469 กลับจวน

บทที่ 469 กลับจวน

เมื่อเสร็จสิ้นพิธีหยางชูเดินทางกลับจวนโป๋วหลิงโหวก่อน ไม่ว่าอย่างไรนั่นก็เป็นสถานที่ที่เขาอาศัยอยู่มาเกือบยี่สิบปี จวนโหวได้รับข่าวเมื่อเขาเข้าไปในประตู โป๋วหลิงโหวก็นำทุกคนออกมาต้อนรับเขา

สถานะของหยางชูไม่เหมือนเมื่อก่อน สมาชิกในราชวงศ์ต่อหน้าฮ่องเต้เป็นเพียงข้าราชบริพาร แต่ต่อหน้าผู้อื่นก็มีคำว่า ‘ราชวงศ์’ ค้ำอยู่ แม้ว่าโป๋วหลิงโหวจะเป็นผู้อาวุโส แต่เขาก็ยังต้องคำนับ

ทุกคนในจวนทราบเรื่องนี้เป็นอย่างดีว่าความสัมพันธ์ของตระกูลของตนกับเยวี่ยอ๋องนั้นเบาบางยิ่งนักเมื่อตอนที่เขาถูกไล่ออกจากเมืองหลวงก็ได้นำทรัพย์สินของเรือนรองไป…

บางทีอาจเป็นเพราะความรู้สึกผิดทุกคนเลยเคารพเขามากขึ้น เมื่อคารวะอีกฝ่ายแล้วก็เชิญหยางชูนั่ง

เหล่าสตรีถอยออกไปโป๋วหลิงโหวกระแอมเบาๆ แล้วพูดว่า “ตอนที่ท่านอ๋องออกจากเมืองหลวงคราวนั้น ทรงมอบกิจการร้านค้าให้พวกเราดูแลชั่วคราวตอนนี้ท่านกลับมาแล้วก็ควรคืนให้ท่าน”