080 เสียงขลุ่ย

บทที่ 80 เสียงขลุ่ย

ไม่ต้องพูดถึงชาตินี้ชาติที่แล้วหมิงเวยก็ไม่คิดที่จะออกเรือน

ในฐานะปรมาจารย์แห่งชีวิตจะต้องรับผิดชอบใต้หล้า แต่เพราะใต้หล้านั้นกว้างใหญ่ สิ่งที่ปรมาจารย์แห่งชีวิตต้องแบกรับไว้จึงหนักเกินไปการออกเรือนจึงไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีนัก

แน่นอนว่าเหตุผลที่สำคัญที่สุดก็คือนางยังไม่พบผู้ที่ทำให้นางตกหลุมรัก

หากได้พบเข้าแล้วล่ะก็เหตุผลข้างต้นก็จะกลายเป็นเรื่องไร้สาระไป…

ผู้ที่รักจริงไม่ว่าฟ้าจะถล่มดินจะทลายหากรักกันจริงค่อยว่ากันใหม่ สิ่งที่เรียกว่าชีวิต ไม่เคยทำให้ผู้คนเชื่อถือ แต่กลับทำให้ผู้คนพยายามที่จะช่วงชิงมันมา

สำหรับในชาตินี้เรื่องที่นางต้องทำมันยิ่งใหญ่เกินไปจะเอาอารมณ์ใดมาคิดออกเรือนกันเสียสมาธิเปล่าๆ!

แต่พอฮูหยินสองได้ยินคำพูดนี้นางกลับตีความเป็นอีกความหมายหนึ่ง

“หลาน หรือว่าหลานกับคุณชาย...”

ฮูหยินสองเสียงสั่น แม้ว่านางจะคิดไว้แล้วว่าจะเกิดผลเช่นนี้ แต่นางก็ยังคงมีความหวังอันริบหรี่ พอได้ยินหมิงเวยกล่าวเช่นนี้นางรู้สึกเหมือนย้อนเวลากลับไปเมื่อเจ็ดแปดปีก่อน

ในตอนนั้นบุตรสาวคนโตกลับมาจากสวนซิ่น นางร้องไห้และบอกเรื่องหนึ่งกับตน

ราวกับฟ้าถล่มลงมา