108 ฟ้าลิขิต

บทที่ 108 ฟ้าลิขิต

ตัวฝูนั่งคุกเข่ากับพื้น สองมือถูกมัดไพล่หลังไว้ สายตาจ้องมองไปยังชายตรงหน้าด้วยความสยดสยอง

เขาก็นั่งอยู่กับพื้นเช่นกันเสื้อผ้ายังถูกจัดเรียบร้อยดีทำให้เขายังดูหล่อเหลาสง่างาม

วันนี้ไม่รู้ว่าผู้ใดมาเซ่นไหว้ที่นี่และวางขวดสุราเล็กๆ ไว้หน้าศาลเจ้า นายท่านสามหยิบมันขึ้นมาแล้วดึงจุกออกก้มหน้าสูดดมแล้วยิ้ม “สุรานี้กลิ่นหอมดีนัก”

เขาเงยหน้าขึ้นดื่มมันแล้วก็พ่นออกมาจากนั้นก็พูดกับตัวฝูว่า “ข้าไม่เคยดื่มมันเลย เจ้ารู้ไหมว่าเพราะอะไร”

ตัวฝูไม่ตอบกลับ ท่าทางของนายท่านสามในตอนนี้ทำให้นางกลัวมาก

“เพราะว่าการดื่มสุราทำให้คนเสียการควบคุม” นายท่านสามพูด “และข้าจะไม่ยอมให้ตนเองทำผิดพลาดเป็นอันขาด”

เขาเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์เสี้ยวบนท้องฟ้า “พระจันทร์ในวันนี้เหมือนกับวันนั้น ข้ากลับมาจากเป่ยหูด้วยความยากลำบาก แต่กลับมีคนตามหลังมาด้วยข้ารู้ว่าหากข้าไม่ฆ่าเขา สิ่งที่พยายามมาหลายปีคงได้สูญเปล่าแน่ ข้ากับเขาไปที่วัดเป่าหลิง… หึๆ สายลับเหรียญทองของหวงเฉิงซือ เขาไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย คงคิดแค่ว่าบัณฑิตผู้หนึ่งจะหนีไปจากฝ่ามือของเขาได้อย่างไร”