103 กล่าวหา

บทที่ 103 กล่าวหา

เจี่ยงเหวินเฟิงมองเด็กหนุ่มตรงหน้า เขาดูประหม่า ใบหน้าแดงก่ำ ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย แต่ริมฝีปากนั้นเม้มแน่นเผยให้เห็นความมุ่งมั่นที่โดดเดี่ยวนั่นทำให้เขาดูมีกลิ่นอายแห่งความโศกเศร้าอยู่มาก

“คุณชายสี่มีอะไรอยากพูดกับข้าหรือ”

หมิงเฉิงมองไปทางองครักษ์

เจี่ยงเหวินเฟิงตอบ “พวกเขาเป็นราชองครักษ์ที่ได้รับคำสั่งจากฝ่าบาทให้มาคุ้มครองข้าเอง” ซึ่งหมายความว่าไม่มีอะไรน่าเชื่อถือไปกว่าพวกเขาอีกแล้ว

หมิงเฉิงรีบตอบ “ไม่ใช่ว่าข้าน้อยไม่เชื่อใจราชองครักษ์ทั้งหลายนะขอรับ เพียงกังวลว่าหน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง” เจี่ยงเหวินเฟิงยิ้มและมองไปรอบๆ

หมิงเฉิงเห็นว่ามีชายสองสามคนที่ไม่โดดเด่นมองมาทางนี้

องครักษ์เงางั้นหรือ...

“คุณชายสี่ เชิญทางนี้” หมิงเฉิงรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย เขาประสานมือคารวะแล้วเดินตามหลังเจี่ยงเหวินเฟิงไปที่มุมห้องโถง

“คุณชายสี่...”

“ข้าน้อยอยากถามใต้เท้าหนึ่งคำถาม” หมิงเฉิงพูดขัดจังหวะเขา สายตาจ้องตรงมาที่เจี่ยงเหวินเฟิง

สายตาคู่นั้นดูไม่ค่อยพอใจนัก เจี่ยงเหวินเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเลิกคิ้วมองพิจารณาอีกฝ่าย