1002 เมืองเรเควี่ยม
ตอนที่ 1002 เมืองเรเควี่ยม
เก้าพันกิโลเมตร
เขาขยับไปเก้าพันกิโลเมตรได้ด้วยการเคลื่อนย้ายเพียงครั้งเดียว
เป็นความจริงที่ระยะทางแค่นั้นไม่ได้มากมายเมื่ออยู่ในวังวนความว่างเปล่าอันไร้พรมแดน
แต่กู่ฉิงซานไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับวิญญาณตั้งต้นเหมือนตอนอยู่ในโลกเซินหวู่อีกต่อไป
เขาในตอนนี้อยู่ระดับสี่เสาศักดิ์สิทธิ์
ในสมัยโบราณ นี่คือตัวตนที่เทียบเท่ากับเผ่าพันธุ์เทพ
ค่าของการใช้การเคลื่อนย้ายนี้ไม่หนักหนาสำหรับเขา
ในวังวนความว่างเปล่า ยานอกวาศยังคงบินต่อไป
ในมหาสมุทรสีครามไร้ที่สิ้นสุด เขาทะยานไปข้างหน้าพร้อมกับยานอวกาศ
บนแถบดาราราวกับเส้นไหมลูกฟูกสีม่วงงามงด เขากับยานอวกาศหายไปพร้อมกันก่อนปรากฏตัวบนท้องนภาที่เต็มไปด้วยดวงดาว
ความว่างเปล่าไม่อาจหยั่งรู้ ไม่สามารถใช้สามัญสำนึกในการวัดได้
อาจจะมีเจ็ดถึงแปดภพซ่อนอยู่ในเศษซากที่ยังอยู่ในความว่างเปล่า
บางตัวตนที่ใหญ่เท่ากับเนบิวลา เป็นไปได้ว่าจะไม่มีลมหายใจแห่งชีวิตแม้แต่นิดเดียว
หนึ่งใบไม้คือหนึ่งโลก หนึ่งจักรวาลก็คือหนึ่งโลกเช่นกัน
แนวคิดเรื่องเล็กใหญ่ไม่อาจเทียบได้ในความว่างเปล่า
ระลอกคลื่นปลดปล่อยออกมาจากหลายโลกที่มีปฏิสัมพันธ์ต่อกันในความว่างเปล่า ทั้งการบิดเบี้ยว การหลอมรวม การระเบิด การสลายและการโหมกระหน่ำในสายลม
นี่คือสายลมแห่งความว่างเปล่า
กู่ฉิงซานปล่อยจิตเทพออกไปเพื่อค้นหาสิ่งต่อไปที่สามารถสลับตำแหน่งในความว่างเปล่าได้
ในความว่างเปล่า มีหลายสิ่งหลายอย่างมหาศาล
เรื่องนี้จึงไม่ยากแต่อย่างใด
สิ่งเดียวที่กู่ฉิงซานต้องทำคือเลือกสิ่งที่มีระยะห่างไกลที่สุดและต้องทำให้แน่ใจว่าสิ่งนั้นไม่ใช่โลก
ด้วยพลังของเขา ไม่มีทางที่จะสลับตำแหน่งกับโลกได้
เขาพบกล่องชำรุดขาดรุ่งริ่ง หลังจากส่งจิตเทพไปพัวพันจนยืนยันได้ว่าไม่ใช่โลก เขาจึงเริ่มเคลื่อนย้าย!
เขายังคงก้าวต่อไป
เคลื่อนย้าย!
เคลื่อนย้าย!
เคลื่อนย้าย!
ยานอวกาศยังคงก้าวไปในความว่างเปล่าด้วยลักษณะวูบไหว
ภายในห้องพัก
จางหยิงห่าวมองหน้าจอสักพัก จากนั้นหันไปหยิบถุงนอนออกมาก่อนวางลงกับพื้น
เขาหยิบผ้าห่มออกมาหนึ่งผืน ถอดรองเท้าออก ปลดกระดุมแจ็คเก็ตก่อนเข้าไปในผ้าห่มพร้อมกับมีแมวสีดำอยู่ในอ้อมแขน
“ง่วงจังเลย เสร็จเมื่อไหร่เรียกข้าล่ะ”
จางหยิงห่าวหาว
“นี่ อย่าทำแบบนั้น” เย่เฟยหลีขัด
จางหยิงห่าวกล่าวว่า “ด้วยความสามารถนี้ วิญญาณกรีดร้องจะไม่สามารถไล่ตามได้ราวหนึ่งปี”
“เหมียว!” แมวสีดำตอบรับอย่างเห็นด้วย
หนึ่งคนกับหนึ่งแมวซุกศีรษะใต้ผ้าห่มเพื่อเริ่มนอนหลับ
เย่เฟยหลีขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “แต่เจ้าก็ผ่อนคลายเกินไปนะ ใครจะรู้ล่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นตรงหน้า เจ้าควรระวังตัวให้มากกว่านี้นะ”
ขณะพูดเย่เฟยหลีหยิบเกมคอนโซลขึ้นมา เปิดเครื่องอย่างชำนาญก่อนเข้าสู่ด่านต่อสู้
ลอร่าถอนหายใจ “ท่านเอิร์ลของข้า คำพูดของเจ้าออกจะไม่สอดคล้องกับการกระทำเท่าไหร่นะ”
นางหันมาจ้องหน้าจอ สังเกตทุกการเคลื่อนไหวของกู่ฉิงซาน บางครั้งหยิบกล้องส่องทางไกลมาส่องวิญญาณกรีดร้องที่อยู่ไกลลิบ
“ดี ดูท่าจะห่างขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว” ลอร่ากระซิบ
ทันใดนั้น ประตูเปิดออกก่อนกู่ฉิงซานเดินเข้ามา
ลอร่าตกตะลึงก่อนรีบถามว่า “ทำไมเจ้าถึงกลับมาล่ะ”
กู่ฉิงซานทำหน้าแบบ “อืม” ก่อนตอบว่า “ข้านึกขึ้นได้ว่ามีบางสิ่งที่ต้องทำน่ะ”
ลอร่ามองหน้าจอจนเห็นว่ามันถูกแทนที่โดยฉานนู่แล้ว
ฉานนู่ทำเหมือนกับกู่ฉิงซานก่อนหน้านี้ ใช้ “เคลื่อนย้าย” เพื่อย้ายยานอวกาศไปข้างหน้า
“ดาบของเจ้าสินะ เฮ้อ มันน่าอิจฉาจริงๆ” ลอร่ากล่าวอย่างอิจฉา
“ข้าก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” กู่ฉิงซานยิ้ม
“แล้วบางสิ่งที่ต้องทำมันคืออะไรหรือ”
“ข้าแค่คิดเรื่องเตรียมการล่วงหน้าน่ะ เดาว่าแผนที่โลกเก้าร้อยล้านชั้นที่อยู่ในมือเจ้าน่าจะเกือบสมบูรณ์แล้ว”
“เกือบแล้วนั่นแหละ ไม่มีแผนที่ใดจะสมบูรณ์เกินหน้าไปกว่าของข้า”
ขณะลอร่ากล่าว นางหยิบก้อนโลหะเงินออกมา
นางพยักหน้าให้ก้อนโลหะ
ทันใดนั้น ภาพฉายแผนที่ปรากฏขึ้นในอากาศ
ลอร่าชี้ไปยังจุดที่กำลังเคลื่อนไหวแล้วกล่าวว่า “นี่คือแผนที่ของโลกเกือบสามร้อยล้านชั้น จุดที่อยู่เหนือขึ้นไปคือยานอวกาศของพวกเรา”
“เพราะตอนนี้พวกเราอยู่กึ่งกลางของโลกธาตุเก้าหมื่นสี่พันใบ กระแสธาตุขนาดใหญ่ปกคลุมทั่วความว่างเปล่า ดังนั้นความเร็วในการเคลื่อนที่จึงช้ามาก ต้องขอบคุณความสามารถเคลื่อนย้ายของเจ้านั่นแหละ”
“หลังจากผ่านโลกพวกนี้ไป ยังต้องผ่านคาถาเวทมนตร์ห้าร้อยเก้าสิบเก้าจุดที่ยับยั้งโลกเอาไว้ โลกล้วนถูกทำลายเพราะการใช้กฎเกณฑ์ต้องห้ามตามอำเภอใจ ความหน่วงของมิติในชิ้นส่วนความว่างเปล่านั่นรุนแรงมาก แต่ยานอวกาศของข้าเคลือบสารป้องกันพิเศษเอาไว้แล้ว หากรวมกับความสามารถของเจ้า ไม่น่าจะมีปัญหาในการเคลื่อนผ่านไปให้ไว”
กู่ฉิงซานมองแผนที่ขณะตั้งใจฟัง
“รอเดี๋ยวก่อน”
เขาเดินเข้ามา นั่งยองๆ ลงตรงหน้าถุงนอนของจางหยิงห่าวแล้วส่งเสียงเรียก “ตื่นได้แล้ว หยิงห่าว”
“อะไร” จางหยิงห่าวถาม
“เหมียว” แมวสีดำยื่นศีรษะออกมาเช่นกัน
“มีเรื่องสำคัญน่ะ”
กู่ฉิงซานตอบอย่างเคร่งขรึม
“ของข้าหรือของแมวสีดำล่ะ” จางหยิงห่าวถาม
“ของแมวสีดำ แต่เจ้าต้องเป็นล่าม” กู่ฉิงซานตอบ
แมวสีดำส่งเสียงร้อง
“เหมียวๆ เหมียวๆ”
กู่ฉิงซานถามว่า “มันหมายความว่าอะไร”
“มันบอกว่าอยากกินปลาหลังเสร็จงาน”
“ไม่มีปัญหา”
ทุกคนมารวมตัวกันตรงแผนที่
“แมวสีดำ ช่วยบอกข้าทีว่าจุดหมายของพวกเราอยู่ที่ไหน” กู่ฉิงซานถามขณะมองแผนที่
ลอร่าพลันกล่าวว่า “เจ้าอยากรู้ว่าพวกเรากำลังจะไปโลกใบไหนเพื่อจะได้เตรียมการได้ก่อนสินะ”
“ใช่” กู่ฉิงซานมองแมวสีดำ
แมวสีดำมองแผนที่แล้วตะโกนว่า “เหมียวๆ!”
“มันบอกว่าขยายระยะการแสดงของแผนที่ที” จางหยิงห่าวแปล
ลอร่าคลิกบนก้อนโลหะเงิน
แผนที่มีขนาดใหญ่ขึ้น ความว่างเปล่าและโลกจำนวนมากปรากฏขึ้นมา
“เหมียวๆ!”
“มันบอกว่ายังใหญ่ไม่พอ”
ลอร่ายังคงขยาย
“เหมียวๆ!”
“มันบอกว่าให้ขยายอีกรอบ”
“ได้”
ในที่สุดแผนที่ก็เป็นไปตามที่แมวสีดำต้องการ
แมวสีดำมองแผนที่สักพัก ยื่นอุ้งเท้าออกไปแล้วแตะตรงสถานที่หนึ่ง
ทุกคนมองไปจุดนั้นพร้อมกัน
มันคือความว่างเปล่าอันมืดมิด
“ไม่ ทำไมถึงไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้นล่ะ” ลอร่าถามด้วยความสับสน
จางหยิงห่าวยิ้มแล้วตอบว่า “อาจจะมีโลกลับอยู่ก็ได้ โลกแบบนั้นมักเปิดเผยให้แต่ผู้ที่มีส่วนร่วมในอาชีพโลกใต้ดินเท่านั้น พวกเขาไม่มีทางแบ่งแผนที่ให้อยู่แล้ว”
ลอร่าเชื่อก่อนถามว่า “ข้าควรทำยังไงล่ะ”
จางหยิงห่าวตอบว่า “อย่าห่วงไปเลย ข้ามีแผนที่กับสัญลักษณ์ส่วนใหญ่ของโลกใต้ดินอยู่กับตัว”
เขาหยิบก้อนโลหะสีดำออกมาก่อนแตะอย่างแผ่วเบา
ฟรึ่บ!
จอแสงเปิดออก
แผนที่นี้แทบจะซ้อนทับกับแผนที่ของลอร่า มีเพียงความแตกต่างเล็กน้อยเท่านั้น
ทุกคนเข้ามามองใกล้ๆ พบว่าจุดที่แมวสีดำชี้บนแผนที่นี้ยังว่างเปล่าอยู่ดี
“น่าแปลก ทำไมแม้แต่บนแผนที่ของโลกใต้ดินก็ไม่มีล่ะ” ใบหน้าของจางหยิงห่าวไม่ค่อยสบายใจเล็กน้อย
กู่ฉิงซานครุ่นคิด “มีพายุอยู่ในความว่างเปล่า ถ้าไพ่ลอยอยู่ในความว่างเปล่าก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะอยู่กับที่”
“หรือก็คือ บางสิ่งอาจจะคงอยู่ในสถานที่นั้น”
“แต่ที่นั่นไม่มีอะไรเลยนะ” จางหยิงห่าวกล่าว
ทุกคนหมดหนทาง
เย่เฟยหลีถอนหายใจ “ถ้าไม่มีสัญลักษณ์บนแผนที่ เกรงว่าพวกเราจะไม่มีทางรู้สถานการณ์ล่วงหน้าได้”
ดวงตาของกู่ฉิงซานขยับเล็กน้อยก่อนสบเข้ากับจางหยิงห่าวแล้วกล่าวว่า “ไม่ ยังมีเหล่าต้าอยู่กับพวกเรา เขาทรงพลังและมากด้วยความรู้ เขาอาจจะรู้บางสิ่งก็ได้”
จางหยิงห่าวรู้อยู่แล้วก่อนกล่าวอย่างเหยียดหยันว่า “เขาหรือ เขาไม่แม้แต่จะสามารถเร่งความเร็วยานอวกาศได้ ดังนั้นอย่าไปถามเขาเรื่องแผนที่จะดีกว่า”
ตอนนั้นเอง
หนังสือของเหล่าต้าลอยขึ้นมาดัง “ฟิ่ว” ก่อนสั่นไหวตรงหน้าทุกคน
หนังสือเปิดออก ข้อความสองสามแถวปรากฏขึ้น
“มันก็แค่สถานที่ลับ ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมมันถึงทำให้พวกเจ้าลำบากกันได้”
“ตอนนี้ข้าใช้พละกำลังจนหมดแล้ว ขอแค่หยิบยืมพลังวิญญาณนิดหน่อยก็จะแสดงให้เห็นได้”
กู่ฉิงซานกล่าวทันทีว่า “ไม่มีปัญหา”
หลายคนก้าวมาข้างหน้าเพื่อพยุงเหล่าต้ามาอยู่หน้าแผนที่
เหล่าต้ายกมือขึ้น กดลงบนหนังสือแล้วเริ่มอ้าปากท่องคาถาอย่างแผ่วเบา
เมื่อท่องคาถาจบ เหล่าต้ามองกู่ฉิงซานก่อนพยักหน้าเล็กน้อย
กู่ฉิงซานวางมือทับอีกฝ่ายก่อนถ่ายพลังวิญญาณช้าๆ
เมื่อได้รับพลังวิญญาณ หนังสือในมือของเหล่าต้าลอยขึ้นก่อนพุ่งเข้าใส่แผนที่บนอากาศธาตุก่อนรวบรวมแสงและเงาทั้งหมดที่อยู่ข้างใน
ไม่นานนักหนังสือถูกเปิดออกกลางอากาศ
แถวตัวอักษรขนาดเล็กปรากฏขึ้นข้างบน
“ค้นพบสถานที่ลับที่ไม่มีใครสามารถไปถึงได้ ดินแดนแห่งคำสาบานและการปกป้องความลับ สถานที่ที่ลูกหลานของเทพโบราณเติบใหญ่ โลกพิเศษที่ถูกผนึกไว้”
“เมืองเรเควี่ยม”
“โลกนี้ถูกซ่อนเร้นและปกป้องไว้ชั่วนิรันดร์ หากไม่มีวิธีการที่ถูกต้องก็ไม่สามารถเข้าถึงได้”
ทันทีที่ข้อความบนหนังสือปรากฏขึ้น ข้อความสองสามแถวถูกแสดงขึ้นอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ะ! แย่แล้วล่ะสิ!”
“ข้าประมาทเกินไป! เผลอพูดออกไปได้ยังไง!”
“เร็ว! เอากระป๋องเครื่องดื่มพลังวิญญาณมาให้ข้าเพิ่ม เดี๋ยวนี้!”
เมื่อรู้สึกถึงความร้อนรนระหว่างข้อความ ทุกคนต่างประหลาดใจ
เหล่าต้าเป็นคนที่มั่นคงเสมอ ต่อให้จะตกอยู่ในอาการสาหัสในวินาทีต่อมา ใบหน้าของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงและความสงบ
ทำไมจู่ๆ เขาได้ดูหงุดหงิดแบบนี้ล่ะ
………………………………….