1251 ข้าเชื่อในตัวเจ้านะ

ตอนที่ 1251 ข้าเชื่อในตัวเจ้านะ

เมื่อกู่ฉิงซานกล่าวถึงตรงนี้ เขาพลันนึกบางอย่างขึ้นมาได้

“ตอนข้าอยู่ในถ้ำร้างทิศตะวันออก ในห้องของสำนักเฟยอวี่ มีภูตผีเร่ร่อนปรากฏตัวขึ้นในการรับรู้วิญญาณของข้า”

“ในตอนนั้น ข้าคิดว่ามันคือนักฆ่าของสำนักเฟยอวี่ มันทรงพลังจนน่าจะสามารถฆ่าข้าได้ทันที”

“ถ้าเกิดว่าสิ่งที่ข้าอนุมานเป็นความจริงขึ้นมา…”

“จ้าวบ้านของสำนักเฟยอวี่น่าจะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว”

หลังจากกล่าวเช่นนี้ กู่ฉิงซานเองก็รู้สึกตกตะลึงขึ้นมา

สืบทอด

มรดกหกวิถี

ในช่วงที่เกิดวันสิ้นโลก นี่คือสิ่งที่น่าหลงใหลยิ่งนัก

นักรบพลังจิต ผู้สร้างอาวุธ ผู้เชี่ยวชาญกระดูก

พวกเขาล้วนพึ่งมรดกเพื่อขัดขืนวันสิ้นโลก!

เขาไม่รู้จริงๆ ว่ามีกี่คนที่ถูกแทนที่ในถ้ำหมื่นอสูร

หน้าต่างระบบเทพสงครามเงียบไปนาน

หลังจากผ่านไปสักพักใหญ่

หน้าต่างระบบเทพสงครามส่งเสียงขึ้นมา “มรดกคล้ายกับการเสริมพลัง ตามกฎการคงอยู่แล้ว ข้าจะไม่ปฏิเสธมันในตอนแรก”

“จากการอนุมานของท่าน หน้าต่างระบบนี้จะทำการปรับเปลี่ยนกฎที่เกี่ยวข้องเสียใหม่”

“ในอนาคต มรดกที่อยากโหลดเข้าสู่ร่างกายท่านจะต้องได้รับการยินยอมจากท่านก่อน ไม่อย่างนั้นมันจะไม่มีสิทธิ์เข้ามา”

กู่ฉิงซานพยักหน้า

วินาทีต่อมา แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กปรากฏขึ้นบนหน้าต่างระบบเทพสงคราม

“ท่านประสบความสำเร็จในการตอบสนองจนกลายเป็นนักรบพลังจิต”

“หากท่านจ่ายพลังวิญญาณหนึ่งหมื่นแต้ม หน้าต่างระบบนี้จะลบล้างมรดกนี้ออกจากตัวท่าน”

“ข้าขอเรียนถามว่าท่านจะยอมมอบพลังวิญญาณเพื่อลบล้างสิ่งนี้ให้สิ้นหรือไม่”

กู่ฉิงซานกำลังจะตอบตกลง แต่เมื่อเขาเปิดปากก็หยุดนิ่งไป ไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อย

เดี๋ยวก่อนนะ

ดวงตาเขาเหม่อลอยขณะก้าวเดินไปในโลกแห่งความมืดที่ถูกทำลายอย่างเงียบงัน

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กยังปรากฏในความว่างเปล่าตรงหน้ากู่ฉิงซาน แต่เขาไม่ได้ถ่ายทอดคำสั่ง

“การลบล้างมรดกไม่ใช่หน้าที่ที่ยากนัก ทำไมท่านถึงไม่ตอบตกลง” หน้าต่างระบบเทพสงครามถาม

กู่ฉิงซานตอบว่า “ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดาของข้า ยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดมาพิสูจน์”

“แต่ควรจะปลอดภัยไว้ก่อน” หน้าต่างระบบเทพสงครามกล่าว

“ลองคิดดีๆ ”

กู่ฉิงซนจมสู่ห้วงความคิดอีกครั้ง

เขาพิงกับเสาโลหะยาวที่ตั้งตระหง่านอยู่ในซากปรักหักพัง สายตามองทิวทัศน์ไร้พรมแดนที่ถูกทำลาย สีหน้าของเขาคล้ายกับซับซ้อนเล็กน้อย

“ท่านยังลังเลอะไรอีก ท่านรู้ก็ว่าหากการคาดเดานั้นถูกต้อง เช่นนั้นทุกเวลาที่ผ่านไป ท่านก็จะเข้าใกล้อันตรายขึ้นเรื่อยๆ ” หน้าต่างระบบเทพสงครามกล่าว

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “แค่การคาดเดาจะเก็บมาคิดจริงจังไม่ได้ ข้าต้องได้เห็นความจริงด้วยตาตัวเองก่อน”

“อีกอย่าง ถ้าคนหัวงูปั่นป่วนความคิดข้าจริง ข้าก็ต้องแสดงอะไรบางอย่างออกมานานแล้ว… ไม่อย่างนั้นมันก็เหมือนกับคิดว่าตัวเองถูกกลั่นแกล้งน่ะสิ”

หน้าต่างระบบเทพสงครามกล่าวว่า “หน้าต่างระบบนี้สามารถช่วยท่านลบล้างมรดกได้”

“ไม่พอ” กู่ฉิงซานพูดออกมาสองคำ

เขาสะบัดมืออย่างแผ่วเบา

ดาบยาวสองเล่มปรากฏขึ้นจากด้านหลัง

“ข้าจำได้ว่าเจ้าเพิ่งอธิบายเรื่องที่มรดกเป็นวิชาพิเศษที่คล้ายกับการเสริมพลัง”

“ใช่” หน้าต่างระบบเทพสงครามยืนยัน

กู่ฉิงซานครุ่นคิดก่อนกล่าวช้าๆ ว่า “ถ้าข้าใช้ “เทพท่องราตรี” ข้าจะกลายเป็นร่างจำแลงก่อนถูกส่งออกไปโดยตรง ต่อให้ทิ้งฉานนู่ไว้ที่นี่ นางก็อาจจะไม่สามารถเอาชนะมันได้”

เมื่อนึกถึงตัวตนหัวงู กู่ฉิงซานรู้สึกใจเต้นแรงอย่างที่อธิบายไม่ถูก

แค่ถูกมันมองก็ไม่สามารถขยับได้แล้ว

จะสู้กับสิ่งที่มีพละกำลังน่าสะพรึงขนาดนั้นได้อย่างไร

กู่ฉิงซนเอียงศีรษะขณะครุ่นคิดสักพัก จากนั้นพึมพำว่า

“ถ้างั้น… จะให้โอกาสมันไม่ได้…”

เขาถือดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพในมือข้างหนึ่งและดาบพิภพในมืออีกข้างก่อนแทงหน้าอกตัวเองทันที

“นายท่าน!”

“กู่ฉิงซาน!”

จิตดาบของดาบสองเล่มกรีดร้อง

โลหิตไหลออกมา

กู่ฉิงซานขมวดคิ้วขณะฝืนทนรับความเจ็บปวดแล้วกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วง ผู้ฝึกยุทธ์เช่นข้า ขอแค่ไม่ใช้พละกำลังมากเกินไปก็ไม่ทำให้ถึงตายได้เร็วนักหรอก”

“ท่านทำบ้าอะไรน่ะ” ดาบพิภพถามด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก

ดาบเสียงคลื่นปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าขณะบินรอบกู่ฉิงซานด้วยความวิตกพร้อมกับส่งเสียงหึ่งอย่างแตกตื่น

“ข้าเดาว่าเมื่อใช้ร่างจำแลงของ “เทพท่องราตรี” อีกสิ่งจะออกมาเพื่อเข้าสู่ร่างกายของข้า”

“หลังจากข้าหลับไป ทันทีที่กลายเป็นร่างจำแลงแล้วออกไป อย่าขยับ อยู่ตรงหน้าอกข้าไว้นี่แหละ”

“ฉานนู่ เจ้าทำลายทุกวิชา; ดาบพิภพ ข้ายอมให้เจ้าใช้พลังวิญญาณทั้งหมด; เจ้าต้อทะลวงหน้าอกของข้าให้มิด อย่าให้มันมีโอกาสตอบโต้”

กู่ฉิงซานฝืนแบกรับความเจ็บปวดไว้ขณะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า

“ถ้ามีอะไรพยายามควบคุมร่างกายของข้า ฆ่ามันเลย”

ดาบสามเล่มฟังเงียบๆ จากนั้นจึงเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

กู่ฉิงซานพลันยิ้มแล้วกล่าวว่า “จับตาดูเป้าหมายให้ดี โดยเฉพาะดาบพิภพ อย่าเพิ่งใช้ ‘การตัดสินใจของพิภพ’ กับข้า เจ้าต้องรอจังหวะ ทันทีที่มันลอบเข้าสู่ร่างกายของข้า เจ้าต้องสามารถตรวจจับมันได้แน่ๆ ”

“ถ้าเป็นแบบนี้ ความเสี่ยงก็จะยิ่งมากขึ้นน่ะสิ” ดาบพิภพกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“แค่ฆ่ามันก็พอ” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเรียบง่าย

โลหิตไหลริน เสียงสะอื้นของฉานนู่ดังมาจากดาบยาว “นายท่าน ข้าเกรงว่าจะบังเอิญทำให้ท่านเจ็บ”

“ไม่เป็นไร หลังจากข้าหลับแล้ว ร่างกายของข้าจะไม่ใช้วิชาใดๆ เจ้าแค่แทงคนที่จู่ๆ ลอบเข้ามาในร่างกายข้าด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มีเท่านั้น ข้าจำได้ว่าเจ้าฟันทุกสิ่งได้ มันขัดขืนเจ้าไม่ได้หรอก”

เขายิ้มให้กำลังใจแล้วกล่าวว่า “เจ้าคือดาบของข้า ข้าเชื่อในตัวเจ้านะ”

ดาบสองเล่มฟัง เมื่อรู้ว่าจิตของเขาไม่อยู่แล้ว พวกมันก็ไม่ส่งเสียงอีกขณะเตรียมการเงียบๆ

กู่ฉิงซานหลับตาลงก่อนเริ่มคิดหาทางกระตุ้น “เทพท่องราตรี”

ถึงแม้จะมีความเจ็บปวดคมปลาบอยู่ตรงหน้าอก แต่ตัวตนของผู้ฝึกยุทธ์สามารถเข้าสู่สภาพดังกล่าวได้แม้ว่าสภาพร่างกายจะย่ำแย่ก็ตาม ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังควบคุมร่างกายให้เข้าสู่สภาพนอนหลับได้อีกด้วย

กู่ฉิงซานสามารถใช้ “เทพท่องราตรี” ได้อย่างชำนาญแล้ว เมื่อเขารู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น เขาจะใช้งานวิชาร่างจำแลงนี้ทันที

ฟู่

ดาบเสียงคลื่นกับจิตสำนึกของเขาก้าวข้ามอุปสรรคนับไม่ถ้วนขณะมุ่งตรงสู่ท้องนภาไกลลิบอีกครั้ง

เขาประคองสติจนไม่ตกลงไปในพื้นอีกต่อไป แต่ทะยานขึ้นไปในอากาศขณะบินตรงสู่ส่วนลึกของท้องนภา

ขณะผ่านท้องนภาราตรีอันมืดมิด เขายังพุ่งตรงขึ้นไป ขึ้นไป

ความมืดหายไป ท้องนภาเป็นสีคราม

เคลื่อนผ่านมหาสมุทร บินตรงสู่ท้องนภา ผ่านยอดเขาที่ห้อยกลับด้านอยู่บนท้องนภา เขาพบทางเข้าถ้ำก่อนลอบเข้าไปอย่างเงียบๆ

ดูท่ายอดเขาเหล่านี้น่าจะมาจากพื้นผิวโลกที่เป็นส่วนใต้ดินของสุสาน

ดาบสองเล่มกำลังรอให้สัตว์ประหลาดเข้ามาติดกับ

อาศัยจากจังหวะนี้ กู่ฉิงซานใช้เทพท่องราตรีเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อลอบเข้าสุสานไปตามหาร่างของวิญญาณชั่วร้าย

ยิ่งเข้าไปมากเท่าไหร่ ยิ่งมีคนอยู่มากเท่านั้น

ผู้คนมากมาย

ตอนนี้กู่ฉิงซานรู้แล้วว่าผู้เชี่ยวชาญกระดูกคืออะไร นักพรบพลังจิตคืออะไร ผู้สร้างอาวุธคืออะไร

เขาบินไปทางหนึ่งท่ามกลางผู้คนที่ไหลหลั่งเข้ามา

ผ่านไปสักพัก

เขาเห็นหินสีแดงก้อนหนึ่ง เมื่อเข้าไปข้างใน เขามองเห็นขอบทะเลเพลิงหลอมละลายสุดขอบสายตา

ทุกคนถูกห้อมล้อมโดยทะเลเพลิงหลอมละลาย

มีบางสิ่งอยู่ข้างใน มันลอยขึ้นและจมลง

นั่นคือซากศพของวิญญาณชั่วร้ายหรือ

ขณะกู่ฉิงซานกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้น หัวใจของเขาเต้นแรง

เขาเพียงรู้สึกถึงแรงดึงมหาศาลมาจากด้านหลังก่อนดึงเขากลับไปทันที

สายลมพัดหวีดหวิวในหู

ความเร็วของเขาสูงมากจนผ่านถ้ำ ขุนเขา ท้องนภาและทะเลแทบจะในพริบตาก่อนกลับสู่โลกแห่งความมืดที่ถูกทำลาย

เขาลืมตาขึ้น

พรวด!

เขากระอักโลหิตออกมา

“นายท่าน โชคดีจริงๆ ที่ไม่ถึงแก่ชีวิต”

นี่คือเสียงของฉานนู่

“รีบจัดการกับบาดแผล!” เสียงของดาบพิภพดังขึ้น

กู่ฉิงซานยืนขึ้น

เขายังหลอมรวมกับร่างจำแลงไม่สมบูรณ์

เขาก้มมองลงไปจนเห็นว่าดาบสองเล่มยังติดอยู่ที่หน้าอก ความเจ็บปวดสุดแสนจะบรรยาย

ร่างกายอ่อนล้ายิ่ง

แต่โลกทมิฬนี้พลันมีบางอย่างเพิ่มเข้ามา

กู่ฉิงซานเงยหน้ามอง

เบื้องหน้าของเขา กระดูกสีขาวยาวหลายร้อยเมตรกองอยู่บนพื้น ไม่มีชีวิตอีกต่อไป

มันคือศีรษะของร่างงู

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

“การอนุมานของท่านถูกต้อง”

“พลังวิญญาณทั้งหมดของท่านถูกใช้ในการตัดสินใจของพิภพ นอกจากนี้ พลังวิญญาณหนึ่งร้อยล้านแต้มที่ซ่อนเอาไว้ในหน้าต่างระบบนี้ก็ถูกใช้ไปด้วย”

“ด้วยการทิ้งดาบไว้ ทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถขัดขืนการโจมตีนี้ได้”

“ท่านเสร็จสิ้นการฆ่าที่เป็นไปไม่ได้ การฆ่านี้เทียบเท่ากับการฆ่ามังกรยักษ์ด้วยตัวไรฝุ่น”

“ท่านฆ่าสัตว์ประหลาดจากพลังจิต: หัวหน้านักบุญแห่งหกวิถีสงคราม (ไม่ทราบชื่อและตัวตนพิเศษ)”

“การที่สามารถฆ่าสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ ทำให้ท่านก้าวข้ามคำจำกัดความและข้อจำกัดของจุดแข็งกับจุดอ่อนทั้งหมดในโลก”

“พลังวิญญาณที่ได้รับในครั้งนี้น่าทึ่งเช่นกัน หน้าต่างระบบยังทำการคำนวณอยู่”

“โปรดรอสักครู่…”

………………………………