673 ด้วยกัน

บทที่ 673 ด้วยกัน

หมิงเวยเดินช้าลงเรื่อยๆ

จี้เสียวอู่บ่น “น้องหญิง เจ้าเก่งกาจไม่ใช่หรือ จะคำนวณอะไรช้าขนาดนั้น”

หมิงเวยเหลือบมองเขา “พี่ห้าพูดง่ายขนาดนี้ ท่านทำเองไหม”

“เอ่อ…” จี้เสียวอู่ยกมือยอมแพ้ “ช่างเถอะ ข้าหุบปากแล้ว”

หมิงเวยยังคงก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

ถึงแม้ตัวฝูจะเรียนในสิ่งที่ควรเรียนไปแล้ว แต่ก็ยังขาดความชำนาญ คำถามที่ซับซ้อนขนาดนี้สำหรับนางอาจจะยากไปหน่อยเลยไม่สามารถคำนวณได้เร็วขนาดนั้น

จนมาถึงทางแยกสุดท้ายบนถนน หมิงเวยไม่ได้มองคำถามแต่มองการเปลี่ยนแปลงรอบกาย

จี้เสียวอู่หงุดหงิดที่จะรอ และเขาก็เห็นนางก้าวเท้าไปทางนั้นจึงเดินตามเส้นทางนั้นไป

เขาวงกตมีขนาดไม่ใหญ่ หลังจากเดินเพียงสิบก้าว เบื้องหน้าก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

นอกจากนี้ยังมีเสียงฝีเท้าจากทางแยกอีกทางหนึ่ง

หมิงเวยเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าคุณชายหยางพาสาวใช้ของเขาออกจากเขาวงกตพร้อมกับนาง

และมาหยุดต่อหน้าเจ้าอาวาส

จนถึงตอนนี้ เทียนเฉิงตี้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เขารอโอกาสนี้มานานแล้ว