416 ออกเดินทาง

บทที่ 416 ออกเดินทาง

ทุกคนในตระกูลหยางตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินว่าพวกเขากำลังจะไปที่เนินกรวดกัน พวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือที่องค์หญิงใหญ่ และผู้เฒ่าโป๋วหลิงโหวเป็นผู้คัดเลือก พวกเขาได้รับการเลี้ยงดูสั่งสอนมาอย่างดีตั้งแต่เด็ก เมื่อถึงวัยอันควรต้องไปเกณฑ์ทหารเพื่อฝึกฝนจากนั้นก็กลับไปรับใช้หยางชู

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือพวกเขาเป็นทหารที่ผ่านการทำสงครามมาเหตุใดพวกเขาจะไม่ปรารถนาที่จะกลับไปสนามรบเล่า

หนิงซิวได้ยินเรื่องนี้จึงหยิบกระบี่ออกมาเช็ดเงียบๆ อยู่หลายครั้ง เมื่อหยางชูมาถึงสองคนศิษย์พี่ศิษย์น้องนั่งพักครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า

“เจ้าตั้งใจหรือไม่”

“อะไรหรือ”

“หากเจ้าหาจงซู่พบตระกูลจงจะรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณอย่างยิ่ง”

หยางชูหัวเราะ “ข้าไม่ปฏิเสธเรื่องนี้ แต่ที่อยากไปเนินกรวดหลักๆ คือข้าไม่อยากนั่งรออย่างผู้ที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยเช่นนี้” หนิงซิวคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า

“ศิษย์พี่ ท่านเห็นด้วยกับข้าหรือไม่”

หนิงซิวขัดกระบี่จนเป็นประกายจากนั้นสอดกลับเข้าไปในกู่ฉินแล้วพูดว่า “ขอเพียงเจ้าไม่ทำอะไรไม่ดีก็พอ”