1280 พรของเทพปฐพี
ตอนที่ 1280 พรของเทพปฐพี
ดาบศักดิ์สิทธิ์ส่องประกายกลายเป็นหญิงสาวงดงาม
ลั่วปิงหลี
นางกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า
“หุบเหวนิรันดร์รวบรวมความรู้และปัญญาในความว่างเปล่าไม่มีสิ้นสุดเพื่อบางสิ่งที่ไม่สามารถบอกกล่าวได้ ต้องใช้เวลาพักใหญ่จึงจะค้นพบวิธีหลอมดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพ”
“ตามพลังของเหตุและผลแปดชนิด หุบเหวนิรันดร์สร้างส่วนประกอบที่ปแตกต่างกันแปดอย่างเพื่อช่วยปลดปล่อยพลังของดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพเพื่อเปิดประตูโลกที่ซ่อนอยู่ในกฎเกณฑ์ไร้ที่สิ้นสุดโดยเฉพาะ”
ส่วนประกอบรูปทรงพิเศษแปดอย่างปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า
เมื่อพวกมันปรากฏขึ้น ความว่างเปล่าทั้งหมดบิดเบือน
กู่ฉิงซานเผยสีหน้ารำลึกถึงความทรงจำ
เขานึกถึงฉากต่อสู้ที่ช่วงเวลาสุดท้ายของยุคโบราณ
ซานไห่ชีเสียเผยสีหน้าตกตะลึงก่อนพึมพำว่า “นี่คือดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพในตำนาน…”
ส่วนประกอบเหล่านี้หมุนรอบลั่วปิงหลีอย่างต่อเนื่อง ในเวลาเดียวกัน พวกมันค่อย ๆ ผลักความว่างเปล่าออกไปทุกทิศทาง เผยให้เห็นภาพมายาจำนวนมาก
นั่นคือแสงและเงาของโลกคู่ขนานจำนวนมาก
ลั่วปิงหลีกล่าวต่อว่า “ดาบพิภพและข้าครอบครองพลังสองอย่าง การสูญพันธุ์และชีวิต นี่คือกฎเกณฑ์สำหรับทางเลือกการเติบโตของสิ่งมีชีวิตและทุกสรรพสิ่งในโลก ทว่า เมื่อดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพอยู่ที่เดียวกัน การเกิดและตายจะสมบูรณ์แบบ มันสามารถอยู่เหนือกฎเกณฑ์ของอาณาจักรนี้เพื่อทำให้ทุกอาณาจักรปรากฏขึ้น”
ดาบพิภพส่งเสียงหนักอึ้งราวขุนเขาออกมาเช่นกัน “กู่ฉิงซาน เจ้าพร้อมหรือยั”
กู่ฉิงซานตอบว่า “คนอื่นอาจจะมีปัญหา แต่ข้าแค่จะไปหาตัวเอง ข้ามั่นใจในเรื่องนี้”
ลั่วปิงหลีกล่าวว่า “เช่นนั้นพวกข้าก็เหมือนกัน”
ทันใดนั้น เสียงของวิญญาณดาบวิญญาณชั่วร้ายมาจากด้านข้าง
“ช้าก่อน!”
หมอกสีดำหายไป ด้ามดาบหายไป วิญญาณชั่วร้ายสีดำปรากฏขึ้นตรงหน้ากู่ฉิงซานอีกครั้ง
น้ำเสียงของมันไม่เร่งรีบและร้อนรนเหมือนก่อนหน้านี้ แต่มันเปี่ยมด้วยความลุ่มลึก
“ในเมื่อเจ้าสามารถทำแบบนี้ได้ เช่นนั้นข้าคงไม่ต้องมืออีกแล้วล่ะ”
“ไม่รีบหนีแล้วหรือ” กู่ฉิงซานยิ้มขณะถาม
วิญญาณชั่วร้ายตอบอย่างเหยียดหยันว่า “ข้ากำลังกำหราบตัวตนของวันสิ้นโลกอยู่ เจ้าคิดว่าข้าจะหนีจริง ๆ หรือ”
กู่ฉิงซานเงียบ
เจ้านี่ เมื่อครู่เป็นการแสดงสินะ
วิญญาณชั่วร้ายกล่าวต่อไปว่า “ข้าไม่เคยคิดว่าจะมีใครบางคนที่สามารถทำแบบนี้ได้ แต่ในเมื่อข้าสามารถมองเห็นเศษเสี้ยวแห่งความหวัง เช่นนั้นเป็นธรรมดาที่ข้าจะไม่ยอมแพ้”
หมอกสีดำค่อย ๆ หายไป กลายเป็นสายลมปั่นป่วน
ไม่ช้า กำแพงสายลมที่ถูกสร้างขึ้นมาจากหมอกสีดำปรากฏขึ้น
กำแพงนี้ปิดล้อมที่ที่กู่ฉิงซานอยู่
ฟิ่ววววว
หมอกพุ่งทะลุกำแพงอย่างรวดเร็วราวกับกำลังรวบรวมบางสิ่ง
เสียงของวิญญาณชั่วร้ายดังขึ้นอีกครั้ง
“กู่ฉิงซาน เจ้าน่าจะรู้ว่าสุสานคือพื้นที่ที่มิติและเวลาปั่นป่วนจำนวนมากมารวมกัน ตอนนี้ข้าจะถ่วงเวลาไว้ให้”
กู่ฉิงซานมองกำแพงหมอกสีดำรอบข้างก่อนประสานมือแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณ แต่ข้าไม่รู้ว่าเจ้าหมายถึงอะไร”
วิญญาณชั่วร้ายกล่าวว่า “ข้าลบล้างส่วนหนึ่งของเวลาของที่นี่ไป เมื่อเจ้ากลับมาอีกครั้ง ข้าจะมอบช่วงเวลาของที่นี่ให้อีกครั้ง”
กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักแล้วถามว่า “ถ้างั้น ไม่ว่าข้าจะไปนานแค่ไหน แต่เมื่อกลับมา เวลาก็จะไม่ผ่านไปแม้แต่นาทีหรือวินาทีเลยใช่หรือเปล่า”
“เวลาจะผ่านไป แต่ไม่ต้องกังวล เจ้ามีเวลาเหลือเฟือที่จะตามหากำลังเสริม ไม่ต้องห่วงเรื่องเส้นทางแห่งเวลาหรอก”
เมื่อวิญญาณชั่วร้ายกล่าวถึงตรงนี้ น้ำเสียงของมันดูไม่เต็มใจนัก “น่าเสียดาย ร่างของข้าถูกพรากไป พละกำลังจึงถูกจำกัดไปมาก ดังนั้นข้าจึงทำได้เท่านี้”
กู่ฉิงซานเงียบ
ซานไห่ชีเสียกล่าวเสียงหลงว่า “นี่ก็นับว่าแข็งแกร่งมากแล้ว เกินกว่าที่จินตนาการเอาไว้มาก…”
ถ้ามันไม่ทรงพลังก็คงไม่สามารถกำหราบวันสิ้นโลกจำนวนมากได้ กู่ฉิงซานลอบกล่าวอยู่ในใจ
แค่ลบล้างช่วงเวลาก็นับว่าเหลือเชื่อแล้ว
ผู้ที่มีพลังขนาดนี้ยอมให้การช่วยเหลือ กู่ฉิงซานจึงมีความมั่นใจมากขึ้น
“ลั่วปิงหลี ดาบพิภพ พวกเจ้าพร้อมหรือยัง”
กู่ฉิงซานถาม
“พร้อมแล้ว แต่มีอีกเรื่องหนึ่ง เจ้าต้องเข้าใจเอาไว้ก่อน” ลั่วปิงหลีกล่าวอย่างแผ่วเบา
“เรื่องอะไร” กู่ฉิงซานลดเสียงเช่นกัน
“เดิมส่วนประกอบทั้งแปดของสิ่งประดิษฐ์วิญญาณหุบเหวนิรันดร์สามารถช่วยเจ้านำบางสิ่งกลับมาจากโลกคู่ขนานได้ แต่ตอนนี้เจ้านำสิ่งมีชีวิตที่มีวิญญาณจำนวนมากไปด้วย มันจะเป็นการสร้างแรงกดดันมหาศาลให้กับส่อนประกอบจำนวนมาก”
ดาบพิภพส่งกระแสจิตเช่นกัน “แน่นอน ข้าและดาบศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่เป็นไร แต่ถ้าเจ้าพาคนจากโลกคู่ขนานมาทางนี้ด้วย เจ้าจะทำให้เกิดความเสียหายครั้งใหญ่กับส่วนประกอบทั้งแปด”
“เจ้าหมายความว่า ข้าสามารถใช้วิชานี้ได้แค่ครั้งเดียวงั้นหรือ” กู่ฉิงซานถาม
“ใช่ เมื่อเจ้าส่งคนเหล่านั้นกลับโลกเดิม ส่วนประกอบทั้งแปดจะได้รับความเสียหายอย่างสมบูรณ์” ลั่วปิงหลีกล่าว
กู่ฉิงซานรีบถามว่า “พวกเจ้าสองคนจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
ดาบพิภพตอบว่า “ไม่”
กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วส่งกระแสจิตบอกว่า “เจ้าทำได้อยู่แล้ว”
ตอนนี้ วิญญาณชั่วร้ายหงุดหงิดกับการรอแล้ว
เสียงของมันมาจากชั้นหมอกสีดำ
“เจ้าหนู เจ้าไม่ได้จะไปหาคนมาช่วยหรอกหรือ”
กู่ฉิงซานชำเลืองมองกำแพงหมอกสีดำลอบตัวเขาก่อนยิ้มตอบว่า “แน่นอนว่าพวกเราจะไปหามาให้!”
“ดี!”
ลั่วปิงหลีและดาบพิภพตอบรับพร้อมกัน
เพียงพริบตา ส่วนประกอบทั้งแปดหมุนอย่างบ้าคลั่งขณะผลักความว่างเปล่าทั้งหมดให้ไกลออกไป
แสงและเงาของโลกคู่ขนานจำนวนมากมั่งคั่งมากยิ่งขึ้น
ดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพพลันกล่าวพร้อมกันว่า “ตอนนี้แหละ!”
“มาแล้ว!”
กู่ฉิงซานตะโกน
ขณะถือดาบไว้ในมือแต่ละข้าง เขาฟาดออกไปข้างหน้าอย่างระแวดระวัง
เงาดาบงดงามสองสายวาบผ่าน
แสงและเงาส่วนหนึ่งถูกฟันจนแยกออก เผยให้เห็นเส้นทางที่กำลังหดอย่างรวดเร็ว
กู่ฉิงซานขยับเข้าไปในเส้นทางทันที
ทันทีที่เข้าไป เส้นทางหายไปทันที
ซานไห่ชีเสียได้เป็นสักขีพยานกับฉากนี้ขณะเงียบไปนานก่อนถอนหายใจออกมา “ข้าไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น”
เสียงเย้ยหยันของวิญญาณชั่วร้ายดังมาจากความว่างเปล่า “สาวน้อย เจ้ายังเด็กเกินไป ความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด มีหลายสิ่งที่เจ้ายังไม่เคยเห็น”
ซานไห่ชีเสียขมวดคิ้วก่อนถามว่า “เจ้าเคยเห็นคนที่ไปโลกคู่ขนานแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า”
เสียงหัวเราะของวิญญาณชั่วร้ายพลันเงียบไป
…
ความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด มืดมิดและลึกล้ำ
ทันใดนั้น คนคนหนึ่งปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าจากอากาศบาง
กู่ฉิงซาน
เขามองรอบข้างก่อนเห็นว่าวังวนความว่างเปล่าไม่มีอะไร บางครั้งจะมีสิ่งแปลกประหลาดบินออกมาพร้อมกับสายลมแห่งความว่างเปล่า
“ข้าลืมปัญหาหนึ่งไปเลย” กู่ฉิงซานกล่าว
“ปัญหาอะไร” ดาบพิภพถาม
“ถึงแม้จะมีเวลามากพอ แต่ข้าจะหาตัวเองเจอได้ยังไง” กู่ฉิงซานตอบ
เสียงของลั่วปิงหลีมาจากดาบศักดิ์สิทธิ์ “ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่คุ้นเคยสำหรับเจ้า แต่มีเพียงแค่ตัวตนเดียว เจ้าจะต้องสัมผัสมันในความมืดถึงจะเจอตัวเจ้าเอง”
“ดังนั้นข้าต้องสัมผัสตัวเองงั้นหรือ”
กู่ฉิงซานถามขณะหลับตา
“มันช่างน่าสนใจจริง ๆ ข้าพบเขา หมายถึงตัวเองน่ะ”
กู่ฉิงซานขยับก่อนบินไปยังทิศทางหนึ่ง
หลังจากข้ามโลกต่างมิติสามครั้ง เขาทะยานมาอยู่เหนือโลกเก้าร้อยล้านชั้นอย่างรวดเร็ว
โลกดั้งเดิม
หลังจากพยายามอีกครั้ง ในที่สุดกู่ฉิงซานก็พบตัวเองในโลกคู่ขนานนี้
“อา ไม่ได้ เส้นเวลาของโลกนี้มันเร็วเกินไป”
กู่ฉิงซานถอนหายใจ
เขาร่ายวิชาเพื่อซ่อนร่างกายขณะยืนอยู่บนท้องนภานอกอาคารเรียนอย่างเงียบงัน
ผ่านหน้าต่างกระจก เขาเห็นความเงียบของอาคารเรียน
นักเรียนทั้งหมดหมกมุ่นกับกระดาษข้อสอบ
กู่ฉิงซานวัยหนุ่มคือหนึ่งในนั้น
เขากำลังแก้ปัญหาการแยกโครงสร้างจักรกลอย่างตั้งใจ
“นายท่าน นั่นคือท่านวัยหนุ่มหรือ” เสียงของฉานนู่ดังขึ้น
“ใช่ ลดเสียงลงก่อน นี่คือการสอบที่สำคัญมาก พวกเราจะสร้างผลกระทบกับทุกคนที่นี่ไม่ได้” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างระแวดระวัง
“การสอบนี้สำคัญหรือ” ลั่วปิงหลีถาม
“อืม นี่คือการสอบที่ใกล้เคียงกับการตัดสินชะตากรรมของทุกคน แน่นอน ผลการสอบสำคัญก็จริง แต่ที่สำคัญยิ่งกว่า ทางเลือกบนเส้นทางของแต่ละคนกับหัวใจอันหนักแน่นที่จะไปต่อ ทวยเทพจะประทานรางวัลให้กับความพยายามนั่น ทวยเทพจะคอยปฏิบัติต่อคนเหล่านั้นอย่างห่วงใยเสมอ” กู่ฉิงซานตอบ
“โห”
ดาบสี่เล่มถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกัน
พวกนางมองชายหนุ่มที่ยังไม่โตเต็มที่จากหน้าต่างด้วยความสงสัย
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ที่ช่วงเวลานี้ ข้ายังไม่มีประสบการณ์อะไร ดูท่าพวกเราต้องเปลี่ยนโลกคู่ขนานเพื่อหาตัวข้าคนอื่นแล้วล่ะ”
“ถ้างั้นไปกันเถอะ”
“อืม เปลี่ยนเป็นโลกอื่น”
ก่อนจะไป กู่ฉิงซานมองกลับไปที่อาคารเรียนอีกครั้ง
สายตาของเขาละจากร่างของตัวเองในวัยหนุ่มก่อนมองใบหน้าที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคย
ทุกคนกำลังพยายามอย่างหนัก
นี่คือช่วงเวลาที่ยากลำบาก
กู่ฉิงซานยิ้มแล้วกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “นี่คือการต่อสู้ที่ควรค่าและยุติธรรม ขอให้เจ้าโชคดี”
…………………………………………