0447 ชีวิตคนเรา

บทที่ 447 ชีวิตคนเรา

จินเฟยเหยาพาไห่หลันอินไปและตรงไปยังสถานที่วาดวงเวทเมื่อครู่ เผ่ามนุษย์ส่งคนสอดแนมมา คาดว่าใช้เวลาไม่นานทัพใหญ่จะปรากฏตัวขึ้น รีบสร้างวงเวทนี้ดีกว่า

ถุงเฉียนคุนของไห่หลันอินถูกเผ่าปิศาจเก็บไป นี่ถือเป็นสินสงครามของพวกเขา ไม่มีใครคิดจะนำมันออกมาสักคน จินเฟยเหยาได้แต่นำยาในตัวออกมาให้นาง เพียงแต่ด้วยนิสัยของนางจึงตัดใจนำยาดีๆ ออกมาให้ไม่ได้

กินยาลงไปแล้ว ลมหายใจของไห่หลันอินสงบราบเรียบขึ้นมากจึงเริ่มนั่งโคจรพลังอยู่ด้านข้าง ส่วนจินเฟยเหยาวาดวงเวทต่อไม่ได้หยุดมือ นางเอ่ยถามโดยไม่เงยหน้าขึ้น “เล่ามาสิ ทำไมเจ้าจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้”

“ท่านพ่อกับศิษย์พี่รวมหัวกันหลอกข้าเพื่อสำนักของตระกูลไห่ ข้าโง่งมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ที่จริงศิษย์พี่ไม่ได้ชอบข้าเลยสักนิด แต่งงานกับข้าแล้วกลับแอบอยู่กับสตรีอื่น พวกเขาวางแผนการให้บรรดาผู้อาวุโสแซ่ไห่ไปดินแดนลึกลับแล้วกำจัดทิ้งทีละคน ในมือกุมอำนาจแทบทั้งหมด สุดท้ายศิษย์พี่รอไม่ไหวคิดจะสังหารข้าด้วย จะได้ให้พื้นที่แก่สตรีที่เขาชอบ” ไห่หลันอินเอ่ยอย่างสงบนิ่ง ดูไม่ออกว่านางเสียใจมากเพียงใด บางทีคงเจ็บมากเกินไปจนด้านชา