0871 ผู้ทรงพลังและผู้เล็กจ้อย
ตอนที่ 871 ผู้ทรงพลังและผู้เล็กจ้อย
ในตำหนักราชาเทพ
บทสนทนาระหว่างกู่ฉิงซานและผู้ถักทอชีวิตหุบเหวยังคงดำเนินต่อไป
“ข้าไม่เข้าใจจริงๆ ข้ามาถึงจุดนี้แล้ว ทำไมเจ้ายังระแวดระวังข้าอีก” ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวถาม
กู่ฉิงซานมองนางก่อนเผยรอยยิ้มขมขื่นออกมา “ข้าเอาชนะเจ้าไม่ได้แน่ๆ และข้าไม่ได้ตั้งใจจะสู้ด้วย เพราะงั้นเจ้านั่นแหละที่คิดมากเกินไป”
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวกล่าวถ้อยคำที่เปี่ยมด้วยจิตสังหารว่า “ไม่ ตอนที่ข้าเพิ่งปรากฏตัว เจ้าทำให้ความคิดทั้งหมดในใจว่างเปล่า ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่จนถึงตอนนี้”
“นี่คือศักดิ์ศรีสุดท้ายที่ข้าอยากสงวนเอาไว้เพื่อตัวเอง ขอบคุณ” กู่ฉิงซานกล่าว
น้ำเสียงของเขาช้าลงขณะถามอย่างแผ่วเบาว่า “หรือพอเจ้าไม่รู้ว่าข้าคิดอะไรอยู่ เจ้าจะรู้สึกว่าเอาชนะข้าไม่ได้งั้นหรือ”
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวตกตะลึง จ้องมองกู่ฉิงซานอยู่เนิ่นนานก่อนพลันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ มดที่ถ่อมตัวและเล็กจ้อยเช่นนี้กลับกล้ามาประกาศสงครามกับข้าหรือ”
กู่ฉิงซานยิ้มโดยไม่กล่าวอะไร
จิตสังหารบนตัวผู้ถักทอชีวิตหุบเหวหายไปสิ้น
ตอนกู่ฉิงซานมีชีวิต เขาไม่สามารถหนีจากฝ่ามือของนางได้ ต่อให้กู่ฉิงซานตาย เขาก็จะฟื้นคืนชีพมาอยู่ข้างนางอีกครั้ง
นี่คือพลังของสามเหรียญ!
ตราบที่เหรียญยังอยู่ในมือพวกเขาก็จะไม่มีปัญหาอะไร
ยิ่งกว่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ
พละกำลังของสองฝั่งช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหว
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวยิ้มก่อนส่ายหน้า “กู่ฉิงซาน เจ้ารู้หรือว่าว่าข้าใช้เพียงนิ้วเดียวก็ฆ่าเจ้าได้”
นิ้วผอมเรียวของนางแตะบนหน้าผากของกู่ฉิงซานอย่างแผ่วเบา
“แบบนี้ ด้วยการพยายามนิดหน่อย หน้าผากของเจ้าจะถูกฟาดจนเละ”
กู่ฉิงซานเห็นด้วย “ข้าเข้าใจพละกำลังของเจ้าเป็นอย่างดี ข้ายำเกรงในพละกำลังของเจ้า”
ดวงตาของเขาอยู่ในสภาพว่างเปล่าสักพัก
ตอนนี้ แถวตัวอักษรโลหิตขนาดเล็กค่อยๆ ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า
“ข้าเข้าใจประเภทชีวิตของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวแล้ว กำลังเปลี่ยนโครงสร้างของอาวุธเทพมารเพื่อปรับให้เหมาะกับสงครามนี้”
“โปรดทราบว่าการทำแบบนี้ต้องใช้เวลา บัญญัติราชามารจะทำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“อีกอย่าง เพราะท่านเลือกวิวัฒนาการบัญญัติอย่างเต็มกำลัง ท่านจะไม่สามารถยินดีกับวิถีสงครามทั้งหมดของคลื่นมารได้ เว้นแต่ว่าท่านจะวิวัฒนาการบัญญัติเข้าสู่ขั้นการจุติของราชามาร ถึงตอนนั้นท่านจะสามารถเปิดวิถีสงครามทรงพลังของบัญญัติได้”
“ในแง่ความเร่งด่วนของสงคราม ภารกิจการจุติของราชามารจะถูกปล่อยทันที”
“คำอธิบายภารกิจ: มาจากอนาคต เข้าสู่ช่วงเวลาที่แท้จริงของจุดจบทุกสิ่ง ขึ้นอยู่กับท่านว่าจะเป็นสักขีพยานหรือจะเปลี่ยนแปลงให้เผ่าพันธุ์มนุษย์หรือหุบเหวชนะ”
“เป้าหมายภารกิจ: เข้าสู่ช่วงเวลาที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่และตามหาดาบศักดิ์สิทธิ์”
“รางวัลภารกิจ: บัญญัติวิวัฒนาการอีกครั้ง ราชามารจะจุติ”
ตัวอักษรขนาดเล็กทั้งหมดหายไปในพริบตา
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวมองลั่วปิงหลี นิ้วของนางขยับขึ้นอย่างแผ่วเบา
ลั่วปิงหลีลอยขึ้นก่อนถูกรัดโดยเส้นไหมสีขาวที่ปรากฏออกมาจากอากาศบางทันที
“กู่ฉิงซาน ดูนางสิ นางคือวิญญาณอาวุธของอาวุธหุบเหวนิรันดร์ ตอนนี้เจ้ามีดาบพิภพแล้ว ข้ามีส่วนประกอบอาวุธทั้งหมด ขอแค่เจ้าได้ดาบศักดิ์สิทธิ์มา อาวุธก็จะเสร็จสมบูรณ์!”
“เจ้าไม่ได้พยายามจะช่วยดาบพิภพหรือ นี่คือโอกาสสุดท้ายแล้ว”
กู่ฉิงซานมองลั่วปิงหลีที่อยู่อีกด้าน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักพักใหญ่
เขารู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น
อาวุธสามารถมีวิญญาณอาวุธได้เพียงดวงเดียวเท่านั้น
ถ้าดาบพิภพและดาบศักดิ์สิทธิ์รวมเป็นหนึ่ง วิญญาณของดาบพิภพจะหายไป
แต่กู่ฉิงซานไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขาอยู่ในสภาพทำสมาธิ ไม่คิดถึงคนรอบข้างแต่อย่างใด
ไม่ต้องคิด ไม่ต้องคิด ไม่ต้องคิด ไม่ต้องผูกติดกับเรื่องนี้ อยู่ในสภาพที่ตายตัว
เพราะเขาไม่ได้คิดอะไร ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวจึงไม่ได้ข้อมูลอะไรจากความคิดของเขา
กู่ฉิงซานควบคุมความคิด ปล่อยให้มันคิดขึ้นมาเอง
“ข้าอยากไปช่วงเวลาสุดท้ายที่แท้จริงในประวัติศาสตร์เหมือนกัน แต่ความจริงนี้มันยากเกินไป เพราะแม้กระทั่งตัวตนทรงพลังในหุบเหวเหล่านี้ก็ยังไม่พบดาบศักดิ์สิทธิ์”
สีหน้าของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวเปลี่ยนไปทันที
นางได้ยินความคิดในใจของกู่ฉิงซาน
จากนั้นกู่ฉิงซานพูดขึ้นว่า “ข้าต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น ถ้าข้าเตรียมตัวไม่มากพอจนพลาดช่วงเวลานั้นไปก็จะไม่มีทางช่วยได้”
การได้รู้สถานการณ์ปัจจุบันกับสถานการณ์อนาคต ไม่ว่าจะร่วมมือหรือต่อต้าน ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความตั้งใจที่จะไล่ตามดาบศักดิ์สิทธิ์
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวเผยความทรงจำออกมาแล้วกล่าวว่า “ความจริง ภาพซ้อนทับแห่งเวลาไม่ใช่เรื่องยากเกินไปที่จะรับมือ สิ่งที่ยากจริงๆ คือช่วงเวลานิรันดร์”
“ในตอนนั้น พวกข้ารู้สึกว่าจู่ๆ เวลามันก้าวกระโดดจนกระทั่งมาถึงในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา”
“ทุกสิ่งถูกข้ามไปในหนึ่งชั่วโมงนั้น”
“แต่ตาเฒ่าที่ถือดาบศักดิ์สิทธิ์ไว้กลับหายไป”
“เขาซ่อนตัวเองและดาบศักดิ์สิทธิ์เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงนั่น พวกข้าไม่สามารถกลับไปตามหาหนึ่งชั่วโมงนั้นได้แม้ว่าจะใช้สามเหรียญก็ตาม”
กู่ฉิงซานฟังอย่างตั้งใจก่อนกล่าวว่า “ต่อให้เวลาจะข้ามไปหนึ่งชั่วโมง แต่มิติจะไม่แปรเปลี่ยน เขาน่าจะยังอยู่ในหนึ่งชั่วโมงนั้น”
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวกล่าวว่า “น่าเสียดายที่ในระหว่างหนึ่งชั่วโมงนั้น ตาเฒ่านั่นคือจ้าวแห่งเวลา ตราบที่ยังร่ายวิชาเวลาอยู่ ไม่มีใครสามารถฆ่าเขาได้ ไม่มีใครสามารถได้ดาบศักดิ์สิทธิ์มาครอบครอง”
“งั้นข้าจะไป” กู่ฉิงซานกล่าว
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวตกตะลึง
ทว่า กู่ฉิงซานไม่รอนางตอบสนองก่อนกล่าวต่อว่า “ในเมื่อเจ้าไม่ให้สามเหรียญกับข้า เช่นนั้นข้าก็ต้องการค่าตอบแทนอื่นอย่างที่เจ้าพูด”
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวตกตะลึงอีกครั้ง ใช้เวลาสักพักใหญ่จึงจะเข้าใจ
นางหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าวว่า “เจ้าหนูน้อย เจ้าเต็มใจจะเป็นทาสนิรันดร์ของข้าจริงๆ หรือ”
กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปลูบใบหน้างดงามของนาง
“ไม่แน่นอน”
ในเวลาเดียวกับที่พูด พลังอสนีบาตพลันพุ่งออกมาจากตัวเขาก่อนไหลหลั่งเข้าสู่ร่างกายผู้ถักทอชีวิตหุบเหว
อสนีบาตที่ให้กำเนิดความฝัน!
“ความฝันอันน่าตกตะลึง: หลังจากถูกพลังจิตอสนีบาตสัมผัสเข้า สติของอีกฝ่ายจะเกิดความฝันระยะสั้นเพราะอสนีก่อนเสียการควบคุมร่างกายจนกระทั่งทักษะสิ้นสุดลงหลังจากผ่านไป 5 วินาที”
“คำอธิบาย: นี่คือพลังเหนือธรรมชาติขั้นสูงที่เกินการควบคุม หยาบกระด้างและถูกแบ่งแยกจากสามวิถีอสนีบาต ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดได้รับการยกเว้น”
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวไม่สามารถขยับได้ทันที
ถึงแม้นางจะทรงพลังมาก แต่ตอนนี้ก็ถูกควบคุมโดยนักพรตมนุษย์ตัวจ้อย!
นี่คือพลังเหนือธรรมชาติขั้นสูงจากเทพสงคราม!
เพียงชั่วประกายไฟ กู่ฉิงซานตบถุงเก็บของก่อนพบแผ่นหยก
แผ่นหยกนำไปสู่ช่วงเวลาสุดท้ายที่แท้จริง!
เขาปล่อยพลังวิญญาณก่อนพลันใช้งานแผ่นหยก
ฟู่ๆ
ความว่างเปล่าพลันแตกร้าว เผยเส้นทางอันมืดมิดและหมองหม่น
กู่ฉิงซานเหาะไปตามเส้นทาง
“นายท่าน!” เจตจำนงของฉานนู่เหาะตามมา
“อย่าตามมา”
กู่ฉิงซานสั่งฉานนู่ทันที
เขายืนอยู่บนเส้นทาง หันหลังกลับมามองผู้ถักทอชีวิตหุบเหว
สกิลเทพ เคลื่อนย้าย!
เขาเปลี่ยนตำแหน่งกับผู้ถักทอชีวิตหุบเหวทันที
กู่ฉิงซานกลับตำหนักราชาเทพ
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวเข้าสู่เส้นทางนั่น
กู่ฉิงซานรีบเชื่อมต่อบนแผ่นหยก
ตูม
การเคลื่อนย้ายเริ่มต้น!
เขาเห็นผู้ถักทอชีวิตหุบเหวตกลงไปในเส้นทางก่อนจากไปไกลในชั่วอึดใจ
เส้นทางว่างเปล่าปิดตัวลง
ตำหนักราชาเทพกลับมาสงบ
กู่ฉิงซานได้รับแผ่นหยก
ทันทีที่ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวไป เส้นไหมที่พันรอบร่างกายของลั่วปิงหลีเสียความสามารถ
นางยืนขึ้นทันที
“เจ้าส่งนางไปช่วงเวลาสุดท้าย” ลั่วปิงหลีอดที่จะกล่าวไม่ได้ “สมองของเจ้ามีอาการผิดปกติหรือเปล่า”
“เปล่า นี่คือโอกาสที่ดีที่สุด ข้าหวังว่ามันจะได้ผล” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม
ฉานนู่พุ่งมาอยู่ข้างกู่ฉิงซานก่อนถามเสียงดังว่า “นายท่าน เกิดอะไรขึ้น”
กู่ฉิงซานชำเลืองมองนางแล้วตอบว่า “ที่ช่วงเวลาสุดท้าย มีผู้ถักทอชีวิตหุบเหวอยู่ในประวัติศาสตร์นั้นมาก่อนแล้ว”
ลั่วปิงหลีกล่าวอย่างเหม่อลอยว่า “ถ้างั้น หากผู้ถักทอชีวิตหุบเหวจากอนาคตปรากฏตัวในตอนนั้น พวกนางทั้งสองจะคงอยู่ในเวลาเดียวกัน”
“ใช่ นี่ไม่ใช่โลกคู่ขนาน แต่เป็นนางคนเดียวกับที่อยู่ในโลกเดียวกัน ดังนั้นกฎเกณฑ์แห่งเวลาจะลบหนึ่งในสองนั้นออกเพื่อให้แน่ใจว่าเส้นเวลาจะไม่ยุ่งเหยิง” กู่ฉิงซานกล่าว
ดวงตาของลั่วปิงหลีทอประกายก่อนถามว่า “เจ้าคิดแบบนี้ได้ยังไง”
“ข้าเคยมีประสบการณ์ถูกลบล้างมาก่อนน่ะ” กู่ฉิงซานตอบ
“นายท่าน ท่านไม่กลัวว่านางจะชนะจนได้ดาบศักดิ์สิทธิ์ไปหรือ” ฉานนู่ถาม
“อย่ากลัวไปเลย” กู่ฉิงซานกล่าว “เมื่อครู่นางบอกว่าในตอนนั้น ราชาอมตะคือจ้าวแห่งเวลา ตราบที่เขาไม่ร่ายวิชาเวลา ไม่มีใครสามารถฆ่าเขาได้ ไม่มีใครสามารถได้ดาบศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย”
เขาพึมพำว่า “ข้าหวังเพียงว่าผู้ที่จะถูกลบล้างคือผู้ถักทอชีวิตหุบเหวคนปัจจุบัน”
ลั่วปิงหลีพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวในประวัติศาสตร์ไม่รู้จักกู่ฉิงซาน เขาไม่ได้มีเหรียญนั่น ไม่ได้มีประสบการณ์การวางแผนหนึ่งหมื่นปี
ดังนั้น หากกฎเกณฑ์แห่งเวลาลบล้างผู้ถักทอชีวิตหุบเหวคนปัจจุบัน กู่ฉิงซานจะสามารถเคลื่อนไหวได้สะดวกขึ้น ไม่ต้องถูกอีกฝ่ายคุกคามอีก
ลั่วปิงหลีจะไม่ถูกควบคุมโดยอีกฝ่าย
“นายท่าน เมื่อไหร่ถึงจะทราบผลลัพธ์” ฉานนู่ถามอย่างวิตก
“ตอนนี้แหละ” กู่ฉิงซานหรี่ตา
เขาวิตกมากเช่นกัน
ตอนนี้ แสงสว่างพลันจุติลงมาในตำหนักราชาเทพ!
สามเหรียญปรากฏขึ้นจากอากาศบาง ก่อเกิดเป็นสามเหลี่ยมแสงกลับด้าน
ดิ๊ง
สามเหรียญยังคงลอยอยู่ จากนั้นตกลงสู่มือสีดำสนิท
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหว!
นางถือสามเหรียญเอาไว้ จิตสังหารเดือดดาลไปทั่วร่าง
“เป็นการต่อสู้ที่รอบคอบดี ข้าล่ะประทับใจจริงๆ น่าเสียดายที่โชคเข้าข้างข้า เจ้าจะเสียโอกาสนี้ไปตลอดกาล”
บ้าเอ๊ย!
นางเกือบตายแล้วจริงๆ !
โชคดีที่กฎเกณฑ์แห่งเวลาลบล้างอีกฝ่าย ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์คงสุดที่จะจินตนาการ!
ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวไม่อาจระงับความโกรธได้อีกต่อไป
“กู่ฉิงซาน ข้ารู้ว่าเจ้ามีวิธีชนะ แต่เจ้าไม่เข้าใจว่าในบรรดาลูกเล่นที่มีนั้น เจ้าต้องพึ่งรากฐานที่แข็งแกร่งด้วย”
“มาสิ ข้าจะให้เจ้าได้รู้ถึงความเจ็บปวดอันน้อยนิดก่อน”
เส้นไหมสีขาวไม่มีสิ้นสุดปรากฏขึ้นจากร่างของนางก่อนพันรอบกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานถอนหายใจ
การที่อีกฝ่ายโชคดีคือสิ่งที่ทำให้เขาเสียใจจริงๆ
เดิมที มีโอกาสเพียงครึ่งเดียวที่อีกฝ่ายจะถูกสังหารทันที
แต่น่าเสียดาย
เทพแห่งโชคกลับปกป้องสัตว์ประหลาดหุบเหว
“รู้อะไรไหม ในเกมหมากรุกและไพ่ของพวกข้าเผ่าพันธุ์มนุษย์น่ะ มีกฎที่ว่าผู้ที่ต่ำต้อยที่สุดสามารถควบคุมผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดได้”
กู่ฉิงซานไม่ขัดขืน แต่กลับกล่าวอย่างจริงจังว่า
“สุดท้ายนี้ ข้าอยากจะพูดว่า”
“นักสู้ที่ดีไม่ต้องมีคุณธรรม”
เขาจั่วการ์ดออกมา
ตอนนี้เขาต้องใช้การ์ดใบนั้น
การ์ดสีทอง: แฝดปฐพี!
…………………………………………..