210 แอบฟัง

บทที่ 210 แอบฟัง

หมิงเวยเลิกเรียนและกำลังเก็บของ ฟางจิ่นผิงก็เดินเข้ามาพูดกับนางว่า “ช่วงนี้เจ้าขาดเรียนบ่อยนะ เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ”

หมิงเวยยิ้ม “ไม่มีอะไร ที่จวนยุ่งๆ นิดหน่อยน่ะ”

ฟางจิ่นผิงไม่ได้สนใจอะไร นางทำเพียงถอนหายใจ “ไม่รู้ว่าเว่ยเสี่ยวอันจะเป็นอย่างไรบ้าง ชั่วชีวิตนี้จะได้พบนางอีกครั้งหรือไม่...” หมิงเวยเงยหน้าขึ้น

ดวงตาของฟางจิ่นผิงแดงก่ำเล็กน้อย “วันก่อนข้าไปที่จวนตระกูลเว่ย มารดาของนางล้มป่วย คนรับใช้ในเรือนก็ออกตามหานางทุกวัน แต่กลับไม่ได้ข่าวอะไรเลย...”

หมิงเวยปลอบนาง “อย่ากังวลไปเลย ได้ยินว่าช่วงนี้ทางการได้ทำลายรังโจรของกลุ่มยาจกไปหลายที่แล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะได้เบาะแสของนางเร็วๆ นี้ก็เป็นได้”

“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น!”

ทั้งสองเดินออกจากสถานศึกษา ฟางจิ่นผิงขึ้นรถม้าจวนของตนเอง หมิงเวยปฏิเสธอีกฝ่ายที่บอกว่าจะไปส่งและเดินกลับบ้านช้าๆ เพียงลำพัง

เดิมทีนางแค่อยากเดินผ่อนคลาย ผู้ใดจะไปคิดว่าเดินไปเดินมาจะรู้สึกถึง ‘ชี่’ ที่คุ้นเคยจากข้างกาย หมิงเวยชะงักนางหันกลับไปก็พบว่าเป็นบุรุษรุ่นเยาว์ผู้หนึ่ง

เขาคือจวินโม่หลี ศิษย์จากเสวียนตูกวันที่พบในเทศกาลซีซี