1293 ข้อมูลไม่ถูกต้อง

ตอนที่ 1293 ข้อมูลไม่ถูกต้อง

กู่ฉิงซานทะยานไปข้างหน้าก่อนกระโดดลงไปในถ้ำลึก

ลมกระโชกแรงกระแทกชุดเกราะหนักอัศวินมังกร ทำให้เกิดเสียงหึ่งยาว

นี่คือพลังแรงกล้าของคลื่นทมิฬที่สามารถฉีกกระชากยอดฝีมือธรรมดาให้กลายเป็นชิ้น ๆ ได้

โชคยังดี ชุดเกราะหนักอัศวินมังกรแข็งแกร่งและมีความต้านทานพลังธาตุจำนวนมากได้ กู่ฉิงซานไม่จำเป็นต้องกังวลที่จะต้านทานพายุที่เกิดจากการปรากฏของคลื่นพลัง

เขากลั้นหายใจขณะบินลงไปตามทางที่ข้อมูลบอกเอาไว้

“ความสามารถของแมลงตัวนี้คือลิดรอน โชคยังดี มันมีเพียงตัวเดียวเท่านั้น ดังนั้นพวกเจ้าเข้ามาในทะเลแห่งความตระหนักรู้ให้หมด อย่าเปิดเผยว่าข้าเป็นผู้ใช้ดาบ ให้ข้ายกเลิกความสามารถของมันก่อน” เขากล่าวกับดาบยาวสี่เล่ม

ดาบยาวสี่เล่มซ่อนอยู่ในทะเลแห่งความตระหนักรู้ของเขา

กู่ฉิงซานยังคงดิ่งลงไป

ไม่ช้า เขาได้กลิ่นเหม็น

ปล่องภูเขาไฟหลายจุดค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าผาตลอดทาง

นี่คือร่องรอยแห่งความตายที่หลงเหลือโดยผู้กลืนกินสมอง

รังของมันอยู่ใกล้ ๆ

กู่ฉิงซานลดความเร็วลงช้า ๆ ก่อนยื่นมือออกไปเพื่อร่ายวิชา

พลังวงเวทอัสนีบาตเอ่อล้นขึ้นในมือของเขา

ถึงแม้จะไม่เชี่ยวชาญมาก แต่ด้วยรากฐานการฝึกฝนของเขา ทำให้ยังสามารถปลดปล่อยวิชาได้อย่างง่ายดาย

วินาทีต่อมา…

สีหน้าของกู่ฉิงซานขยับเล็กน้อย

ในจิตเทพของเขา ภาพติดตาที่เข้าใกล้อย่างรวดเร็วพลันปรากฏขึ้น

กู่ฉิงซานพลันก้าวถอยออกมา

ภาพติดตาบินผ่านตำแหน่งเดิมของเขาขณะกระแทกใส่ผนังสีดำ

ฉึก!

หนามยาวคมปลาบแทงลึกเข้าไปในผนัง

ไม่ไกลกันนัก สิ่งมีชีวิตอ่อนนุ่มหลากสีสันปรากฏขึ้นแก่สายตาของกู่ฉิงซาน

ผู้กลืนกินสมอง!

มันพยักหน้ามาทางกู่ฉิงซานเล็กน้อย

กู่ฉิงซานตกตะลึง

…นี่มันกำลังกล่าวทักทายงั้นหรือ

ทันใดนั้น เขาพบว่าอัสนีบาตที่ร่ายไว้บนมือได้หายไปจนสิ้นแล้ว

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวคำแนะการต่อสู้วูบไหวขึ้นมาทันที

“ท่านได้ต่อต้านวิชา ‘ลิดรอน’ ”

“ความสามารถของระบบวิชาท่านถูกลิดรอน ทำให้ไม่สามารถใช้ได้ชั่วคราวจนกว่าอีกฝ่ายจะตาย”

“หมายเหตุ: ผู้กลืนกินสมองสามารถร่าย ‘ลิดรอน’ ได้เพียงหนึ่งเป้าหมายเท่านั้น”

…กลายเป็นว่าที่มันพยักหน้าก็เพื่อปลดปล่อยวิชานี่เอง!

ผู้กลืนกินสมองดีดดิ้นไปทั่วก่อนค่อย ๆ หยดของเหลวกลิ่นเหม็นออกมาจนยืดเป็นหนามแหลม

ภาพติดตาเจ็ดถึงแปดร่างวูบไหวก่อนแทงเข้าหากู่ฉิงซาน

กู่ฉิงซานไม่กล้าสัมผัสหนามพิษที่ไม่รู้จักก่อนใช้ก้าวพริบตาเพื่อหายไปจากที่ที่เคยอยู่

หนามพิษแทงหน้าผาสีดำจนเกิดเสียงดังกึกก้อง

แฉ่ ๆๆ ...

ผนังหน้าผาค่อย ๆ ถูกกัดกร่อน

กู่ฉิงซานขมวดคิ้ว

หน้าผานี้คือโครงกระดูกของสัตว์ประหลาดโบราณนั่น ความทนทานของมันมหาศาลนัก

“พลังการกัดกร่อนนั่น ที่จริงข้าก็มี…”

กู่ฉิงซานพึมพำขณะดึงคันธนูยาวสีเขียวเข้มออกมา

สิ่งประดิษฐ์วิญญาณระดับความฝัน ธนูแห่งวิญญาณล่วงลับ!

วินาทีต่อมา

กู่ฉิงซานเข้าใจว่าเขาลืมวิธีง้างธนูไปจนสิ้น

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร!

เขาจ้องคันธนูและลูกธนูในมือ แต่ไม่รู้ว่าจะใช้งานได้อย่างไร

…จากข้อมูลแล้ว ผู้กลืนกินสมองสามารถผนึกได้เพียงความสามารถเดียวเท่านั้น

หรือว่า…

กู่ฉิงซานมองรอบข้างก่อนเห็นว่าผู้กลืนกินสมองตัวใหม่ปรากฏขึ้นข้างผู้กลืนกินสมองตัวเดิม

ผู้กลืนกินสมองตัวใหม่นี้พยักหน้าให้เขา

…กลายเป็นว่ามีผู้กลืนกินสมองสองตัว!

นี่แตกต่างจากข้อมูลที่ได้รับมาอย่างสิ้นเชิง

ข้อความแจ้งเตือนยังคงปรากฏบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม

“ผู้กลืนกินสมองตัวที่สองลิดรอนวิธีต่อสู้ด้วยคันธนูและลูกธนูของท่าน”

เพียงชั่วพริบตา กู่ฉิงซานเก็บคันธนูยาวก่อนเปลี่ยนเป็นหมัดทันที

ปู้โจว หุ่นเชิดขุนเขา!

“ย้ากกกกก…”

เขาคำรามก่อนซัดหมัดออกไป แต่กลับพบว่าหมัดไม่อาจต่อยโดนอะไรได้

แถวหิ่งห้อยรีตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว

“ผู้กลืนกินสมองตัวที่สามลิดรอดวิธีการใช้หมัดในการต่อสู้ของท่าน”

ในเวลาเดียวกัน ผู้กลืนกินสมองหลากสีสันอีกตัวปรากฏขึ้นตรงหน้ากู่ฉิงซานจากอากาศบาง

มันพยักหน้าให้กู่ฉิงซาน

หัวใจของกู่ฉิงซานค่อย ๆ ดิ่งวูบ

ข้อมูลผิดเพี้ยนไปหมดแล้ว

หรือก็คือ เกิดความผิดพลาดใหญ่หลวงกับข้อมูล

วินาทีต่อมา หนามพิษพุ่งออกมาจากร่างของผู้กลืนกินสมองทั้งสามตัว

ร่างของกู่ฉิงซานวูบไหว เขาเริ่มก้าวพริบตาอีกครั้งเพื่อถอยออกมาไกล ๆ

เขาหยิบเหรียญตราออกมาแล้วกดลงไปก่อนกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ฉิน มีถึงสาม… ไม่สิ มีผู้กลืนกินสมองถึงสี่ตัว”

“ว่าไงนะ!” ฉินอุทาน

เกิดเสียงดังสนั่น

“เจ้ายื้อเอาไว้ก่อน ข้าจะเรียกกำลังเสริมให้ไปช่วยต่อสู้เดี๋ยวนี้แหละ!” นางรีบกล่าว

กู่ฉิงซานเก็บเหรียญตราขณะมองผู้กลืนกินสมองสี่ตัวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ไม่สงสัยเลยว่านักฆ่าที่ถูกส่งมาก่อนหน้านี้ถึงได้ตายกันหมด

มีผู้กลืนกินสมองสี่ตัว ทำให้วิชาต่อสู้สี่วิชาถูกลิดรอน คนส่วนใหญ่ย่อมไม่มีทางต่อสู้ได้ เกรงว่าพวกเขาคงถูกสังหารเพราะท่าเมื่อครู่

ที่ฝั่งตรงข้าม ผู้กลืนกินสมองตัวที่สี่มองกู่ฉิงซานขะรอเงียบ ๆ

…มันกำลังรอดูว่าเขาสามารถทำอะไรได้บ้าง

อีกด้าน ผู้กลืนกินสมองอีกสามตัวพุ่งเข้ามาหากู่ฉิงซานแล้ว

“เหอะ จะยอมให้ความร่วมมือด้วยก็ได้”

กู่ฉิงซานพึมพำก่อนยื่นมือออกไปแตะความว่างเปล่า

ดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพปรากฏขึ้นในมือของเขา

ทันทีที่ดาบยาวปรากฏขึ้น ผู้กลืนกินสมองตัวที่สี่พยักหน้าทันที

แต่มันจะลงมือไวกว่ากู่ฉิงซานได้อย่างไร!

ดาบยาวกลายเป็นแสงเย็นเยือก ตัดผ่านความว่างเปล่าขณะปลดปล่อยประกายดาบออกมาเป็นจำนวนมาก

…ดาบลับ · กระแสพลังขั้นสูง!

ดาบนี้ออกมาอย่างรวดเร็วจนผู้กลืนกินสมองตัวที่สี่ถูกฟันก่อนจะได้ใช้ ‘ลิดรอน’

ประกายดาบถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ครอบงำผู้กลืนกินสมองสามตัวก่อนลามไปยังตัวที่สี่

ในวินาทีสุดท้าย ผู้กลืนกินสมองใช้ “ลิดรอน” ได้สำเร็จ

วิธีการต่อสู้ด้วยดาบยาวของกู่ฉิงซานถูกผนึกเช่นกัน

ครืนนนน...

คลื่นประกายดาบเหมือนกับม้าที่กำลังวิ่งควบ มันพุ่งลงไปยังหน้าผาราวกับน้ำตกที่งามงด

กู่ฉิงซานเก็บดาบ สัญญาณเตือนภัยในใจของเขายิ่งลึกล้ำมากขึ้น

วงเวทห้าธาตุ วิชาหมัด คันธนูยาวกับลูกธนู รวมถึงวิชาดาบล้วนถูกลิดรอน ไม่มีสัญญาณว่าจะคลายออกได้

หรือก็คือ ไม่มีผู้กลืนกินสมองสี่ตัวไหนตาย!

น่าแปลก นี่เป็นภารกิจลอบสังหารระดับแค่ “3+” แท้ ๆ ทำไมผู้กลืนกินสมองถึงสามารถต้านทานดาบของเขาได้!

ด้วยการรับรู้ทางวิญญาณ เงาแห่งความตายยิ่งมายิ่งเข้าใกล้ ทำเอาหายใจไม่ออก

รอต่อไปไม่ไหวแล้ว

กู่ฉิงซานใช้งานวิชาโลกที่อยู่ในดวงตาทันที

วิชาเนตรลึกลับ การจุติของโลกหมอก!

หมอกเคลื่อนลงมาจากความว่างเปล่าก่อนปกคลุมกู่ฉิงซานเอาไว้

ช่วงวินาทีสุดท้ายก่อนจะไป กู่ฉิงซานเห็นบุคคลแปลกประหลาดเข้า

คนคนนั้นเหมือนกับมนุษย์ แต่มันมีขายาวคมปลาบหกข้าง ร่างกายกำยำ ศีรษะเต็มไปด้วยเส้นผมราวกับเขายาว

สัตว์ประหลาดตัวนี้ยืนอยู่หน้าผู้กลืนกินสมองสี่ตัวเพื่อขวางประกายดาบเอาไว้จนมิด

…กลายเป็นว่ามันหยุดการโจมตีสุดกำลังของเขาเอาไว้ได้

นี่มันอะไร

มันดูเหมือนกับปีศาจนิดหน่อย…

ความคิดหนึ่งวูบไหวผ่านจิตใจของกู่ฉิงซาน

วินาทีต่อมา เขาหายไปจากที่ที่ตัวเองอยู่

…

เมืองแห่งความว่างเปล่า

สมาคมนักฆ่า

มีผู้คนมารวมตัวตรงหน้าประตูหมายเลขเจ็ด

“กลายเป็นว่ามีผู้กลืนกินสมองสี่ตัว ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคราวที่แล้วถึงมีคนตาย” ชายผมยาวผู้พาดมีดสองเล่มไว้ที่แผ่นหลังกล่าว

ฉินกล่าวอย่างวิตกว่า “นายท่าน โปรดส่งคนไปช่วยเหลือด้วย นักฆ่านามแฝง ‘เดรดลอร์ด’ อาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ได้”

ชายผมยาวกล่าวอย่างไม่รีบร้อนว่า “ไม่ต้องห่วง เขาคือนักฆ่าที่ได้รับนามแฝงจากชายชราคนนั้นเชียวนะ เขาจะมาตายแบบนี้ได้ยังไง”

“ท่าน!” ฉินกล่าวด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“ทำไมล่ะ เจ้าก็แค่เจ้าหน้าที่ตัวน้อยนิด คิดจะมาสั่งข้าอย่างนั้นหรือ” ชายผมยาวหรี่ตา

เสียงของกู่ฉิงซานพลันดังขึ้น

“ไปกลั่นแกล้งผู้หญิงตัวน้อย ๆ เพื่ออะไรน่ะ”

เขาเดินออกจากหมอกขณะดึงฉินไปอยู่ด้านหลัง

ชายผมยาวมองเขาด้วยสีหน้าคาดไม่ถึง

ทุกคนมองกู่ฉิงซาน

…เพราะร่างกายของเขาส่องแสงหลากสีสันเลือนรางสี่ชั้น หากไม่มองดี ๆ ก็จะสังเกตไม่เห็น

ชายผมยาวกล่าวว่า “โห ขนาดโดน ‘ลิดรอน’ ไปสี่ชั้นก็ยังไม่ตาย ดูท่าคะแนนของข้ายังปลอดภัยต่อไปสินะ”

กู่ฉิงซานไม่เข้าใจขณะมองฉิน

ฉินกระซิบว่า “ ‘เดรดลอร์ด’ คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าคือท่าน ‘ผึ้งอสรพิษ’ เขาคือนักฆ่าระดับ ‘ไม่มีชีวิต’ เขาเป็นผู้จัดเตรียมข้อมูลเกี่ยวกับผู้กลืนกินสมอง”

ตอนนี้กู่ฉิงซานเข้าใจแล้ว

“ ‘ผึ้งอสรพิษ’ ข้อมูลของเจ้าผิดพลาดจนทำให้ข้าเกือบตาย” กู่ฉิงซานกล่าว

“ก็แค่ข้อผิดพลาดเล็กน้อย แถมเจ้าก็รอดกลับมาได้ไม่ใช่หรือ” ผึ้งอสรพิษกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

ขณะแผ่จิตสังหาร กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปหยิบดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพออกมา

ฉินปรามเขาก่อนขอร้องว่า “อย่าทำแบบนี้ นักฆ่าจะมาฆ่ากันเองไม่ได้ ไม่อย่างนั้นทั้งสมาคมจะตามล่าเจ้า!”

ผึ้งอสรพิษกอดอกแล้วกล่าวว่า “เจ้าได้ยินหรือเปล่า เจ้าหนู ต้องโทษตัวเจ้านั่นแหละที่โชคไม่ดี”

กู่ฉิงซานเก็บดาบช้า ๆ สีหน้ากลับมาสงบดังเดิม

“มีผู้กลืนกินสมองสี่ตัวอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม ข้าไม่สามารถรับมือกับพวกมันได้ทั้งหมด ดูท่าเจ้าก็คงหนีมาในตอนแรก แต่เพราะเกรงว่าจะถูกจับได้ ดังนั้นเจ้าก็เลยตัดสินใจมอบข้อมูลเพื่อแลกกับคะแนน… หรือไม่ก็เดิมทีเจ้ามีความแค้นกับนักฆ่าที่ตายไปก่อนหน้านี้ก็เลยจงใจสร้างข้อมูลเท็จแล้วหาทางให้เขารับภารกิจจนได้” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบา

ผึ้งอสรพิษหันศีรษะขวับ ดวงตาของเขาจับจ้องกู่ฉิงซานราวกับใบมีด

หมอนี่มันรู้ทันอย่างนั้นหรือ

ไม่ ไม่มีทาง

คนคนนี้เพิ่งเข้าสมาคมมาเมื่อวาน ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับนักฆ่าที่ตายไปแล้วสักหน่อย

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้มากขนาดนี้

ถ้างั้น มีสถานการณ์เดียวที่จะสามารถอธิบายเรื่องนี้ได้

…หมอนี่ที่มีนามแฝงว่า ‘เดรดลอร์ด’ ความคิดของเขาเฉียบคมเกินไป

“เจ้าหนุ่ม หัดคิดก่อนพูดบ้าง ผึ้งอสรพิษอย่างข้าไม่เคยหนีมาก่อนและก็ไม่เคยคิดจะฆ่าใครด้วย” เขากล่าวอย่างแผ่วเบา

กู่ฉิงซานได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิดถึงผู้กลืนกินสมองเงียบ ๆ

ผึ้งอสรพิษชำเลืองมองแสงหลากสีสันสี่ชั้นรอบตัวกู่ฉิงซานพลางครุ่นคิดเหมือนกัน

กู่ฉิงซานชำเลืองมองเขาแล้วพลันกล่าวว่า

“ผึ้งอสรพิษ นักฆ่าระดับ ‘ไม่มีชีวิต’ เจ้าสามารถรับมือกับผู้กลืนกินสมองสี่ตัวได้หรือเปล่า”

ดวงตาของผึ้งอสรพิษขยับ เขาพลันยิ้มกว้างออกมา “ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวควรค่ากับสี่คะแนน… นั่นสิ ให้เจ้าได้เห็นความทรงพลังของนักฆ่าระดับ ‘ไม่มีชีวิต’ หน่อยก็แล้วกัน”

เขาเดินไปที่ประตูหมายเลขเจ็ดแล้วตะโกนว่า “ทุกคนเตรียมส่งท่านอาผู้นี้ไปหน่อย จงดูว่าท่านอาผู้นี้จะหั่นผักผลไม้พวกนั้นยังไง!”

เจ้าหน้าที่ง่วนอยู่สักพัก ไม่ช้าก็ทำให้ประตูทำงาน

ผึ้งอสรพิษชักมีดยาวออกมาก่อนชี้ไปที่กู่ฉิงซานแล้วกล่าวว่า “ไม่ช้าเจ้าจะรู้ว่า เมื่อเผชิญหน้ากับพละกำลังสุดหยั่ง ขอบเขตของข้อมูลก็หาสำคัญไม่”

แสงสว่างวูบไหว

เขาเคลื่อนย้ายพริบตา

“พรืด…”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะดังขึ้น

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อู้เกอยืนอยู่ด้านหลังทุกคน

มีนักฆ่าคนอื่นอีกมากที่มาพร้อมกับนาง

“ข้าได้ยินมาว่ามีผู้กลืนกินสมองสี่ตัวและพวกมันใช้ความสามารถไปหมดแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะถูก ‘ผึ้งอสรพิษ’ ตัดหน้าไปได้” ใครบางคนกล่าวอย่างเสียดาย

“นั่นน่ะสิ โอกาสทองเลยนะนั่น…”

“ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวไร้ความสามารถเมื่ออยู่ต่อหน้าข้า แต่ผึ้งอสรพิษลงมือไวจริง ๆ ”

นักฆ่าเหล่านั้นพูดไม่หยุด

อู้เกอมองกู่ฉิงซานแล้วหัวเราะออกมา “เจ้าโง่ ผู้กลืนกินสมองสามารถใช้ได้แค่ ‘ลิดรอน’ กับหนึ่งเป้าหมายเท่านั้น เพราะงั้นผึ้งอสรพิษจึงสามารถเก็บเกี่ยวผู้กลืนกินสมองที่ไร้ความสามารถน่าปวดหัวอย่าง ‘ลิดรอน’ ได้อย่างง่ายดาย”

“จริงหรือ ข้อมูลที่ผิดพลาดของเขาฆ่าคนไปแล้วและเกือบฆ่าข้าด้วย คนแบบนั้นมีจุดจบไม่สวยหรอก” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างแผ่วเบา

เสียงเพิ่งดังได้ไม่นาน

ไพ่ใบหนึ่งในมือของเจ้าหน้าที่พลันกลายเป็นสีดำ

เจ้าหน้าที่กล่าวอย่างตกตะลึงว่า “ผึ้งอสรพิษตายแล้ว!”

ทุกคนประหลาดใจ

“เกิดอะไรขึ้น มีแค่ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวไม่ใช่หรือ” อู้เกอถามขณะมองกู่ฉิงซาน

กู่ฉิงซานตอบว่า “เป็นความจริงที่ผู้กลืนกินสมองสี่ตัวสู้กับข้า ถึงจุดนี้ข้าเต็มใจพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ว่า…”

“แต่ว่าอะไร” ใครบางคนอดที่จะถามไม่ได้

กู่ฉิงซานเผยสีหน้าจริงจังและลังเล จากนั้นกล่าวว่า “การต่อสู้ก่อนหน้านี้ของข้าออกจะหนักหนานิดหน่อย… เหมือนมันจะไปดึงดูดบางสิ่งในอดีตเข้าน่ะ”

.........................................................................