387 คิดน้อย
บทที่ 387 คิดน้อย
เหลียงจางมองดูหลิวกงกงเดินเข้ามาคารวะหยางชูด้วยใบหน้าที่ไม่เอาอกเอาใจเมื่อเผชิญหน้ากับเขา “หนึ่งปีแล้วที่ไม่ได้เจอกันคุณชายสามสบายดีหรือไม่”
หยางชูเหลือบมองเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวสี่จื่อใช่หรือไม่ ท่านได้เลื่อนขั้นแล้วหรือ”
หลิวกงกงยิ้ม “ดูท่านพูดเขาแค่ฝ่าบาทรู้สึกรื่นหูรื่นตาจึงสั่งให้บ่าวมาจัดการธุระบางอย่างเองขอรับ”
“เลื่อนขั้นก็คือเลื่อนขั้นจะถ่อมตัวไปใยเล่า” หยางชูโบกมือ “ได้พบสหายเก่าจากแดนไกลเป็นเรื่องน่ายินดี ในเมื่อท่านได้เลื่อนขั้นอย่างเป็นทางการข้าให้สิ่งนี้เป็นของขวัญแล้วกัน” กล่าวจบแล้วหยกสวยงามที่แกะสลักเป็นรูปเจ้าแม่กวนอิมก็ไปอยู่ในมือของหลิวกงกง
หลิวกงกงประหลาดใจผู้ใดจะไม่รู้ว่าคุณชายหยางหากเป็นของไม่ดีคุณชายไม่ใช้เด็ดขาด ของที่เขาพกติดตัวมาด้วยแน่นอนต้องเป็นหยกชั้นหนึ่งอย่างน้อยมีราคาร้อยถึงพันตำลึง!
“จะดีหรือขอรับ” เขาแสร้งถามอย่างสุภาพ
“ท่านเก็บไว้เถอะข้าดีใจที่ได้เจอสหายเก่า!” หยางชูโบกพัดงาช้างในมือ ท่าทางราวกับใช้ชีวิตในเมืองหลวง
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com