจะวางแผนแก้ไขความพิการอะไรเพิ่มเติมให้พี่ก๊อกแก๊กได้อีก" หมอนิลลี่ขออนุญาต

"มูมู่ ตรวจร่างกายทั้ง 2 คน บลัดเทสต์สำหรับเรื้อน เช็คอัพเทสต์นะ เอ๊กซเรย์พี่ก๊อกแก๊กด้วย"

มูมู่เข้าไปทำการตรวจร่างกายเจาะเลือดตรวจหาเชื้อโรคเรื้อน ตรวจเลือดระบบต่างๆ ของร่างกายพร้อมเอ๊กซเรย์ให้กับก๊อกแก๊กแล้วก็มารายงานผลให้กับนิลลี่

"อืม สำหรับพี่นิ่มนี่ปกติทุกอย่างแล้วค่ะ เรื้อนก็หายดี ค่าเลือดอย่างอื่นก็ดีมากไม่ต้องทำอะไร"

"ขอบคุณแม่หมอมากค่ะ"

"สำหรับพี่ก๊อกแก๊กนั้น เชื้อโรคหายหมดเช่นกันค่ะ ค่าเลือดดูแล้วเริ่มมีโรคไตวายถามหา แต่ยังไม่ต้องทำอะไรค่ะ ติดตามดูอาการไปก่อนได้ ส่วนเรื่องตาหมอว่าจะทำการผ่าตัดทำให้มองเห็นได้ดีขึ้นเอาไหมคะ พอดีตอนนี้มีวิธีการผ่าตัดตามาใหม่ สำหรับการรักษาโรคเรื้อนได้ แต่ไม่ได้ทำให้มองเห็นแบบปกติ แต่มองเห็นได้ดีขึ้น ดีไหมค่ะ"

"ก็ดีนะครับ ผมจะได้เดินเหินได้ดีไม่ต้องใช้ไม้เท้าคนตาบอด จะได้ไม่ต้องรบกวนแม่นิ่มเวลาเดินทางออกนอกบ้าน"

"ถ้าเอาตามนี้ วันนี้พี่ก๊อกแก๊กตามหมอกลับไปที่บ้านริมน้ำ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำการผ่าตัดให้ค่ะ"

"ได้เลยครับ ขอบคุณแม่หมอมากเลยครับ"

"งั้นขออนุญาตพาพี่ก๊อกแก๊กกลับไปบ้านพร้อมกันเพื่อผ่าตัดกระจกตาให้นะคะ พี่นิ่ม"

"ขอบคุณแม่หมอมากค่ะ"

"มูมู่พาพี่ก๊อกแก๊กกลับบ้านนะ"

"งั้นพวกผมขอลากลับกันก่อนนะครับ พี่นิ่ม" เสียงณัฐกล่าว

"ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ"

"กลับก่อนนะครับ น้านิ่ม" ตุ๊ดตู่บอกบ้าง

"พรุ่งนี้จะผ่าให้ตั้งแต่เช้า ช่วงเที่ยงๆ พี่นิ่มก็ไปเยี่ยมได้แล้วนะคะ ไปก่อนนะคะ"

แล้วทุกคนก็พาพี่ก๊อกแก๊กกลับมาที่บ้านริมน้ำ

"พี่หมอ ทำไมโรคเรื้อนถึงทำให้ตาบอด" ตุ๊ดตู่เก็บความสงสัยไว้ไม่ได้เลยสอบถาม

"คราวก่อนพี่ไม่ได้อธิบายให้ฟังเนอะ คืออย่างนี้โรคเรื้อนจะทำลายเส้นประสาท โดยเฉพาะเส้นประสาทที่ดวงตา พอมีอะไรโดนที่ตาแล้วทำให้คนไข้ไม่รู้ปล่อยทิ้งไว้ทำให้กระจกตาเป็นแผลติดเชื้อแทรกซ้อน ปล่อยไว้นานๆ ก็ตาบอดได้จ้า พี่ก๊อกแก๊กก็เกิดจากสาเหตุนี้ ทางแก้ก็คือใช้การเปลี่ยนกระจกตาจะทำให้มองเห็นได้ดีขึ้น"

"อ้อ เข้าใจแล้วครับ แล้วพรุ่งนี้พี่หมอก็จะเปลี่ยนกระจกตาให้คุณน้าใช่ไหมครับ"

"ใช่จ้า"

"พรุ่งนี้วันหยุดพอดี ผมขอเข้าไปดูการผ่าตัดได้ไหมอ่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เรียนวิชาอะไรกับพี่หมอเลย คนไข้น้อย นะนะ"

"จ้า ได้ แต่ห้ามยุ่งมากนะ เพราะถ้ามีการติดเชื้อที่ตาอีกทีพี่ก๊อกแก๊กก็จะตาบอดถาวรทำอะไรไม่ได้อีกเลยเข้าใจไหม วันนี้กลับบ้านไปก่อนเนอะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน"

"ครับ" แล้วตุ๊ดตู่ก็วิ่งกลับบ้านไป

"แล้วผมหล่ะ คุณหมอหวานใจของผม จะให้ผมช่วยอะไรไหม ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งเรื่องคนร้ายเลยไม่ค่อยได้มาช่วยงาน หมอคนสวยของผมเลย"

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อยู่กันสองต่อสอง ตอนนี้ได้โอกาสอยู่กันสองคน ณัฐก็หยอดคำหวานใส่เต็มที่ พร้อมส่งสายตาอันแสนหวานมาให้อีก ยิ่งผ่านเรื่องต่างๆ มาด้วยกันมากเข้าเท่าไหร่ ณัฐเองก็ยิ่งมีความรู้สึกดีดีต่อดร.นิลลี่มากขึ้นเท่านั้น

เมื่อเห็นสายตาหวานขนาดนั้น หมอนิลลี่เองก็เขินเช่นกัน แอบหลบสายตา ไม่กล้าสบตาตรงๆ พร้อมเตือนสติในใจว่า "อย่าใจลอยนะ ใจกลับมา" แล้วก็ดึงสติกลับมาตอบณัฐไปว่า

"จริงๆ พรุ่งนี้เป็นการผ่าตัดไม่ใหญ่มาก และต้องการความสะอาดมาก ไม่งั้นจะติดเชื้อได้ แต่ถ้าคุณณัฐต้องการมาก็มาสังเกตการณ์ก็พอค่ะ"

"ได้ครับ พบกันพรุ่งนี้นะครับ ผมฝันถึงคุณหมอทุกคืน แล้วแม่หมออย่าลืมฝันถึงผมบ้างนะครับ"

แล้วก็ไม่วายส่งสายตาน้ำเชื่อมมาให้อีก นิลลี่ก็ต้องดึงสติแล้วตอบกลับไปว่า

"ราตรีสวัสดิ์ค่ะ แล้วพบกันพรุ่งนี้"

แล้วก็กลับมาที่ห้องนอนนั่งฝันหวานตามอารมณ์ของผู้หญิงที่เจอหนุ่มหล่อรูปงามตรงสเป็คทุกวัน แถมนิสัยก็แสนจะดี มีใจให้ขนาดนี้มีหรือที่ใจของดร.นิลลี่จะไม่เผลอไผลหลุดลอยไปตามกระแสบ้าง ระหว่างที่กำลังเคลิ้มหวานอยู่นั้น พลันสายตาก็ไปเห็นเงาคนที่ริมหน้าต่างเหมือนมีคนกำลังจ้องมองมาอีกแล้ว พอหันไปมองตรงๆ เงานั้นก็หายไป

"เห็นอีกแล้ว ช่วงนี้เห็นแทบทุกคืนเลย" ดร.นิลลี่คิดในใจ ช่วงนี้แม้จะยุ่งอดหลับอดนอนกับเรื่องแก๊งค้ายาข้ามชาติ แต่ทุกคืนหมอนิลลี่กับรู้สึกว่ามีคนจ้องมองอยู่ รวมทั้งฝันร้ายก็ถี่ขึ้นกว่าเดิม

"ไปอาบน้ำนอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องผ่าตัดตาแต่เช้า" พูดกับตัวเองเสร็จก็ไปอาบน้ำนอน ด้วยความที่ยังมีเรื่องในใจอยู่สองเรื่องทำให้หลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน

รุ่งเช้าก็มาผ่าตัดตามปกติ การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี ช่วงเที่ยงพี่นิ่มก็มาเยี่ยมพี่ก๊อกแก๊ก

"วันนี้ผ่าตัดไม่มีปัญหาอะไรค่ะ เดี๋ยวช่วงเย็นพี่นิ่ม ให้มูมู่กับตุ๊ดตู่พาไปส่งนะคะ"

"ได้ค่ะ"

"มูมู่กับตุ๊ดตู่ เดี๋ยวช่วงเย็นพาพี่ก๊อกแก๊กกลับบ้านนะ" หันมาบอกมูมู่กับตุ๊ดตู่

"แล้วหมอจะไปดูแผลให้วันเว้นวัน ถ้าไม่มีอะไรอาทิตย์หน้าก็ตัดไหมเปิดตาได้ค่ะ"

"ขอบคุณแม่หมอมากเลยค่ะ" แล้วนิ่มก็เข้าไปเยี่ยมพี่ก๊อกแก๊ก

พอตกเย็นมูมู่กับตุ๊ดตู่ก็พาพี่ก๊อกแก๊กไปส่ง ทางหมอนิลลี่ไปทำแผลให้จนครบอาทิตย์ก็ตัดไหมเปิดตาพี่ก๊อกแก๊กออก

"ลองลืมตาดูค่ะ ว่าเป็นอย่างไรมองเห็นดีขึ้นไหม" ดร.นิลลี่บอกพี่ก๊อกแก๊ก

"ผมมองเห็นแล้ว แม้จะไม่ชัดแจ๋วแต่ก็มองเห็นครับ" พี่ก๊อกแก๊กดีใจมาก

"มูมู่ตรวจตาอย่างละเอียดให้หน่อยซิ"

มูมู่ตรวจตาเสร็จก็มารายงาน

"สมบูรณ์แบบ ไม่มีปัญหาอะไรแล้วค่ะ ช่วงนี้ระวังเรื่องแสงแค่นั้นค่ะ นอกนั้นก็สบายมองตามปกติได้"

"ขอบคุณแม่หมอมากเลยครับ"

"พวกเราไม่รู้จะตอบแทนพระคุณแม่หมออย่างไรดีเลยค่ะ" แม่นิ่มบอก

"ไม่เป็นไรเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว ดูไม่มีอะไรแล้ว หมอขอตัวกลับก่อนนะคะ มีอะไรไปหาที่บ้านได้ อยู่แค่นี้เอง"

"ขอบคุณมากค่ะ"

"ขอบคุณมากครับ"

ทุกครั้งที่มาที่เพิงของพี่ก๊อกแก๊กนั้น ตุ๊ดตู่กับณัฐก็จะตามมาคอยหาข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับแก๊งค้ายาด้วยเสมอ เพื่อรอให้ทางสารวัตรติดต่อมาว่าจะทำอะไรต่อไป แต่นี่สารวัตรหายไปอาทิตย์แล้วก็ยังเงียบๆ อยู่ คงต้องรอต่อไป