บทที่ 362 วางหมาก
หมิงเวยยิ้มเยาะ “ท่านพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ ข้าแค่อธิบายเหตุผล...”
ซูถูไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย “ท่านเป็นผู้ใดกันแน่มาที่ทุ่งหญ้าเพื่ออะไรกัน”
หมิงเวยมองไปรอบๆ “ลำบากหน่อยนะเจ้าคะ ที่นี่ไม่มีแม้แต่ทางออกพวกเราจะไม่ติดอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่”
“ท่านอยากให้ข้าใช้กำลังงั้นหรือ”
“เหตุใดต้องโกรธถึงเพียงนั้นด้วย อย่างไรเราก็ยังออกไปไม่ได้ชั่วคราวพวกเรามาเล่นหมากรุกกันไม่ดีกว่าหรือเจ้าคะ”
ซูถูเงียบ ผ่านไปสักพักเขาก็พูดขึ้นว่า “นี่คือจุดประสงค์ของท่านหรือ”
เมื่อเห็นเขาสงบลงหมิงเวยจึงยิ้ม “เรื่องมาถึงจุดนี้แล้วท่านโกรธไปก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ พวกเรามาพูดคุยกันไม่ดีกว่าหรือ” ซูถูมีสีหน้าเย็นชา
ตอนนี้ซูถูอยากจะสับนางเป็นหมื่นๆ ชิ้น แต่เหตุผลที่นางกล่าวมาก็ถูกในเมื่อติดอยู่ที่นี่แล้วโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์ หลังจากระงับความโกรธได้ในที่สุด เขาก็หันศีรษะและมองไปรอบๆ
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com