615 รอด

บทที่ 615 รอด

ในตอนแรก เวินซิ่วอี๋รู้สึกโชคดี

“โชคดีที่อยู่ไกล ไฟเลยลามมาไม่ถึงพวกเรา”

จะเอาเรือกลับไปเทียบท่าอย่างไร คนพายเรือไปจัดการธุระ ส่วนนางเดินกลับห้อง

เกิดความวุ่นวายที่ท่าจอดเรือ ดูเหมือนว่าไฟกำลังลุกลาม แม้แต่คลังสินค้าที่อยู่ติดกันก็ยังถูกไฟไหม้

ฉือชิ่งมองดูมันชั่วขณะหนึ่งก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

ไฟลุกลามเร็วเกินไป

พอคิดเช่นนั้น หนอนกู่ในร่างกายดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่าง...

“คลิก! ” เสียงเครื่องเคลือบแตกดังขึ้น และลางสังหรณ์ของฉือชิ่งก็เป็นจริง

ขวดกระเบื้องขนาดเล็กแตกแผ่นไม้กระดานของเรือ และกลิ่นของน้ำมันตะเกียงก็อบอวลไปในอากาศ

ฉือชิ่งกระชับกริชและจ้องมองลงไปในน้ำ “ใคร”

สิ่งที่ตอบสนองกลับมาคือลูกศรสั้น เขาได้ยินเสียง ‘ฉึก’ และลูกศรพุ่งปักที่ตะเกียงตรงหัวเรือ

เปลวไฟกระเซ็นลงมาจนเกิดเสียง ‘ปัง’ และไม้กระดานเกิดไฟไหม้

เกิดหมอกคลุมไปทั่วทิศ เสียงจากท่าเรือที่อยู่ไม่ไกลดูเหมือนจะหายไป คลุมเครือฟังไม่ชัดเจน

จนถึงตอนนี้ฉือชิ่งจะไม่เข้าใจได้อย่างไร

เขาแค่นหัวเราะแล้วเดินถือกริชเข้าไปหา

รนหาที่ตายจริงๆ ถึงได้กล้าวางอุบายพวกเขา