446 พ่ายแพ้

บทที่ 446 พ่ายแพ้

ช่วงนี้หมิงเวยรู้สึกจิตใจไม่สงบจึงทำนายดวงชะตา หนิงซิวเหลือบมอง “กว้านี้ดูอันตรายมาก” หมิงเวยขมวดคิ้วและเก็บเหรียญทองแดง

“ท่านทำนายให้ศิษย์น้องหรือ” หมิงเวยพยักหน้า

หนิงซิวเลิกคิ้ว หยางชูอยู่แนวหน้าไม่มีผู้ใดสามารถพูดอะไรเกี่ยวกับสงครามได้หากมีอะไร…พอคิดเรื่องนี้ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากข้างนอก

หนิงซิวเรียกทหารมา “เกิดอะไรขึ้น”

ทหารนายนั้นตอบ “กลุ่มของเราถูกหูเหรินโจมตีตอนนี้พวกเราพ่ายแพ้สงคราม มีผู้บาดเจ็บจำนวนมากพวกเราต้องรีบไปสนับสนุนขอรับ” หนิงซิวหันกลับมามองหมิงเวยทันที

หมิงเวยเม้มปากแล้วตอบไปว่า “ไปดู”

ท้องฟ้ามืดลงแล้วทั้งสองออกจากประตูเมืองก็เห็นว่าข้างนอกมีเสียงดังวุ่นวาย ทหารที่ป้องกันเนินกรวดรีบก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อประคองผู้บาดเจ็บลงจากหลังม้า

เจ้าหน้าที่ขนส่งเสบียงสั่งการเสียงดัง “เร็วเข้า! คนบาดเจ็บมาทางนี้ส่วนม้าไปตรงนั้น คนบาดเจ็บสาหัสอยู่ข้างหน้าผู้ใดบาดเจ็บเล็กน้อยไปอยู่ด้านหลัง” แพทย์ทหารปฏิบัติตาม และดำเนินการตรวจสอบผู้บาดเจ็บเบื้องต้น

“คนนี้ตายแล้ว ยกออกไป”

“คนนี้บาดเจ็บเล็กน้อยพาไปที่กระโจม”