webnovel

คนใสซื่ออย่างข้ามีเมตตาจะตาย

จินเฟยเหยาคิดว่าตนเองเป็นคนที่เอาใจใส่ที่สุด ใจกว้างที่สุด และจิตใจบริสุทธิ์ที่สุดในโลกนี้ นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะเหตุใดคนในโลกนี้จึงชอบรังแกนาง... คิดไม่ถึงว่าน้องชายที่นางดูแลมาจนโตจะทรยศนางเพื่ออนาคตของตัวเอง คิดจะส่งนางไปเป็นเตาหลอมมนุษย์ บังคับให้นางต้องทรยศและเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลเพื่อปกป้องชีวิตน้อยๆ ของตน นางเข้าสู่สำนักเซียนอย่างยากลำบาก ทว่าเพราะมีพลังบำเพ็ญต่ำต้อย จึงมักจะถูกคนเอาเปรียบ ถึงแม้โชคร้ายจะกลายเป็นดี ได้ตำราลับบำเพ็ญเซียนพิเศษเฉพาะมาก็ตาม เส้นทางแห่งการบำเพ็ญเซียนยังอีกยาวไกล ก่อนที่จะเดินสู่จุดสูงสุดต้องป้องกันตนเองให้ได้ก่อน! เซียนไม่ล่วงเกินนาง นางไม่ล่วงเกินเซียน หากเซียนล่วงเกินนาง นางก็จำเป็นต้องร้าย... อ้อไม่ใช่สิ พยายามสู้กลับเพื่อปกป้องตนเอง ดังนั้นนางจึงไร้ยางอายมากขึ้นทุกที...นางสาบานได้ ทั้งหมดเป็นเพราะนางถูกบีบบังคับจริงๆ นะ...

เจิ้งเยวี่ยชูซื่อ · Geschichte
Zu wenig Bewertungen
725 Chs

0610 สงครามสงบ

บทที่ 610 สงครามสงบ

จินเฟยเหยากลับมาถึงค่ายเผ่าของปิศาจ จู่ๆ ก็ไม่รู้ว่าตนเองต้องไปหาพวกพั่งจื่อที่ใด เรือเหาะลำเมื่อเช้าก็ไม่รู้ว่าของเผ่าใด รู้เพียงแต่ทั้งสามเผ่าล้วนมีคนอยู่บนนั้นตอนจะใช้เรือ ทว่าตอนนี้แม้แต่งานเลี้ยงก็กำหนดแล้ว ทั้งสามเผ่าก็ไม่น่าจะอยู่รวมกันอีก

นางได้แต่บินพลางค้นหาท่ามกลางเรือเหาะ ถึงเรือเหาะทั้งหมดแตกต่างกัน ทว่าต้องหาเรือของจี้ซือเผ่าปิศาจได้แน่ พวกเขาแขวนลวดลายอักขระยันต์แปลกประหลาดไว้บนหัวเรือเพื่อแสดงว่าตนเองมีฐานะแตกต่างจากคนธรรมดา ส่วนจี้ซือผู้เฒ่าต้องอาศัยอยู่ในเรือลำใหญ่ที่สุด

หาอยู่ครู่หนึ่ง นางพลันพบว่าตนเองโง่งม หาคนมาถามเสียก็สิ้นเรื่อง จินเฟยเหยานำลวดลายอักขระยันต์ออกมา กระโดดขึ้นเรือเหาะลำหนึ่งแล้วถามเผ่าปิศาจที่อยู่ในนั้นว่า “รู้หรือไม่ว่าข้าอาศัยอยู่ที่ใด?”

เผ่าปิศาจที่อยู่ในนั้นเงยหน้าขึ้นเห็นอักขระยันต์บนใบหน้านางก็ก้าวเข้ามาค้อมกายคารวะทันที จากนั้นเอ่ยอย่างเคารพ “ฝ่าบาท สถานที่อยู่ของท่านคือข้างกายจี้ซือผู้เฒ่า”

“จี้ซือผู้เฒ่าอยู่ที่ใด?” จินเฟยเหยาถามอีกด้วยสีหน้างุนงง

Gesperrtes Kapitel

Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com