ตอนที่ 95

ตอนที่ 95 พ่ออิ๋งจัดการจงจือหว่านด้วยมือเดียว

ถึงแม้จงจือหว่านจะไม่ได้เงยหน้า และก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ก็คอยดูอิ๋งจื่อจินอยู่ตลอด

ตอนที่คุณนายจงเดินไปหาอิ๋งจื่อจิน เธอก็เห็นแล้ว

เธอย่อมรู้ว่าคุณนายจงไปเตือนอิ๋งจื่อจินเพื่อปกป้องเธอ

อย่างไรเสียอิ๋งจื่อจินก็เป็นแค่ลูกเลี้ยง เทียบชั้นกับเธอไม่ได้

แต่จงจือหว่านไม่คาดคิดว่า ไม่เพียงแต่อิ๋งจื่อจินจะไม่กลัวคุณนายจง กลับหาเรื่องมาให้เธอด้วยซ้ำ

อย่าว่าแต่จะขัดขวาง จงจือหว่านยังไม่มีแม้แต่เวลาให้คิด สมองว่างเปล่าไปชั่วขณะ หูก็ตื้อไปหมด

เธอได้ยินเสียงตะโกนด้วยความโมโหของเว่ยโฮ่วในบันทึกสนทนาเสียง

‘เธอเป็นคนเอาภาพนั้นมาให้ฉัน ก็แสดงว่าเธอขโมยมา หนีไม่รอดหรอก!’

‘เธอเป็นคนให้ฉันประทับตราลงบนภาพนั้น’

จากนั้นก็ได้ยินเสียงตัวเอง

‘หนูบอก อาจารย์ก็เลยทำอย่างนั้นเหรอคะ’

‘คุณปู่ของหนูรักน้องหนูคนนี้มาก อาจารย์ว่าถ้าคุณปู่เจออาจารย์จะยอมฟังคำอธิบายไหมคะ คุณปู่จะเชื่อหนูหรือเชื่ออาจารย์กันล่ะคะ’

จงจือหว่านยืนอยู่ตรงหัวมุมบันได มือเท้าเย็นเฉียบ

เลือดที่หล่อเลี้ยงบนใบหน้าหายไปหมด รู้สึกอับอายและเสียหน้าอย่างรุนแรงจนเกือบร้องไห้ออกมา