1257 นายท่าน!

ตอนที่ 1257 นายท่าน!

ไม่ว่าจะมีความสุขมากแค่ไหน มันก็จะหายไปในที่สุด

หลี่ซานหลางจัดการสัตว์ประหลาดวันสิ้นโลกซึ่งๆ หน้า ทั่วทั้งสำนักซานไห่กลับมามีชีวิตจากหายนะ

งานรื่นเริงเฉลิมฉลองคงอยู่ครึ่งวัน

เมื่อผู้คนยังดื่มกินและขับร้องเพื่อส่งเสียงเชียร์ให้กับปรมาจารย์คนใหม่ของสำนัก หลี่ซานหลางได้หายไปจากกลุ่มคนอย่างเงียบงัน

ศูนย์กลางเมือง

หอคอยจัตุรัสสีดำ

…ห้องโบราณ

เรื่องราวแปลกประหลาดและลึกลับที่ตกทอดมาจากสุสานขนาดใหญ่ในถ้ำหมื่นอสูรล้วนถูกบันทึกไว้ที่นี่

หลี่ชุนเตาพาหลี่ซานหลางเดินไปยังชั้นสูงสุดของห้องโบราณ

“ซานหลาง ระวังคำพูดหลังจากนี้ด้วย อย่าทำให้ผู้อาวุโสขุ่นเคือง” หลี่ชุนเตากระซิบ

หลี่ซานหลางถามด้วยความสงสัยว่า “ในเมื่อเขาแข็งแกร่ง ทำไมถึงไม่ไปสำรวจสุสานกับจ้าวสำนักล่ะ เมื่อครู่เขาไม่ได้ลงมือเลยหรือ”

หลี่ชุนเตาลดเสียงลงแล้วตอบว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ได้รับบาดเจ็บทางร่างกายจนต้องถอยกลับมา แต่จ้าวสำนักก็ไม่เคยดูถูกเขา ต่อให้จะได้รับบาดเจ็บขนาดนั้น แต่พลังของเขา…”

“เขารับผิดชอบในการยืนยันนักรบพลังจิตทั้งหมดผู้เลื่อนขั้นถึงระดับ ‘การสาดส่อง’ เขามีสิทธิ์ในการถ่ายโอนกิจกรรมส่วนใหญ่ของสำนัก”

หลังจากพูดจบ เขามองหลี่ซานหลาง

หลี่ซานหลางพยักหน้า เป็นสัญญาณว่าเข้าใจความสำคัญของการประชุมนี้

…คาดไม่ถึง ซานไห่ชีเสียยังคงเหลือคนอย่างผู้อาวุโสใหญ่ที่ “ไม่สามารถลงมือได้” เอาไว้ในสำนัก

สัตว์ประหลาดเหล่านี้ฉลาดเช่นกัน

เขาลอบพึมพำอยู่ในใจ

ในที่สุดทั้งสองก็มาถึงชั้นบนสุด

ก๊อกๆๆ !

หลี่ชุนเตาเคาะประตูแล้วกล่าวด้วยความเคารพว่า “ผู้อาวุโส ข้าพาเขามาแล้ว”

หลังจากรอสักพัก

“เข้ามา”

เสียงชายชราดังขึ้น

หลี่ชุนเตาขยิบตาให้หลี่ซานหลาง เป็นสัญญาณว่าเขาต้องไม่ทำให้ผู้อาวุโสขุ่นเคือง

หลี่ซานหลางพยักหน้าอีกครั้ง

จากนั้นหลี่ชุนเตายื่นมือไปเปิดประตู

ส่วนใหญ่ของห้องไม่มีกำแพง มีเพียงชั้นคริสตัลบางโปร่งแสง เพราะนี่คือสิ่งปลูกสร้างสูงที่สุด เมืองและถิ่นทุรกันดารจึงสามารถมองเห็นผ่านคริสตัลบางได้

…หรือก็คือ ต่อให้ผู้อาวุโสใหญ่ถอยกลับมาก่อน แต่ฉากการต่อสู้ของเขากับสัตว์ประหลาดวันสิ้นโลกก็ยังมองเห็นจากห้องนี้ได้อย่างชัดเจน

ชายชราร่างผอมยืนอยู่บนพรมหรูหราขณะมองหลี่ซานหลาง

สายตาของเขาดูมีพิรุธเล็กน้อย

“ข้าเห็นการต่อสู้เมื่อครู่แล้ว เป็นการต่อสู้ที่ดีเลยล่ะ ควรค่ากับพลังจิตระดับการสาดส่อง” ชายชราชื่นชม

“คารวะผู้อาวุโส”

หลี่ซานหลางและหลี่ชุนเตาคารวะพร้อมกัน

จากนั้น

ทั้งสองมองหน้ากัน

ผู้อาวุโสยิ้มก่อนถามว่า “เจ้าหนู เจ้าจำชีวิตที่ผ่านมาได้หรือเปล่า เจ้าเกิดมาพร้อมกับปัญญาโดยกำเนิดพิเศษหรือไม่”

ด้วยสีหน้าสงสัยและใสซื่อเล็กน้อย หลี่ซานหลางตอบอย่างระแวดระวังว่า “ข้าไม่รู้ว่าชีวิตก่อนหน้านี้เป็นยังไง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปัญญาโดยกำเนิดหมายถึงอะไร”

…เพราะก่อนหน้านี้เขาพูดบางอย่างที่คล้ายกันนี้กับจ้าวเฉียงไปแล้ว หากเปลี่ยนใจตอนนี้ อีกฝ่ายจะยิ่งสงสัยจนไม่อาจหลีกเลี่ยงได้แน่ๆ

เมื่อประโยคนี้ถูกกล่าวออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ยิ่งสุดจะคาดเดา

“หลี่ชุนเตา เจ้ากลับไปหาผู้เชี่ยวชาญกระดูกเพื่อให้รักษาบาดแผลก่อน ส่วนคนเก่งคนใหม่นี้ ข้าจะคุยกับเขาตามลำพังเพื่อสอนวิธีพัฒนาปัญญาให้” เขากล่าวอย่างอ่อนโยน

“ขอรับ” หลี่ชุนเตาตอบรับ

เขาออกไปก่อนปิดประตู

ผู้อาวุโสโบกมือ คริสตัลพลันปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า

ร่างของหลี่ชุนเตาปรากฏขึ้นบนคริสตัล

อีกฝ่ายลังเลอยู่ที่ประตูสักพักก่อนเดินลงบันไดช้าๆ แล้วออกจากหอคอยสีดำไป

“เผ่าพันธุ์มนุษย์ช่างยิ่งใหญ่ แต่มันก็แค่นั้น”

หลังจากผู้อาวุโสกล่าว เขาเก็บคริสตัลก่อนมองหลี่ซานหลางด้วยสีหน้าหมองหม่น

“หลี่ซานหลาง เจ้าบอกว่าปัญญาโดยกำเนิดไม่ตื่นขึ้นมางั้นหรือ”

เสียงของเขาคมปลาบ

หลังจากนั้น สีหน้าใสซื่อของหลี่ซานหลางก็หายไปจนสิ้น

กลิ่นอายของเขาเปลี่ยนไป

หลี่ซานหลางกระทืบพื้นก่อนกล่าวอย่างเหยียดหยันว่า “เจ้าสัตว์เลื้อยคลาน มีสิทธิ์อะไรถึงมาครองตำแหน่งนี้”

ผู้อาวุโสใหญ่ตกตะลึงสักพัก

นี่มันสถานการณ์อะไร

เขากล่าวอย่างไม่มั่นใจว่า “เจ้ากับข้าอยู่ในสถานะเดียวกัน ข้าโชคดีที่วันนี้…”

ประโยคนี้ถูกกล่าวออกมาเพียงครึ่งทาง แต่หมัดของหลี่ซานหลางที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกลับแหวกอากาศบางมาแล้ว

เพียงชั่วพริบตา ผู้อาวุโสใหญ่ไม่มีเวลาแม้แต่จะใช้วิชาขัดขืน เขารู้สึกเพียงแค่ว่าทุกความคิดหายไป จิตใจว่างเปล่า

เมื่อกลับมามีสติ เขาพบชายหนุ่มกำลังลอยอยู่ในอากาศ ตัวของเขาถูกบีบคอและชูขึ้นราวกับสุนัขที่ตายแล้ว

ชายหนุ่มมองเขาด้วยสายตาเย็นชาราวกับเทพกำลังมองคนธรรมดาที่อาศัยบนปฐพีจากหมู่เมฆ

“ข้าสูงศักดิ์เกินกว่าที่เจ้าจะจินตนาการ เจ้ากล้าดียังไงมารับความเคารพจากข้า”

ขณะเด็กหนุ่มกล่าว เขายกกำปั้นขึ้นช้าๆ

เสียงของเขาราวกับการขับขาน ไม่ต่างจากคำพิพากษาของเทพ

“ไปตายซะ กลายเป็นเถ้าธุลีตามสายลม จากนั้นกลับคืนสู่ความโกลาหล นี่คือจุดหมายสุดท้ายของเจ้า…”

ปู้โจว · ไม่ให้อภัย!

มีสีเหลืองอ่อนอยู่บนหมัดของเขา

ทันทีที่หมัดนี้ถูกซัดออกไป แสงเจิดจ้านับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นรอบร่างของผู้อาวุโสใหญ่ก่อนหมองหม่นอย่างรวดเร็ว

หัวใจของผู้อาวุโสใหญ่เริ่มสั่นสะท้าน เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าตัวเองมาถึงจุดแห่งความเป็นความตาย

ก่อนหน้านี้คือบุกทะลวง เขาเคยเห็นจากไกลๆ มาแล้วครั้งหนึ่ง

บุกทะลวงสามารถวลายทุกการป้องกันได้ แต่ตอนนี้ ด้วยการตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ของตัวตนน่าสะพรึงนี้ เขาสามารถทำลายสัตว์ประหลาดวันสิ้นโลกจนสิ้นได้ด้วยหมัดเดียว!

พลังขนาดนั้น…

เขาไม่แม้แต่จะมีพื้นที่ให้ขัดขืน

นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เห็นพลังขนาดนี้

ตัวตนระดับไหนถึงสามารถเชี่ยวชาญพลังนี้ได้

อีกฝ่ายพูดจาอวดดีเช่นนี้เท่ากับพิสูจน์ว่ารับรู้ความจริงทุกสิ่ง

นี่เขา…

ผู้อาวุโสตื่นขึ้นก่อนพลันตะโกนอย่างสิ้นหวังว่า “นายท่าน! ยกโทษให้ข้าด้วย นายท่าน! ได้โปรด!”

เด็กหนุ่มมองเขาอย่างไม่ใส่ใจแล้วพลันยิ้มออกมา

ความโหดเหี้ยมที่ต่างออกไปปรากฏบนรอยยิ้มของเขา

“สวะอย่างเจ้า ต่อให้หาร่างแล้วหลบหนีจากวันสิ้นโลกมาได้ก็เป็นแค่ชีวิตที่แสนเฉื่อยชา ไม่ได้มีบทบาทในหกภพของยุคใหม่” ชายหนุ่มกล่าวอย่างแผ่วเบา

หมัดของเขาชูขึ้นสูง น้ำเสียงค่อยๆ ระเบิดจิตสังหารออกมา

“สำหรับค่า เจ้าไม่มีค่าอะไรเลย…”

หมัดกำลังเคลื่อนลงมา…

ผู้อาวุโสรีบกล่าวว่า “นายท่าน! นายท่าน! ท่านเพิ่งมาที่โลกใบนี้ หลายสิ่งยังไม่ชัดเจน ท่านต้องให้ข้าชี้แจงทุกสิ่งก่อนสิ!”

“โห ข้าต้องรู้อะไรหรือ” กู่ฉิงซานถาม

“วิธีในการแทนที่… วิธีแทนที่วิญญาณเพื่อให้พวกเราหนีจากวันสิ้นโลกได้! ท่านอาจจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนกระจายมันเข้าไปในสุสาน”

“อีกอย่าง พวกเราพบซากศพวิญญาณชั่วร้ายจากยุคที่แล้วอยู่นอกสุสาน! มันคือตัวตนเดียวที่หลบหนีจากโชคชะตาที่พังทลายของการกลับชาติมาเกิดได้!”

“แล้วก็ยังมีอีก ท่านน่าจะสังเกตเห็นแล้วว่าพละกำลังของตัวเองลดลงไปมาก ท่านไม่สามารถใช้วิชาหมัดได้อย่างสมบูรณ์”

กู่ฉิงซานยักคิ้ว เสียงของเขาดังขึ้น “หืม ยังไงล่ะ”

เขาเปลี่ยนรูปแบบหมัด

ใช่แล้ว “หมื่นเงา” และ “ภัยพิบัติว่างเปล่า” ไม่สามารถกระตุ้นพลังของหวนคืนชาติภพหกวิถีได้อย่างสมบูรณ์

ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่สามารถปลดปล่อยหมัดสองรูปแบบนี้ได้ แต่พลังของมันย่อมลดลงไปมาก

มันช่างแปลกจริงๆ

ทำไมสองหมัดแรกถึงใช้ได้ แต่สองหมัดหลังถึงไม่สามารถตอบสนองและยึดติดกับพลังของจุดกำเนิดทั้งหกได้

ตอนนี้กู่ฉิงซานสับสนจริงๆ

ผู้อาวุโสใหญ่ดูสีหน้าของเขาก่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โอกาสรอดมาแล้ว!

ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวอย่างน้ำไหลไฟดับว่า “นายท่าน หวนคืนชาติภพหกวิถีถูกทำลายจนสิ้นแล้ว พละกำลังดั้งเดิมจึงอ่อนแอมาก ท่านจึงได้รับผลด้วยเช่นกัน มันก็เลยลงเอยแบบนี พวกเราทุกคนก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน”

กู่ฉิงซานคลายหมัดแล้วกล่าวอย่างเหม่อลอยว่า “ว่าต่อ”

ผู้อาวุโสยิ้มประจบแล้วกล่าวว่า “นายท่าน การลงมือทำคนเดียวนั้นนับว่ายาก… ถึงแม้ท่านจะไม่มีปัญหา แต่ท่านก็ต้องการคนช่วยตรวจสอบข่าวคราว ช่วยดูแลงานบ้านและถึงขั้นรวบรวมชิ้นส่วนของหวนคืนชาติพิภพหกวิถี”

กู่ฉิงซานมองเขา มือค่อยๆ คลายออกจากคอ จากนั้นแตะหน้าชายชราอย่างแผ่วเบาแล้วยิ้มเยาะออกมา “เจ้าอยากเป็นผู้ติดตามของข้าเหมือนกันงั้นหรือ”

ผู้อาวุโสกล่าวว่า “นายท่าน เรื่องนี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานให้ทราบ”

“ว่ามา”

“ที่บริเวณรอบนอกสุสาน ซากศพของวิญญาณชั่วร้ายเกิดการเปลี่ยนแปลง เห็นได้ชัดว่ามันอาจจะตื่นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ ไม่มีใครรู้ว่ามันจะทำอะไร รบกวนไปดูกับข้าที”

“…อืม เรื่องนี้มีความหมายเหมือนกัน” กู่ฉิงซานกล่าวขณะครุ่นคิด

เขาเหลือบมองผู้อาวุโสใหญ่

ผู้อาวุโสใหญ่อาสาทันที “นายท่าน ข้าจะพาท่านไปเอง!”

…………………………………….