253 ไปกันใหญ่

บทที่ 253 ไปกันใหญ่

ตั้งแต่เล็กจนโตเสวียนเฟยไม่เคยทะเลาะกับผู้ใดมาก่อน แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาทำไม่ได้ เขารู้จุดอ่อนของอวี้หยางเป็นอย่างดี รู้ว่าต้องจี้จุดไหนถึงจะทำให้เขาเจ็บที่สุด

เขาเป็นคนชอบพูดยกตนข่มท่าน หากอวี้หยางต้องการแสดงท่าทีเขาจำสิ่งที่หมิงเวยพูดกับเขาก่อนหน้านี้ได้

“ฝ่าบาทต้องการราชครูแบบใดมากที่สุดท่านรู้หรือไม่”

เสวียนเฟยตอบ “คนที่สามารถช่วยพระองค์ได้งั้นหรือ”

หมิงเวยยิ้ม “นั่นเป็นแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ในฐานะราชครูแน่นอนว่าต้องมีทักษะที่แท้จริง แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือต้องไม่ก่อปัญหา”

เสวียนเฟยนึกถึงอาจารย์ของตน ในตอนที่องค์ชายทั้งสามต่อสู้กันราชครูซูสิงไม่ได้เข้าไปยุ่งด้วย ตนเองในตอนนั้นที่ยังเด็กนักเคยถามคำถามนี้ออกไป ท่านอาจารย์ตอบว่าเป็นสิทธิ์ของฮ่องเต้ที่จะตัดสินว่าผู้ใดควรจะได้เป็นผู้สืบทอดบัลลังก์

หลังจากนั้นเสวียนเฟยก็ค่อยๆ ตระหนักขึ้นมาได้ว่าอำนาจอยู่ในมือของฮ่องเต้ ฉะนั้นแล้วพวกเขาไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจได้ หากไม่เรียนรู้ที่จะรู้จักหุบปากเมื่อถึงเวลาที่ควรหุบปาก และไปทำให้ฮ่องเต้เกิดความเกลียดชังเข้า